Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Άλφρεντ Χέρσεϊ | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Alfred Day Hershey (Αγγλικά) |
Γέννηση | 4 Δεκεμβρίου 1908 Ογουόσο, Μίσιγκαν, Η.Π.Α. |
Θάνατος | 22 Μαΐου 1997 (88 ετών) Νέα Υόρκη, Η.Π.Α. |
Αιτία θανάτου | καρδιακή ανεπάρκεια |
Εθνικότητα | ΗΠΑ |
Σπουδές | Πολιτειακό πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν |
Βραβεύσεις | Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής (1969) |
Επιστημονική σταδιοδρομία | |
Ερευνητικός τομέας | Βακτηριολογία, γενετική |
Ιδιότητα | Βακτηριολόγος, γενετιστής |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον στο Σαιντ Λούις |
δεδομένα ( ) |
Ο Άλφρεντ Χέρσεϊ (Alfred Day Hershey, 4 Δεκεμβρίου 1908 - 22 Μαΐου 1997) ήταν Αμερικανός βακτηριολόγος και γενετιστής, βραβευμένος με βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής.
Γεννήθηκε στο Ογουόσο της πολιτείας Μίσιγκαν των Η.Π.Α. και πήρε πτυχίο Χημείας από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν το 1930 και διδακτορικό στη βακτηριολογία το 1934. Λίγο αργότερα απέκτησε θέση στο τμήμα βακτηριολογίας του παραρτήματος του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σαιν Λιούις.
Ξεκίνησε πειράματα με βακτηριοφάγους (φάγους) με τον Ιταλοαμερικανό Σαλβαδόρ Λούρια και τον Γερμανό Μαξ Ντελμπρούκ το 1940, και παρατήρησε ότι όταν δύο διαφορετικά είδη βακτηριοφάγων είχαν μολύνει τα ίδια βακτήρια, οι δύο ιοί είχαν τη δυνατότητα ανταλλαγής γενετικών πληροφοριών.
Εγκαταστάθηκε στο Κολντ Σπρινγκ Χάρμπορ της Νέας Υόρκης το 1950 προκειμένου να εργαστεί στο τμήμα Γενετικής του Ινστιτούτου Κάρνεγκι, όπου το 1952 εκτέλεσε με τη Μάρθα Τσέις το περίφημο Πείραμα των Χέρσεϊ και Τσέις. Το πείραμα αυτό παρείχε επιπλέον ενδείξεις ότι το γενετικό υλικό ήταν το DNA, και όχι πρωτεΐνη.
Έγινε διευθυντής του Ινστιτούτου Κάρνεγκι το 1962 και βραβεύτηκε με το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής το 1969, από κοινού με τους Λούρια και Ντελμπρούκ για την ανακάλυψη του μηχανισμού αντιγραφής των ιών και της γενετικής δομής τους.
Ο Χέρσεϊ απέκτησε με τη σύζυγό του Χάριετ ένα γιο, τον Πίτερ.
Μετά το θάνατο του Χέρσεϊ, ένας άλλος μελετητής των φάγων, ο Φράνκλιν Σταλ, έγραψε: "Η Εκκλησία των Φάγων, όπως μερικές φορές αποκαλούνταν, διοικούνταν από την τριάδα των Ντελμπρούκ, Λούρια και Χέρσεϊ. Η ιδιότητα του Ντελμπρούκ σαν ιδρυτή και η «από καθέδρας» συμπεριφορά του, τον έκανε τον πάπα, φυσικά, και ο Λούρια ήταν ο σκληρά εργαζόμενος, κοινωνικά ευαίσθητος, ιερέας-εξομολογητής. Και ο Αλ (Χέρσεϊ) ήταν ο άγιος."[1]