Άλις Ήστγουντ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 19 Ιανουαρίου 1859[1] Τορόντο[2][1] |
Θάνατος | 30 Οκτωβρίου 1953[3][1] Σαν Φρανσίσκο[2] |
Τόπος ταφής | Toronto Necropolis[1] |
Χώρα πολιτογράφησης | Καναδάς Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής[4] |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | βοτανολόγος[2] εικονογράφος βοτανικής[5] έφορος[6] επιμελήτρια[7] συλλέκτης δειγμάτων φυτών[6] σχεδιαστής αντικειμένων σε επιστημονικά συγγράμματα[8] |
Εργοδότης | California Academy of Sciences (έως 1950)[2][9] |
Επηρεάστηκε από | Mary Katharine Brandegee[2] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Η Άλις Ήστγουντ (Alice Eastwood, 19 Ιανουαρίου 1859 – 30 Οκτωβρίου 1953) ήταν βοτανολόγος των ΗΠΑ καταγόμενη από τον Καναδά. Δημοσίευσε περισσότερες από 310 επιστημονικές δημοσιεύσεις και ταυτοποίησε και ονόμασε 395 είδη χερσαίων φυτών, τον τέταρτο μεγαλύτερο τέτοιο αριθμό από οποιαδήποτε γυναίκα επιστήμονα στην ιστορία.[10] Υπάρχουν 17 είδη και δύο γένη που φέρουν επισήμως το όνομά της.
Η Ήστγουντ γεννήθηκε στο Τορόντο και γονείς της ήταν ο Κόλιν Σκίνερ Ήστγουντ και η Ελάιζα Τζέιν Γκόουντυ-Ήστγουντ (Eliza Jane Gowdey Eastwood).[11] Σε ηλικία 6 ετών η Άλις βίωσε τον θάνατο της μητέρας της[12] και κατόπιν αυτή και τα αδέλφια της ανατράφηκαν από διάφορους συγγενείς[11]. Το 1873 η οικογένεια επανενώθηκε με τον πατέρα και μετανάστευσαν στο Ντένβερ του Κολοράντο[11], όπου η Άλις τελείωσε το γυμνάσιο αριστούχος.[11] Τα επόμενα 10 χρόνια βρήκε εργασία εκεί, μη επιδιώκοντας πανεπιστημιακή εκπαίδευση.[11][13]
Η Ήστγουντ ήταν αυτοδίδακτη βοτανολόγος και επαφιόταν σε γνώσεις από δημοσιευμένα εγχειρίδια βοτανικής.[13][14] Οι γνώσεις της για την περιοχή ωστόσο ήταν αρκετές ώστε να της ζητηθεί να οδηγήσει τον Άλφρεντ Ράσελ Γουάλας στην κορυφή Γκρέυς Πηκ πάνω από το Ντένβερ.
Το 1891, αφού επιθεώρησε τη συλλογή δειγμάτων της Ήστγουντ στο Ντένβερ, η Μαίρυ Κάθριν Μπράνττζη, έφορος του Τμήματος Βοτανικής της Ακαδημίας Επιστημών της Καλιφόρνια, την προσέλαβε για να βοηθήσει στη συλλογή αποξηραμένων φυτών (Herbarium) της Ακαδημίας.[14] Εκεί η Ήστγουντ επέβλεψε την τεράστια επέκταση της συλλογής.[14] και το 1892 προάχθηκε σε θέση «συν-εφόρου» μαζί με την Μπράνττζη. Το 1894, με τη συνταξιοδότηση της Μπράνττζη, η Ήστγουντ έγινε η επικεφαλής του Τμήματος Βοτανικής, μια θέση που διετήρησε μέχρι την ηλικία των 90 ετών. Απεβίωσε στο Σαν Φρανσίσκο τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1953. Η Ακαδημία Επιστημών της Καλιφόρνια διατηρεί μια συλλογή των εγγράφων και των έργων της.[13]
Στην πρώτη φάση της σταδιοδρομίας της, η Ήστγουντ πραγματοποίησε εκστρατείες συλλογής δειγμάτων στο Κολοράντο. Γνωρίστηκε με την οικογένεια του κτηματία Ρίτσαρντ Γουέδεριλ (R. Wetherill, 1858-1910), και επισκεπτόταν το ράντσο τους στη Μέσα Βέρντε συχνά, μετά από την πρώτη της επίσκεψη εκεί[15][16] τον Ιούλιο του 1889.
Η Ήστγουντ εξέδραμε επίσης για τη συλλογή δειγμάτων στις ακτές του Μπιγκ Σερ (Καλιφόρνια), οι οποίες στα τέλη του 19ου αιώνα ήταν πρακτικώς ανεξερεύνητες, καθώς δεν υπήρχαν δρόμοι. Εκεί ανεκάλυψε αρκετά είδη φυτών που ήταν άγνωστα μέχρι τότε, όπως την Potentilla hickmanii.
Κατά την καταστροφή από πυρκαγιά του κτηρίου της Ακαδημίας Επιστημών της Καλιφόρνια στον Μεγάλο Σεισμό του Σαν Φρανσίσκο το 1906, η Ήστγουντ, εισερχόμενη στο καιόμενο κτήριο, μπόρεσε και διέσωσε σχεδόν 1.500 από τα σημαντικότερα δείγματα[17], από αυτά που χρησιμεύουν ως βάση για τον χαρακτηρισμό ειδών φυτών (type specimens), καθώς είχε φροντίσει από πριν να βρίσκονται ξεχωριστά από την κυρίως συλλογή.[13]
Μετά τον σεισμό, και προτού η Ακαδημία αποκτήσει νέο κτήριο, η Ήστγουντ φρόντισε να επισκεφθεί και να μελετήσει φυτολογικές συλλογές στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, όπως το Gray Herbarium του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, τον Βοτανικό Κήπο της Νέας Υόρκης, το Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Γαλλίας στο Παρίσι, το Βρετανικό Μουσείο και τους Βασιλικούς Βοτανικούς Κήπους του Κιου στο Λονδίνο.[11] Το 1912, με την ολοκλήρωση των νέων εγκαταστάσεων της Ακαδημίας στο Πάρκο Γκόλντεν Γκέιτ, η βοτανολόγος αναπλήρωσε τα καταστραφέντα δείγματα της φυτολογικής συλλογής και εξέδραμε προς συλλογή νέων δειγμάτων σε πολλές περιοχές των δυτικών ΗΠΑ, όπως στην Αλάσκα (το 1914), στην Αριζόνα, στη Γιούτα και στο Άινταχο. Από το 1928 και μετά, ηλικιωμένη πλέον, η Ήστγουντ συνόδευσε τη συναδέλφισσά της Σούζαν Ντελάνο ΜακκέλβυSusan Delano McKelvey σε αρκετές εξορμήσεις συλλογής στις νοτιοδυτικές ΗΠΑ.[18] Κρατώντας το πρώτο σετ δειγμάτων την κάθε φορά για την Ακαδημία της και ανταλλάσσοντας τα διπλά δείγματα με άλλα ιδρύματα, η Ήστγουντ μπόρεσε να αναβιώσει τη συλλογή της Ακαδημίας στο πολλαπλάσιο: Το 1942 η συλλογή είχε ήδη 330.000 δείγματα, σχεδόν τα τριπλάσια από όσα είχαν καταστραφεί το 1906.[13]
Η Ήστγουντ διετέλεσε επιμελήτρια του βιολογικού ερευνητικού περιοδικού Zoe, ενώ ίδρυσε ένα νέο τέτοιο περιοδικό, το Leaflets of Western Botany (1932-1966) μαζί με τον Τζων Τόμας Χάουελ.[14] Διεύθυνε επίσης επί αρκετά έτη τη δεκαετία του 1890 τη Βοτανική Λέσχη του Σαν Φρανσίσκο.
Τα μεγάλα βοτανολογικά της ενδιαφέροντα ήταν τα λειριοειδή των δυτικών ΗΠΑ και τα γένη φυτών λούπινο, αρκτοστάφυλος και Castilleja.
Η πρότυπη συντομογραφία Eastw. χρησιμοποιείται διεθνώς για να υποδηλώσει την Άλις Ήστγουντ σε επιστημονικές αναφορές βοτανικών ονομασιών.
Αμέσως μετά τον θάνατό της, το 1959, η Ακαδημία Επιστημών της Καλιφόρνια εγκαινίασε την «Αίθουσα Βοτανικής Ήστγουντ». Επιπλέον, δύο γένη φυτών και 17 είδη και υποείδη φέρουν επισήμως το όνομά της. Τα πρώτα είναι τα Eastwoodia και Aliciella, ενώ μερικά από τα είδη είναι τα εξής: