Η Άννα Βικτόρια Γκέρμαν-Τουχόλσκα (πολωνικά: Anna Wiktoria German-Tucholska)[9] (14 Φεβρουαρίου 1936 – 26 Αυγούστου 1982) [10] ήταν Πολωνή τραγουδίστρια, εξαιρετικά δημοφιλής στην Πολωνία και στη Σοβιετική Ένωση τη δεκαετία 1960-1970. Κυκλοφόρησε πάνω από δώδεκα μουσικά άλμπουμ με τραγούδια στα πολωνικά, καθώς και πολλά άλμπουμ με ρωσικό ρεπερτόριο. Κατά τη διάρκεια της μουσικής της καριέρας, ηχογράφησε επίσης τραγούδια στη γερμανική, ιταλική, ισπανική, αγγλική και λατινική γλώσσα.
Η Άννα Γκέρμαν γεννήθηκε στην πόλη Ούργκεντς του Ουζμπεκιστάν (Κεντρική Ασία, τότε Ουζμπεκική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Σοβιετικής Ένωσης). Η μητέρα της, Ίρμα Μάρτενς, ήταν απόγονος Μεννονιτών που μιλούσαν τη γλώσσα Πλάουτντιτς, οι οποίοι προσκλήθηκαν στη Ρωσία από την Αυτοκράτειρα Αικατερίνη τη Μεγάλη. Ο πατέρας της, Έουγκεν (Εουγκένιους) Χόρμαν (στα ρωσικά: Герман), ήταν επίσης Γερμανορώσος πάστορας, ο οποίος είχε γεννηθεί στο Λοτζ στην Πολωνία του Συνεδρίου (μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας), τώρα στην Πολωνία. Ο πατέρας του Έουγκεν Χόρμαν, ο παππούς της Άννα, Φρίντριχ Χόρμαν, ο οποίος είχε σπουδάσει θεολογία στο Λοτζ, φυλακίστηκε το 1929 στο Γκουλάγκ του Πλέσετσκ από κομμουνιστές επειδή ήταν ιερέας. Πέθανε εκεί. Το 1937, κατά τη διάρκεια της αντιγερμανικής επιχείρησης του ΛΕΕΥ, ο Έουγκεν Χόρμαν συνελήφθη στο Ούργκεντς με ψευδείς κατηγορίες για κατασκοπεία και εκτελέστηκε (επισήμως, καταδικάστηκε σε δέκα χρόνια φυλάκιση). Στη συνέχεια, η Άννα, με τη μητέρα και τη γιαγιά της, επέζησε στην Περιφέρεια Κεμέροβο της Σιβηρίας, καθώς και στην Τασκένδη, και αργότερα στις ΣΣΔ Κιργιζίας και Καζακστάν.
Το 1946, η μητέρα της Γκέρμαν (που είχε παντρευτεί τον Χέρμαν Γκέρνερ, έναν στρατιώτη του Πολωνικού Λαϊκού Στρατού) μπόρεσε να πάει την οικογένεια στη Σιλεσία, πρώτα στη Νόβα Ρούντα και το 1949 στο Βρότσλαβ.
Η Άννα έμαθε γρήγορα τα πολωνικά και πολλές άλλες γλώσσες και μεγάλωσε κρύβοντας την οικογενειακή της κληρονομιά. Αποφοίτησε από το Γεωλογικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου του Βρότσουαφ. Στα πανεπιστημιακά της χρόνια ξεκίνησε τη μουσική της καριέρα στο Θέατρο Καλάμπουρ. Η Γκέρμαν έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό όταν κέρδισε το 2ο Εθνικό Φεστιβάλ Πολωνικού Τραγουδιού του Οπόλε το 1964 με το τραγούδι της Tańczące Eurydyki («Χορεύτρια Ευρυδίκη»). Ένα χρόνο αργότερα, κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Τραγουδιού του Σόποτ.
Η Γκέρμαν εμφανίστηκε στο Marché international de l'édition musicale στις Κάννες, καθώς και στις σκηνές του Βελγίου, της Γερμανίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, του Καναδά και της Αυστραλίας.
Τραγούδησε επίσης στα ρωσικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά, λατινικά, γερμανικά και μογγολικά.[11] Το 2001, έξι από τα πολωνικά άλμπουμ της επανεκδόθηκαν σε CD. Τα τελευταία χρόνια, πολλά άλμπουμ με τα τραγούδια της έχουν κυκλοφορήσει επίσης τόσο στη Ρωσία όσο και στην Πολωνία.
Τον Δεκέμβριο του 1966 στο Μιλάνο, η Γκέρμαν υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρεία CDI για την κυκλοφορία των δίσκων της και έγινε η πρώτη ερμηνεύτρια πίσω από το «Σιδηρούν Παραπέτασμα» που ηχογράφησε στην Ιταλία. Στην Ιταλία, η Γκέρμαν είχε εμφανιστεί στο Μουσικό Φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, πρωταγωνίστησε σε τηλεοπτική εκπομπή, ηχογράφησε ένα πρόγραμμα με τον τραγουδιστή Ντομένικο Μοντούνιο, εμφανίστηκε στο φεστιβάλ ναπολιτάνικων τραγουδιών στο Σορέντο και έλαβε το βραβείο «Oscar della simpatia» (Όσκαρ συμπάθειας).
Στις 27 Αυγούστου 1967, ενώ βρισκόταν στην Ιταλία, στο δρόμο μεταξύ Φορλί και Μιλάνου, η Γκέρμαν ενεπλάκη σε ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα. Έχοντας αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο διευθυντής θέατρου της Γκέρμαν προσέκρουσε σε τσιμεντένιο φράχτη. Η Γκέρμαν πετάχτηκε από το αυτοκίνητο από το παρμπρίζ. Υπέστη πολλαπλά κατάγματα και άλλα εσωτερικά τραύματα. Μια έρευνα αποκάλυψε ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου – ο μάνατζέρ της, Ρενάτο Σέριο – αποκοιμήθηκε στο τιμόνι. Στη συνέχεια, ο Σέριο υπέστη μόνο ένα κάταγμα στο χέρι και το πόδι. Η τρίτη επιβάτης, η τραγουδίστρια Έλενα Ζαγκόρσκαγια, υπέστη κάποιες γρατσουνιές αλλά δεν τραυματίστηκε σοβαρά. Εν τω μεταξύ, η Γκέρμαν επέζησε από τις μεγαλύτερες πληγές και δεν είχε ανακτήσει τις αισθήσεις του μετά τη συντριβή. Μετά την αφαίρεση του γύψου, η Γκέρμαν παρέμενε ξαπλωμένη στο κρεβάτι του νοσοκομείου για μισό χρόνο. Στη συνέχεια της πήρε μερικούς μήνες για να ξαναμάθει να κάθεται και να περπατά.[12]
Αργότερα, κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό βιβλίο Wróć do Sorrento? (Έλα πίσω στο Σορέντο;), αφιερωμένο στην ιταλική περίοδο της καριέρας της. Η κυκλοφορία του βιβλίου ήταν 30.000 αντίτυπα.
Στη δεκαετία του 1970, η Γκέρμαν περιόδευσε, εμφανίστηκε και ηχογράφησε στη Σοβιετική Ένωση, συνεργαζόμενη με τους Αλεξάντρα Παχμούτοβα,[13] Γεβγκένι Μαρτίνοφ,[14] Βλαντίμιρ Σαΐνσκι,[15][16] Νταβίντ Τουχμάνοφ,[14] Όσκαρ Φέλτσμαν,[14] Γιαν Φρένκελ, Βιατσεσλάφ Ντομπρίνιν,[15] Αλεξάντρ Μορόζοφ και άλλους. Είχε γίνει μια καταξιωμένη και δημοφιλής καλλιτέχνις εκεί. Η ίδια θυμάται: «Μου άρεσαν οι περιοδείες στη Σοβιετική Ένωση. <. . . > Αυτές οι περιοδείες δεν απέφεραν πολλά χρήματα, ήταν πολύ πιο κερδοφόρο να πετάξεις στην Αμερική ή ακόμα και να συμμετάσχεις σε κάποιου είδους συναυλίες στην Ευρώπη. Αλλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τη συναισθηματική υποδοχή στις σοβιετικές πόλεις και κωμοπόλεις».[17]
Στις 23 Μαρτίου 1972, η Γκέρμαν παντρεύτηκε τον Ζμπίγκνιεφ Τουχόλσκι. Ο γιος τους, Ζμπίγκνιεφ Τουχόλσκι ο νεότερος, γεννήθηκε το 1975. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της, η Γκέρμαν συνέθεσε μερικά εκκλησιαστικά τραγούδια. Πριν πεθάνει το 1982 από οστεοσάρκωμα (σε ηλικία 46 ετών), εντάχθηκε στην Εκκλησία Αντβεντιστών της Εβδόμης Ημέρας.[18] Η Γκέρμαν κηδεύτηκε στο Ευαγγελικό Νεκροταφείο της Βαρσοβίας.
Η Γκέρμαν λάτρευε να μαγειρεύει ανατολίτικα πιάτα. Τα άλλα αγαπημένα της φαγητά ήταν βραστές πατάτες με ρέγγα, τουρσιά, πίτες με λάχανο, μαύρο τσάι με λεμόνι και μπισκότα βρώμης. Δεν κατανάλωνε αλκοόλ.
![]() |
Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |