Άμπραχαμ Χενούλς

Άμπραχαμ Χενούλς
Γέννηση1640[1]
Αμβέρσα[2][3]
Θάνατος10  Μαΐου 1723[4][5][6]
Αμβέρσα[7][3]
Χώρα πολιτογράφησηςΝότιες Κάτω Χώρες
Ιδιότηταζωγράφος[8][3], χαράκτης[8][9], σκιτσογράφος[10], τυπογράφος[10] και οξυγράφος[3]
Κίνημαμπαρόκ
Είδος τέχνηςπροσωπογραφία[3], έργο ιστορικής θεματολογίας[3], τοπιογραφία[3] και fruit painting[3]
Καλλιτεχνικά ρεύματαμπαρόκ
Σημαντικά έργαΤοπίο με την Αρτέμιδα σε κυνήγι και Landscape with Diana and Calliope
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Άμπραχαμ Χενούλς (Abraham Genoels II ή Abraham Genouil (ψευδώνυμο: Archimedes), 25 Μαΐου 1640, Αμβέρσα - 10 Μαΐου 1723, Αμβέρσα) ήταν Φλαμανδός μπαρόκ ζωγράφος, σχεδιαστής, χαράκτης και σχεδιαστής ταπισερί. Σήμερα είναι κυρίως γνωστός για τους πίνακες, τα σχέδια και τα χαρακτικά με τοπία. Είχε διεθνή σταδιοδρομία καθώς εργάστηκε στο Παρίσι, τη Ρώμη και την Αμβέρσα.[11]

Βίος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τοπίο με την Αρτέμιδα σε κυνήγι

Ο Άμπραχαμ Χενούλς γεννήθηκε στις 25 Μαΐου 1640 στην Αμβέρσα ως γιος του παραγωγού αμύλου Πέτερ Χενούλς (Peter Genoels) και της Κορνέλια Μέλις (Cornelia Melis). Σπούδασε από ηλικία 11 ως 15 ετών με τον Ζακ Μπάκερεελ και αργότερα προοπτική με τον Νίκολες Φίρλαντς (Nicolaes Fierlants) στην Αμβέρσα. Αποφάσισε να εγκαταλείψει την Αμβέρσα μόλις ολοκλήρωσε τις σπουδές του.

Στη συλλογή του από βιογραφίες καλλιτεχνών με το όνομα Schouwburg, ο πρώιμος Ολλανδός βιογράφος Άρνολντ Χαουμπράκεν αφιέρωσε μακρά καταχώρηση 10 σελίδων στον Άμπραχαμ Χενούλς. Ο Χαουμπράκεν περιέγραψε τα ταξίδια του Χενούλς στο εξωτερικό. Το 1659 ο Χενούλς συνταξίδεψε με τον Γκέοργκ Ρεμέες (Georg Remees) στο Άμστερνταμ με προοπτική να μεταβεί στο Παρίσι, καθώς ο πόλεμος τους εμπόδισε να ταξιδέψουν νότια από ξηράς. Περιμένοντας πολίο προς Παρίσι, έκανε περιοδεία σε όλα τα kunstkabinetten ή γραφεία τέχνης. Κατά την άφιξή του στο Παρίσι (μέσω Διέππης), έζησε στο σπίτι του ξαδέλφου του Λάουρεντ Φράνκεν (Laurent Francken), όπου συνάντησε τον ζωγράφο Φρανσίσκουε Μιλλέτ (Francisque Millet) που ήταν γεννημένος επίσης στην Αμβέρσα. Ο Χενούλς δίδαξε προοπτική στον Μιλλέτ, 17 ετών και σπουδαστή τέχνης εκείνη την εποχή.

Ιταλικό τοπίο με ερείπια

Ο Χενούλς σύντομα έλαβε παραγγελία για σχέδια ταπισερί από τον Gi. de la Noire Tapissier. Ακολούθησε σύντομα μια σειρά άλλων παραγγελιών. Ο ζωγράφος της Αυλής (Premier peintre du roi) Σαρλ Λε Μπρεν είχε τότε αναλάβει την ευθύνη του Εργοστασίου των Γκομπλέν, των βασιλικών ταπισερί που δημιουργήθηκαν πρόσφατα το 1663. Ο Λε Μπρεν προσέλαβε τον Φλαμανδό ζωγράφο σκηνών μάχης Άνταμ Φρανς φαν ντερ Μέλεν για να σχεδιάσει ταπισερί που απεικόνιζαν τις στρατιωτικές εκστρατείες του Γάλλου βασιλιά.[12] Ο ντερ Μέλεν προσκάλεσε μερικούς Φλαμανδούς καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων των Χενούλς και Άντριεν Φρανς Μπάουντεβαϊνς, για να τον βοηθήσουν στον σχεδιασμό αυτών των ταπισερί. Το 1669–70 ο Χενούλς στάλθηκε στις νότιες Κάτω Χώρες με τους Μπάουντεβαϊνς και Γιαν φαν Χούχτενμπουρχ για να σχεδιάσουν τρεις απόψεις του πύργου του Μαριμόν για να χρησιμεύσει στα σχέδια ταπισερί για τους Γκομπλέν. Οι καταγραφές των Γκομπλέν δείχνουν ότι οι τρεις καλλιτέχνες έλαβαν επίσης πληρωμές για το έργο τους σε σχέδια για μια σειρά ταπισερί που απεικονίζουν τους «Μήνες του Έτους». Ο Μπάουντεβαϊνς δημιούργησε πολλά χαρακτικά με βάση έργα του Χενούλς.[13]

Ο χαράκτης Ζεράρ Ωντράν του έμαθε χαρακτική ενώ εργάζονταν και οι δύο για τον Λε Μπρεν. Ο Λε Μπρεν πρότεινε τον Χενούλς ως υποψήφιο μέλος της Académie Royale στο Παρίσι. Ο Χενούλς έγινε δεκτός στην Académie το 1665. Στη συνέχεια έλαβε σπίτι και σύνταξη από τον Γάλλο βασιλιά. Ο Χενούλς πληρώθηκε επίσης από τον βασιλιά για να συνεργαστεί σε πίνακες του Λε Μπρεν στις μάχες του Μεγάλου Αλεξάνδρου . Ο Χενούλς εργάστηκε για διάφορους κορυφαίους Δασκάλους του Παρισιού, συμπεριλαμβανομένου του Φρανσουά Μισέλ Λε Τελλιέ (François Michel Le Tellier) και του Λουδοβίκου του Κοντέ (για το Κάστρο του Σαντιγί ), πριν επιστρέψει στη Φλάνδρα το 1669.

Ο μήνας Δεκέμβριος, ταπισερί

Ο Χενούλς επέστρεψε το 1669 στην Αμβέρσα όπου ήταν εγγεγραμμένος στην τοπική συντεχνία του Αγίου Λουκά 1672. Ζωγράφισε το 1672–73 έναν πίνακα που απεικονίζει την Αθηνά και τις μούσες σε ένα τοπίο για την αίθουσα ζωγράφων της Αμβέρσας, προκειμένου να απαλλαγεί από όλα τα επίσημα καθήκοντά του στη Συντεχνία για 25 χρόνια.

Ταξίδι στην Ιταλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επιθυμία του να επισκεφθεί τη Ρώμη εκπληρώθηκε το 1674, όταν είχε κερδίσει αρκετά χρήματα για να χρηματοδοτήσει αυτό το ταξίδι με άνετο τρόπο. Ξεκίνησε με μια ομάδα με επικεφαλής τον Μαρσέλις Λίμπερεχτς (Marselis Liberechts), ο οποίος είχε ήδη εγκατασταθεί εκεί και επέστρεφε. Τα άλλα μέλη της ομάδας περιελάμβαναν τον Πίτερ Φερμπρούγκεν ΙΙ (Pieter Verbrugghen II, γλύπτη), τον Φρανς Μουνς (Frans Moens) του Μίντελμπουρχ και έναν μοναχό της Λιέγης. Επίσης συνταξίδευαν οι Άλμπερτ Κλάουβετ (Albert Clouwet, χαράκτης από την Αμβέρσα), Άμπραχαμ φαν ντεν Χόιβελ (Abraham van den Heuvel,έμπορος της Νάπολης) και Soldanio (έμπορος της Βενετίας). Έφυγαν από την Αμβέρσα τον Σεπτέμβριο του 1674 για την Κολωνία, και μετά από 4-5 ημέρες πήραν πλοίο στον Ρήνο στο Μάιντς, και από εκεί ένα εμπορικό πλοίο κατά μήκος του Ρήνου προς τη Φρανκφούρτη . Μετά από 3 μέρες διαμονής πήγαν με άμαξα στο Άουγκσμπουργκ, και από εκεί με άλογο προς το Τιρόλο, περνώντας από το Ίνσμπρουκ, και πάνω από το πέρασμα του Μπρέννερ στο Τρέντο . Από εκεί κατέβηκαν από τις Άλπεις κατά μήκος της Μπρέντα στο Τρεβίζο και από εκεί πήγαν με πλοίο στη Βενετία . Στη συνέχεια ταξίδεψαν με καραβάκι κατά μήκος του Πάδου στη Φεράρα και μετά πήγαν στη Μπολόνια . Μετά από 4 ημέρες πήραν άλογα και άμαξα περνώντας από διάφορες μικρές πόλεις στο δρόμο και τελικά έφτασαν στη Ρώμη .

Έγινε μέλος των Bentvueghels, της ένωσης κυρίως Ολλανδών και Φλαμανδών καλλιτεχνών που δραστηριοποιούνταν στη Ρώμη. Ήταν κοινή πρακτική στους Bentvueghels να δίνουν σε κάθε μέλος ένα ψευδώνυμο, το λεγόμενο "όνομα τάσης". Το ψευδώνυμο του Χενούλς ήταν Αρχιμήδης Αυτό το όνομα του δόθηκε λόγω των δεξιοτήτων του στη γεωμετρία και την προοπτική. Ο Χενούλς έστειλε στον Χαουμπράκεν αντίγραφο του "Bentbrief" του, το οποίο υπογράφηκε από τους μάρτυρες στην τελετή συμμετοχής του.[14]

Ιταλικό τοπίο με μορφές σε ερείπια

Ο Χενούλς συνεργάστηκε στη Ρώμη μαζί με τον Ολλανδό ζωγράφο Κασπάρ φαν Βίττελ και ίσως ήταν και ο Δάσκαλός του.

Το ταξίδι της επιστροφής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1682 ετοιμάστηκε να επιστρέψει στην Αμβέρσα. Δίπλωσε τα έργα ζωγραφικής του και τα έβαλε μέσα σε πήλινα μοντέλα αρχαιοτήτων και τα έστειλε ασυνόδευτα. Στη συνέχεια, μαζί με τον χαράκτη Λαβιρόν (Laviron) της Αμβέρσας, και δύο Γάλλους χαράκτες (Καβαλιέ (Cavalier) και Μονιέ (Monier)), έφυγε στις 25 Απριλίου 1682 και ταξίδεψε περνώντας από τη Σιένα, τη Φλωρεντία, την Πίζα, το Λιβόρνο, τη Γένοβα, τη Νίκαια, στη Μασσαλία, και στη συνέχεια με μουλάρι στην Αβινιόν και μετά μέχρι τον Ροδανό στη Λυών, και στη συνέχεια τη Σον στη Βιλφράνς-συρ-Σον. Από εκεί με άλογο με διαδρομή Ταράρ (πάνω από τα βουνά) προς Ροάν στον Λίγηρα, και από εκεί με πλοίο προς Ορλεάνη, και από εκεί στο Παρίσι, όπου έμεινε για να περιμένει την αποστολή του και να δει παλιούς φίλους. Όταν ήρθε το πλοίο του έδωσε δώρο στον ΛεΜπρεν, και ένα πολύ μεγαλύτερο στον Κολμπέρ. Μετά από αυτό έφυγε με άμαξα προς τη Λιλ, και από εκεί για Τουρναί και Γάνδη, φτάνοντας στις 8 Δεκεμβρίου 1682 στην Αμβέρσα, όπου διέμεινε ακόμα όταν αλληλογραφούσε με τον Χαουμπράκεν. Έγινε ξανά μέλος της Συντεχνίας του Αγίου Λουκά εκεί.

Είχε τους ακόλουθους μαθητές: Peeter Beethoven (1689–1690). Gillis Bisschop (1692–1693) και Ferdinandus Goffine (1694–1695). Ο Χενούλς ήταν πολύ επιτυχημένος και πέθανε πλούσιος.[11]

Έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μεγάλη θέα στον κήπο

Κατά τη διάρκεια της ζωής του, οι πίνακες του Χενούλς έχαιραν μεγάλης εκτίμησης, αλλά η φήμη του έφθινε μετά τον δέκατο όγδοο αιώνα.[15] Αυτός μπορεί να είναι ο λόγος που τόσο λίγα από τα μεγάλα έργα του επέζησαν. Οι πίνακες που σώζονται είναι κλασικά δομημένα τοπία με μυθολογικές σκηνές που κλασικίζουν στο ύφος του Νικολά Πουσέν.

Τα σχέδια και τα χαρακτικά τοπίων εξακολουθούν να θεωρούνται εξαιρετικά. Οι καλά δομημένες συνθέσεις συχνά απεικονίζουν ιταλική αρχιτεκτονική και μικρές, σχηματικές μορφές σε πλούσιο τοπίο. Τα σχέδια δείχνουν αποφασιστικότητα και ρευστότητα.[11] Τα χαρακτικά του Χενούλς εμφανίζουν σαφώς ιταλική επιρροή με τα τοπία τους, που οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη ρωμαϊκή Καμπανία, συμπεριλαμβανομένων των αρχιτεκτονικών ερειπίων που περιλαμβάνει. Οι εκτυπώσεις του απεικονίζουν ειδυλλιακά τοπία και τα σχέδιά του ήταν χαραγμένα από άλλους, όπως ο Μπάουτεβαϊνς. Τα έργα του είναι σε ιταλικό ύφος και έρχονται σε αντίθεση με τον τοπικό νατουραλισμό καλλιτεχνών που απεικόνιζαν πιο τραχιά βόρεια τοπία.[16]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ www.museabrugge.be/collection/work/id/2014_GRO0189_III. Ανακτήθηκε στις 24  Μαΐου 2024.
  2. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Νοεμβρίου 2017. 500026618. Ανακτήθηκε στις 11  Οκτωβρίου 2018.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 (Αγγλικά) ECARTICO. 3139. Ανακτήθηκε στις 30  Ιανουαρίου 2024.
  4. ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 30898. Ανακτήθηκε στις 23  Αυγούστου 2017.
  5. ↑ «Abraham Genoels» 18121051.
  6. ↑ «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00072326. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  7. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Νοεμβρίου 2017. 500026618. Ανακτήθηκε στις 25  Οκτωβρίου 2018.
  8. ↑ 8,0 8,1 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2  Νοεμβρίου 2017. 500026618. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2019.
  9. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0218468. Ανακτήθηκε στις 24  Μαρτίου 2023.
  10. ↑ 10,0 10,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0218468. Ανακτήθηκε στις 18  Δεκεμβρίου 2022.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Hans Devisscher. "Genoels, Abraham, II." Grove Art Online. Oxford Art Online. Oxford University Press. Web. 3 April 2014
  12. ↑ Julie Anne Plax, Seventeenth-Century French Images of Warfare, in: Pia F. Cuneo, 'Artful Armies, Beautiful Battles: Art and Warfare in the Early Modern Europe', BRILL, 2002, pp. 131–155
  13. ↑ Jane Turner (ed), Dictionary of Art, Grove, 1996, p. 521
  14. ↑ The Bentbrief signatures included Alberto Clovet, nicknamed Zantzak, engraver from Antwerp; Gillis de Mont nicknamed Brybergh, painter from Antwerp; Gielis vander Meeren nicknamed Voorwint, painter from Antwerp; Abraham Brueghel (1631–1690) nicknamed Ryngraaf, painter from Antwerp; N. van Haringhe nicknamed Mitridaat, pharmacist from Flanders; Monnaville nicknamed de Jeught, painter from Brussels; Marcello Liberechts nicknamed Papegay, painter from Antwerp; Jan Babt. Breugel nicknamed Meleager, painter from Antwerp; Adriaan Honich nicknamed Lossenbruy, painter from Holland; nicknamed de Mengelaar; David de Koning nicknamed de Rammelaar, painter from Antwerp; Michiel van Barspalm nicknamed de Standvastigheid, painter from Flanders; Donauville nicknamed de Winkelhaak, from Antwerp; Nicolaas le Grand nicknamed 't Vermaak, from Antwerp; Bartolomeus Martens nicknamed de Bocaal, goldsmith from Antwerp; Nicolaas Piemont nicknamed de Opgang, painter from Holland; Bartolomeus de Riemer nicknamed de Toetsteen, goldsmith from Antwerp; Philippo vander Does nicknamed Orpheus, painter from Antwerp; Robbert du Val nicknamed Fortuin, painter from the Hague; Giacomo de Dekker nicknamed de Gulden Regen, painter; Francois de Meyer nicknamed de Uitstel, painter from Holland; F. Ziereneels nicknamed de Lelie, painter from 's-Hertogenbosch; Kornelis de Bruin nicknamed Adonis; F. Matheus nicknamed de Vrome, painter from Antwerp
  15. ↑ «Filip Vermeylen, Maarten van Dijck, Veerle De Laet, The Test of Time: Art Encyclopedias and the Formation of the Canon of Seventeenth-Century Painters in the Low Countries» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2014. 
  16. ↑ «Geoffrey Bertram, Abraham Genoels». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Abraham Genoels στο Wikimedia Commons