Άλντο βαν Έικ

Άλντο βαν Έικ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	16  Μαρτίου 1918[1][2][3] Driebergen ή Driebergen-Rijsenburg[4]
Θάνατος	14  Ιανουαρίου 1999[1][5][6] Άμστερνταμ ή Loenen aan de Vecht[4]
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο των Κάτω Χωρών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Ολλανδικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Ολλανδικά[7]
Σπουδές	Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Ζυρίχης Sidcot School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αρχιτέκτονας[8] διδάσκων πανεπιστημίου[9] σκηνογράφος[10]
Εργοδότης	Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ντελφτ (1966–1984)[9]
Αξιοσημείωτο έργο	d:Q3518563 Burgerweeshuis
Περίοδος ακμής	1945[11] - 1976[11]
Οικογένεια
Σύζυγος	Hannie van Rooijen[12]
Γονείς	Pieter Nicolaas van Eyck
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Βασιλικό Χρυσό Μετάλλιο του Βασιλικού Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων (1990)[13] Wolf Prize in Architecture (1996)[14] Rotterdam-Maaskant Prize (1982) Sikkens Prize (1960)[15] Sikkens Prize (1961)[16] Αυστριακή διάκριση για την επιστήμη και τη τέχνη (1990)
Συνεργάτης	Hannie van Rooijen
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Άλντο βαν Έικ (ολλανδ.: Aldo Ernest van Eyck, 16 Μαρτίου 1918 - 14 Ιανουαρίου 1999) ήταν Ολλανδός αρχιτέκτονας, μια από τις πιο γνωστές μορφές του ρεύματος του αρχιτεκτονικού στρουκτουραλισμού.

Βιογραφικά Στοιχεία

Ο Άλντο βαν Έικ γεννήθηκε στο Ντριμπέρχεν (Driebergen) της Ολλανδίας. Μεταξύ 1919 και 1935 ζούσε στο Λονδίνο, όπου φοίτησε σε σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στις Καλές Τέχνες στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών στη Χάγη (MTS Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, The Hague) μεταξύ 1935-1938, συνέχισε με σπουδές αρχιτεκτονικής στο ETH Ζυρίχης (Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας Ζυρίχης), μεταξύ 1938-1942, όπου γνώρισε την διεθνή Αβάν-γκαρντ. Το 1943 παντρεύτηκε τη συμφοιτήτρια του Hannie van Roojen, και παρέμειναν στη Ζυρίχη μέχρι το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1946 o βαν Έικ μετακόμισε στο Άμστερνταμ και εργάστηκε μέχρι το 1951 στο Τμήμα των Δημοσίων Έργων, για την ανάπτυξη της πόλης. Σχεδίασε πάνω από 700 παιδικές χαρές, ενώ από το 1951 άρχισε να ασκεί το επάγγελμα του αρχιτέκτονα στον ιδιωτικό τομέα με αρχιτεκτονικά και πολεοδομικά έργα.

Ο βαν Έικ ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Team 10 (ίδρυση το 1953) και παρέμεινε μέλος μέχρι το τέλος, ενώ ήταν εκπρόσωπος της Ολλανδίας στο CIAM (Congrès internationaux d'architecture moderne, Διεθνές Συνέδριο Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής) από το 1947 μέχρι τη διάλυση του. Στο τελευταίο CIAM, το 1959, παρουσίασε το διάγραμμά του, ‘Otterlo Circles’. Υπήρξε μέλος του ‘De 8 en Opbouw’ από το 1946, συμμετείχε στην καλλιτεχνική ομάδα του COBRA μεταξύ του 1948 και 1951 και στην εκδοτική ομάδα του αρχιτεκτονικού περιοδικού Forum τις χρονιές 1959-1963 και 1967.

Στο έργο του, επηρεάστηκε αρκετά από το χώρο των τεχνών, ενώ είχε και πολλές επιδράσεις από μη δυτικές κουλτούρες, όπως αυτή των Ντόγκον στην Αφρική, μέσα από τα εκπαιδευτικά ταξίδια που έκανε με τη σύζυγό του, από το 1947, σε όλες τις ηπείρους και κυρίως σε αρχαϊκούς πολιτισμούς.

Πέθανε στις 14 Ιανουαρίου 1999 στο Loenen της Ολλανδίας.

Σημαντικότερα Έργα

• 1955-1960: Δημοτικό Ορφανοτροφείο του Άμστερνταμ (Amstelveenseweg). Μέσα από το έργο του αυτό έγινε παγκοσμίως γνωστός.
• 1964-1969: Καθολική Εκκλησία Pastoor Van Ars στο Loosduinen, Χάγη.
• 1965-1966: Συμμετοχή με γλυπτικό έργο στην έκθεση Sonsbeek, στο Άρνεμ.
• 1969-1976: Κατοικία PREVI στη Λίμα, Περού.
• 1973-1981: Hubertushuis, 31-35 Plantage Middenlaan, Amsterdam. Σπίτι για άγαμους (μόνους) γονείς και τα παιδιά τους. Μετατροπή παλιών κτηρίων και προσθήκη νέων κτισμάτων, σε συνεργασία με τον Theo Bosch και σχεδιασμός-διακόσμηση του εσωτερικού σε συνεργασία με τη σύζυγο του, Hannie van Eyck.
• 1984-1989: Σχεδιασμός του κτηρίου του Ευρωπαϊκού Κέντρου Διαστημικής Έρευνας και Τεχνολογίας (ESTEC) της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος στο Νόρντβαϊκ.
• 1991-1992: Προτεσταντική Εκκλησία για την κοινότητα των Μολούκων στο Ντέβεντερ, σε συνεργασία με τη σύζυγό του, Hannie van Eyck.
• 1992-1997: Κτήριο Γραφείων Ελεγκτών στη Χάγη, σε συνεργασία με τη σύζυγό του, Hannie van Eyck.

Συγγραφικό Έργο

Οι περισσότερες από τις ιδέες του επεξηγούνται στο βιβλίο του The Child, the City and the Artist (Το Παιδί, Η Πόλη και ο Αρχιτέκτονας), το οποίο έγραψε το 1962 και εκδόθηκε μετά το θάνατό του. Δημοσίευσε, επίσης, στο Forum τα άρθρα The medicine of reciprocity tentatively illustrated και Steps toward a configurative discipline.

Ακαδημαϊκή Σταδιοδρομία

Ο Aldo van Eyck δίδαξε στην Αρχιτεκτονική Ακαδημία του Άμστερνταμ (Academie voor Bouwkunst) από το 1956 ως το 1961 και διετέλεσε καθηγητής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ντελφτ (Technische Hogeschool Delfty) από το 1966 ως το 1984. Υπήρξε επίσης επισκέπτης καθηγητής σε πολλά πανεπιστήμια της Αμερικής και της Ευρώπης. Έγινε επίτιμος καθηγητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Νιού Τζέρσι (New Jersey Institute of Technology) το 1979 και στο Tulane University το 1979, επίτιμο μέλος στην Κρατική Ακαδημία Τέχνης του Ντίσελντορφ (Staatlichen Kunstakademie Dusseldorf) το 1979, μέλος στη Βασιλική Ακαδημία του Βελγίου (Koninklijke Academie) το 1981 και τιμήθηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων, FAIA, το 1981.

Βραβεία και Διακρίσεις

Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του ο βαν Έικ έλαβε πολλά βραβεία και διακρίσεις, μεταξύ των οποίων το Rotterdam-Maaskant Prize και το Finnish Wihuri International Prize το 1982, το RIBA Royal Gold Medal το 1990, ενώ το 1994 απονεμήθηκε στον ίδιο και στη σύζυγό του, Χάνι βαν Έικ, το βραβείο Dutch BNA-kubus.

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb134890510. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
2. «Aldo van Eyck». (Ολλανδικά) RKDartists. 26948.
3. «Aldo van Eyck». Biografisch Portaal. 40219035.
4. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0282596. Ανακτήθηκε στις 7  Μαρτίου 2023.
5. (Αγγλικά) SNAC. w6t4663r. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
6. (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. eyck-aldo-ernest-van.
7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb134890510. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
8. The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/96756. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
9. dataset Library TU Delft. 19  Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 20  Μαΐου 2019.
10. «TheaterEncyclopedie». (Ολλανδικά) TheaterEncyclopedie. Theater Instituut Nederland, Allard Pierson. Ανακτήθηκε στις 6  Μαρτίου 2024.
11. (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/26948. Ανακτήθηκε στις 3  Νοεμβρίου 2022.
12. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 14  Φεβρουαρίου 2011. 500016073. Ανακτήθηκε στις 21  Μαΐου 2021.
13. riba-prd-assets.azureedge.net/-/media/Files/Awards/2024/Royal-Gold-Medal-winners-1980-to-2024.pdf?rev=1f3606d7f48c4000917cd54d46036f68. Ανακτήθηκε στις 6  Σεπτεμβρίου 2024.
14. wolffund.org.il/aldo-van-eyck/.
15. www.sikkensprize.org/winnaar/aldo-van-eyck-constant-nieuwenhuys/. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2017.
16. www.sikkensprize.org/winnaar/aldo-van-eyck-joost-van-roojen/. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2017.

Βιβλιογραφία

• Aldo van Eyck: Hubertushuis, Herman Hertzberger, Addie van Roijen, 1982.
• Aldo van Eyck: the playgrounds and the city, edited by Liane Lefaivre, Ingeborg de Roode/ Stedelijk Museum Amsterdam-NAi Publishers Rotterdam
• Aldo van Eyck writings - The Child, the City and the Artist, Aldo van Eyck, edited by Vincent Ligtelijn and Francis Strauven

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Aldo van Eyck στο Wikimedia Commons