Άμπραχαμ Μπρίγκελ | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Abraham Brueghel (Αγγλικά) |
Γέννηση | 28 Νοεμβρίου 1631[1] Αμβέρσα |
Θάνατος | 1690[2][3][4] Νάπολη |
Χώρα πολιτογράφησης | Ισπανικές Κάτω Χώρες |
Ιδιότητα | ζωγράφος[1] |
Γονείς | Γιαν Μπρίγκελ ο νεότερος |
Αδέλφια | Γιαν Πίτερ Μπρίγκελ[5] Γιαν Μπάπτιστ Μπρίγκελ[5] Ferdinand Brueghel |
Κίνημα | μπαρόκ |
Είδος τέχνης | Νεκρή φύση |
Καλλιτεχνικά ρεύματα | μπαρόκ |
Σημαντικά έργα | Still life with fruit και Woman Grasping Fruits |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Άμπραχαμ Μπρίγκελ (φλαμανδικά: Abraham Brueghel[6], βαπτ. 28 Νοεμβρίου 1631 - περ. 1690) ήταν Φλαμανδός ζωγράφος, μέλος της διάσημης οικογένειας καλλιτεχνών, των Μπρίγκελ. Σε νεαρή ηλικία μετοίκησε στην Ιταλία, όπου διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του ύφους των διακοσμητικών νεκρών φύσεων της περιόδου μπαρόκ.
Ο Άμπραχαμ γεννήθηκε στην Αμβέρσα και ήταν γιος του Γιαν Μπρίγκελ του νεότερου, εγγονού του Γιαν Μπρίγκελ του πρεσβύτερου και δισέγγονου του Πίτερ Μπρίγκελ του πρεσβύτερου. Το μεγαλύτερο τμήμα της καλλιτεχνικής του κατάρτισης προερχόταν από τον πατέρα του Γιαν Μπρίγκελ τον πρεσβύτερο, παραγωγικότατο καλλιτέχνη και τακτικό συνεργάτη του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς. Ο Άμπραχαμ έδειξε ότι ήταν πολλά υποσχόμενος καλλιτέχνης από μικρή ηλικία και άρχισε να δημιουργεί "όνομα" ήδη ως έφηβος. Ο πατέρας του πώλησε μια νεκρή φύση με άνθη, έργο του Άμπραχαμ, όταν αυτός ήταν μόνον 15 ετών.[7]
Το 1649, σε ηλικία 18 ετών, ο Άμπραχαμ πήγε στην Ιταλία για να ολοκληρώσει μια παραγγελία για τον πρίγκηπα Αντόνιο Ρούφφο στη Σικελία. Ήταν η πρώτη από μια σειρά πολλών παραγγελιών, στις οποίες ο Άμπραχαμ επέδειξε τις καλλιτεχνικές του ικανότητες στην απεικόνιση νεκρών φύσεων με άνθη. Ήδη, το 1649, μια απογραφή των περιουσιακών στοιχείων του πρίγκηπα Ρούφφο καταγράφει εννέα πίνακες νεκρών φύσεων με άνθη του δεκαοκτάχρονου καλλιτέχνη.[8]
Δέκα χρόνια αργότερα, το 1659, ο Μπρίγκελ μετοίκησε στη Ρώμη, όπου νυμφεύτηκε μιαν Ιταλίδα ύστερα από λιγότερο από ένα έτος εκεί. Το 1670 προσκλήθηκε στην Ακαδημία του Αγίου Λουκά, ακαδημία της Ρώμης, η οποία στόχευε στην εξύψωση του έργου των καλλιτεχνών.
Ο Άμπραχαμ έγινε μέλος στους Bentvueghels, μια οργάνωση αποτελούμενη κυρίως από Ολλανδούς και Φλαμανδούς καλλιτέχνες που εργάζονταν στη Ρώμη. Όπως ήταν συνήθεια στην οργάνωση, στον Άμπραχαμ αποδόθηκε το προσωνύμιο Rijngraaf, που σημαίνει "κόμης του Ρήνου" (ο όρος graaf είναι παλαιός τίτλος ευγένειας στη Γερμανία). Όταν ο Άμπραχαμ Χενούλς έγινε μέλος στην οργάνωση το 1670, ο Άμπραχαμ Μπρίγκελ υπέγραψε το σχετικό έγγραφο (bentbrief) ως "Abraham Breugel".[9]
Σε κάποια χρονική στιγμή, μεταξύ 1672 και 1675 ο Άμπραχαμ έφυγε από τη Ρώμη, μετοικώντας στη Νάπολη. Εκεί διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ζωγραφικής νεκρών φύσεων, καθώς πριν την άφιξή του οι καλλιτέχνες της πόλης ανθίσταντο στο Φλαμανδο-ρωμαϊκό ύφος των νεκρών φύσεων.[10]
Ο Μπρίγκελ παρέμεινε στη Νάπολη ως τον θάνατό του. Πιστεύεται ότι απεβίωσε γύρω στο 1690 στη Νάπολη και, σε κάθε περίπτωση, όχι αργότερα από το 1697.[7]
Ο Μπρίγκελ εγκαθίδρυσε φήμη για τις νεκρές του φύσεις και ιδιαίτερα για τις νεκρές φύσεις του με άνθη. Είναι γνωστή μια νεκρή φύση από σκηνή κυνηγίου, χρονολογημένη και υπογεγραμμένη από αυτόν.[7]
Λόγω της έλλειψης εξέλιξης κατά την ώριμη περίοδο του καλλιτέχνη και της σπανιότητας χρονολογημένων έργων, είναι δύσκολο να συνταχθεί χρονολόγιο της εξελικτικής καλλιτεχνικής πορείας του Άμπραχαμ. Οι πινελιές του ήταν, εν γένει, κάπως περισσότερο "ζωγραφικές" κατά την περίοδό του στη Ρώμη, ενώ η χρωματική του παλέτα έγινε λαμπερότερη και πιο ισχυρή κατά τα τελευταία χρόνια της δραστηριότητάς του.[8]
Οι όλο και πιο πλούσιες νεκρές φύσεις των Φλαμανδών Φρανς Σνάιντερς, Γιαν Φάιτ και Πίτερ Μπουλ, οι οποίοι εργάστηκαν, επίσης, στην Ιταλία, ήταν οι κύριες επιδράσεις στον Άμπραχαμ Μπρίγκελ.[8] Ο Ιοάννες Χέρμανς, ένας άλλος Φλαμανδός ζωγράφος στη Ρώμη, ζωγράφιζε επίσης μεγαλόπρεπες νεκρές φύσεις, στις οποίες συνδύαζε ανθρώπινες μορφές, άνθη και φρούτα, αναμένοντας την άφιξη του Μπρίγκελ στην πόλη.[11] Ο Μπρίγκελ συνδύασε τη φλαμανδική προτίμηση για τη διακοσμητική αφθονία με το σαρωτικό κίνημα του ιταλικού ύστερου μπαρόκ των Ιταλων συγχρόνων του, όπως οι Μικέλε Πάτσε ντελ Καμπιντόλιο (Michele Pace del Campidoglio) και Μικελάντζελο Τσεκουότσι (Michelangelo Cerquozzi). Το αποτέλεσμα αυτών των αλληλοσυμπληρούμενων επιρροών ήταν συνθέσεις που μοιάζουν τυχαίες, ενώ διατηρούσαν την ισχυρή σύνθεση και την ευκρίνεια της λεπτομέρειας.[8]
Ο Μπρίγκελ έγινε ιδιαίτερα γνωστός για τις απεικονίσεις, σε νεκρή φύση, φρούτων και ανθέων του νότου, τις οποίες τυπικά τοποθετούσε εμπρός από κάποιο τοπίο. Συχνά τις ενίσχυε με πολύτιμο βάζο, αρχαίο απομεινάρι της ρωμαϊκής γλυπτικής. Τα "καρτούς" του, όμως, είναι πιο βαριά και πιο διακοσμημένα.[12]
Ζωγράφιζε ο ίδιος τα τοπία, αλλά το "σταφάζ" (πληθύσμωση) με ανθρώπινες μορφές το ζωγράφιζαν γνωστοί Ιταλοί καλλιτέχνες, όπως οι Κάρλο Μαράττα, Τζοβάννι Μπαττίστα Γκάουλλι και Τζακίντο Μπράντι.[13] Καταγράφονται, επίσης, λίγες συνεργασίες Μπρίγκελ και Γκιγιώμ Κουρτουά, Γάλλου καλλιτέχνη που επίσης δραστηριοποιούνταν στη Ρώμη. Παράδειγμα αυτής της συνεργασίας είναι ο πίνακας Νεκρή φύση με άνθη και φρούτα και μια μορφή (πωλήθηκε από τον οίκο "Σόθμπυ" στις 29 Ιανουαρίου 2015, παρτίδα 302). Η νεκρή φύση είναι έργο του Μπρίγκελ, ενώ ο Κουρτουά ζωγράφισε τη μορφή. Ο πίνακας αυτός αποτελεί παραλλαγή του πίνακα Σταφύλια και ρόδια με βάζο λουλουδιών και γυναικεία μορφή (ιδιωτική συλλογή), χρονολογούμενου περί τα τέλη της δεκαετίας του 1660.[14]