Άννιοι

Δηνάριο κοπής περ. του 81 π.Χ., που εικονίζει τον Γάιο Άννιο να πηγαίνει να πολεμήσει τον Σερτόριο. Η άλλη πλευρά (αριστερά) εικονίζει τη θεά Άννα Περέννα.[1]

Οι Άννιοι (λατ. gens Annia) ήταν μεγάλη οικογένεια πληβείων στην αρχαία Ρώμη. Ως πιθανό γενάρχη της θεωρούσαν έναν βασιλιά των Ετρούσκων, τον Άννιο, ο οποίος αυτοκτόνησε από τη θλίψη του όταν απάχθηκε η κόρη του, η Σαλία, από τον Κάθητο. Ο Τίτος Λίβιος αναφέρει ως Ρωμαίο γενάρχη έναν μεταγενέστερο Λεύκιο Άννιο, πραίτορα της αποικίας Σήτειας το 340 π.Χ., ωστόσο και άλλοι Άννιοι καταγράφονται στη Ρώμη την ίδια εποχή. Μέλη της οικογένειας αυτής κατείχαν διάφορα αξιώματα από την εποχή του Β΄ Καρχηδονιακού Πολέμου, και ένας Τίτος Άννιος Λούσκος (Titus Annius Luscus) έφθασε στο αξίωμα του υπάτου το 153 π.Χ.. Τον 2ο αιώνα μ.Χ. οι Άννιοι έφθασαν και στο ίδιο το αξίωμα του Αυτοκράτορα, καθώς ο Μάρκος Αυρήλιος καταγόταν από το γένος αυτό.[2]

Προέλευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι ίδιοι οι Άννιοι ισχυρίζονταν ότι κατάγονταν από τη θεά Άννα Περέννα, την οποία η παράδοση ταύτισε με την αδελφή της Διδούς, και την οποία απεικόνισε σε νομίσματα ο Γάιος Άννιος Λούσκος.[3] Το όνομα Annius ταξινομήθηκε από τον Chase ως πικηνιανής προελεύσεως και ο πρώτος των Αννίων που εμφανίζεται στην Ιστορία (το 340 π.Χ.) ήταν πραίτορας της αποικίας Σήτειας, που αρχικώς ήταν πόλη των Βόλσκων η οποία είχε καταληφθεί από τους Ρωμαίους το 382 π.Χ.. Τόσο οι Πικηνοί όσο και οι Βόλσκοι μιλούσαν ουμβριακές γλώσσες, οπότε πιθανώς ο Άννιος αυτός ήταν μέλος μιας παλαιότερης οικογένειας Βολσκων και όχι κάποιος Λατίνος έποικος.[4][5] Φαίνεται ότι μερικά χρόνια αργότερα η οικογένεια απέκτησε τη ρωμαϊκή υπηκοότητα, καθώς ένας Ρωμαίος γερουσιαστής ονόματι Άννιος καταγράφεται μια γενιά αργότερα.

Πρώτο όνομα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Άννιοι στη Ρώμη χρησιμοποιούσαν ως praenomen (το ρωμαϊκό αντίστοιχο του «βαφτιστικού» ονόματος) τα ονόματα Τίτος, Μάρκος, Λεύκιος (Lucius) και Γάιος. Τα όποια άλλα ονόματα εμφανίζονται πολύ λιγότερο, αν και στους αυτοκρατορικούς χρόνους αρκετοί Άννιοι έφεραν το όνομα Άππιος, ένα κατά τα άλλα μάλλον σπάνιο όνομα συνδεδεμένο κυρίως με την Κλαυδία γενεά.

Κλάδοι και επωνυμίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μερικοί Άννιοι την εποχή της Δημοκρατίας δεν είχαν cognomen (το ρωμαϊκό αντίστοιχο του επωνύμου). Ο βασικός κλάδος της οικογένειας έφερε το επώνυμο Luscus, που σημαίνει «με νυσταλέα μάτια» ή «μονόφθαλμος». Συναντάται, σε ένα μόνο μέλος της, το πρόσθετο επώνυμο «Ρούφος», πιθανώς μια αναφορά στο ότι ήταν κοκκινομάλλης.[6][7] Μια ποικιλία άλλων επωνύμων φέρονταν από μεμονωμένους Άννιους, όπως τα Asellus (= «γαϊδουράκι»), Bassus, Cimber (από τους Κίμβρους, Faustus (= «τυχερός»), Gallus («Γαλάτης» ή «πετεινός») και Pollio (= «στιλβωτής»).[8] Το Bellienus ή Billienus, που κάποιες φορές δίνεται ως επίθετο των Άννιων, ήταν στην πραγματικότητα μια ξεχωριστή οικογένεια, αν και ο Κικέρων αναφέρεται σε κάποιον Gaius Annius Bellienus.[9]

Μέλη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Annii Lusci

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Annii Polliones

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Γάιος Άννιος Πόλλιος, γερουσιαστής γνωστός από το κολουμβάριο των απελευθέρων του. Πιστεύεται ότι ήταν ο πατέρας του επόμενου και ίσως ο «Άννιος» που ήταν triumvir monetalis το 9 π.Χ..[17]
  • Γάιος Άννιος Πόλλιος, ύπατος suffectus το 21 ή το 22 μ.Χ., που κατηγορήθηκε για majestas κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Τιβερίου.[18][19]
  • Γάιος Άννιος Πόλλιος, γιος του προηγούμενου και ύπατος suffectus ο ίδιος περί το 66 μ.Χ.. Στενός φίλος του Νέρωνα, εκδιώχθηκε επειδή κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε στη Συνωμοσία του Πίσωνα.[20]
  • Αννία, κόρη του υπάτου τού 21 ή 22 μ.Χ, σύζυγος κάποιου Ατρατίνου[21], ίσως του υπάτου του 89 μ.Χ..
  • Λούκιος Άννιος Βινικιανός, νεότερος υιός του υπάτου του 21 ή 22, και ένας από τους ενεχόμενους στη δολοφονία του Καλιγούλα.[22]
  • Λούκιος Άννιος Βινικιανός (γαμπρός του Γ. Δ. Κόρβουλο), γιος του προηγούμενου και αναμεμιγμένος ο ίδιος σε συνωμοσία κατά του Νέρωνα, μετά την αποτυχία της οποίας αυτοκτόνησε.
  • (Γάιος) Άννιος Πόλλιος, αδελφός του προηγούμενου και σύζυγος της Μαρκίας Σερβιλίας.

Annii Galli

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Annii Veri

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

= Διάφοροι άλλοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Λεύκιος Άννιος, πραίτορας της Σήτειας το 340 π.Χ..
  • Λεύκιος Άννιος, γερουσιαστής το 307 π.Χ. που εκδιώχθηκε από τη Γερουσία από τους κήνσορες.[28][29]
  • Άννιος, ένας απελεύθερος που αναφέρεται ως ο πατέρας του Γναίου Φλαβίου, αγορανόμου (aedilis) το 304 π.Χ..[30][31]
  • Γάιος Άννιος, πραίτορας ή καίστορας τον 3ο αιώνα π.Χ..[32][33]
  • Άννιος, πρέσβυς της Καμπανίας στη Ρώμη το 216 π.Χ., που απαίτησε ένας από τους υπάτους να προέρχεται μονίμως από την Καμπανία.[34][35]
  • Γάιος Άννιος, γερουσιαστής το 135 π.Χ..[36]
  • Λεύκιος Άννιος, γερουσιαστής το 135 π.Χ..[36]
  • Γάιος Άννιος, γερουσιαστής το 129 π.Χ..[37]
  • Μάρκος Άννιος, καίστορας στη Μακεδονία περί το 119 π.Χ., νίκησε τους Κέλτες που είχαν σκοτώσει τον αντιπραίτορα Σέξτο Πομπήιο.[38][39]
  • Λεύκιος Άννιος, τριβούνος των πληβείων το 110 π.Χ., πιθανώς ο υιός του ομώνυμου γερουσιαστή τού 135 π.Χ..[40]
  • Πόπλιος Άννιος, χιλίαρχος το 87 π.Χ. που δολοφόνησε τον Μάρκο Αντώνιο τον ρήτορα και έφερε το κεφάλι του στον Μάριο.[41][42]
  • Αννία, σύζυγος του Λεύκιου Κορνήλιου Κίννα και μετά τον θάνατό του σύζυγος του Μάρκου Πούπιου Πίσωνος Καλπουρνιανού (τον οποίο όμως ο Σύλλας υποχρέωσε να τη χωρίσει, εξαιτίας του προηγούμενου γάμου της με τον Κίννα).[43]
  • Πόπλιος Άννιος Ασέλλος, γερουσιαστής.[29][44][45]
  • Κουίντος Άννιος Χίλων, γερουσιαστής και ένας από τους συνωμότες του Κατιλίνα το 63 π.Χ..[46]
  • Λεύκιος Άννιος, καίστορας στη Σικελία προ του 50 π.Χ..[45]
  • Σέξτος Άννιος, καίστορας στη Σικελία προ του 50 π.Χ..[45]
  • Κουίντος Άννιος, αξιωματικός του Σέξτου Πομπήιου στη Σικελία μεταξύ 43 και 36 π.Χ..[47]
  • Γάιος Άννιος Κίμπερ, υποστηρικτής του Μάρκου Αντωνίου το 43 π.Χ..
  • Άννιος Φαύστος, πληροφοριοδότης του Νέρωνα από την τάξη των Ιππέων, που καταδικάσθηκε από τη Γερουσία το 69 μ.Χ., μετά από κατηγορία που κατέθεσε ο Βίμπιος Κρίσπος.[48]
  • Μάρος Άννιος Αφρίνος, ύπατος suffectus το 66 μ.Χ..
  • Άννιος Βάσσος, διοικητής λεγεώνας το 70 μ.Χ..[49]
  • Πόπλιος Άννιος Φλόρος, ποιητής και ρήτορας της εποχής των Αυτοκρατόρων από τον Δομιτιανό έως τον Αδριανό, που έγραψε τον διάλογο Vergilius orator an poeta. Πιθανώς είναι το ίδιο πρόσωπο με τον ιστορικό Ανναίο Φλόρο.[50]
  • Λεύκιος Άννιος Αρριανός, ύπατος το 243 μ.Χ..

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Crawford: Roman Republican Coinage, σσ. 381-386
  2. ↑ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, τόμ. I, σσ. 180 (λήμμα «Annia Gens») και 439-443 (λήμματα «Αυρήλιος», «Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος»).
  3. ↑ Babelon: Monnaies de la République romaine, τόμ. I, σελ. 139
  4. ↑ Chase, σελ. 128
  5. ↑ Oxford Classical Dictionary, 2η έκδ., σελ. 1131 (λήμμα «Volsci»)
  6. ↑ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, τόμ. II, σσ. 842, 843 (λήμματα «Luscus», «Annius Luscus»)
  7. ↑ Chase, σσ. 109, 110
  8. ↑ Chase, σσ. 110-112, 114
  9. ↑ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, τόμ. I, σελ. 481 (λήμμα «Bellienus»)
  10. ↑ Λίβιος, xxi. 25
  11. ↑ Λίβιος, xlii. 25, xliii. 17
  12. ↑ Πλουτάρχου «Βίος Τιβερίου Γράκχου», 14
  13. ↑ Fasti Capitolini, L'Année épigraphique, 1927, 101 και 1940, 59, 60
  14. ↑ Σαλλουστίου Bellum Jugurthinum, 77
  15. ↑ Πλουτάρχου «Βίος του Σερτόριου», 7
  16. ↑ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, τόμ. II, σσ. 1085, 1086 (λήμμα «Titus Annius Papianus Milo»)
  17. ↑ Sutherland, Roman Imperial Coinage, vol. I, p. 74.
  18. ↑ Τάκιτου Annales, vi, 9
  19. ↑ Corpus Inscriptionum Latinarum, τόμ. VI, νο. 14221
  20. ↑ Τάκιτου Annales xv. 56, 71, xvi. 30
  21. ↑ Torelli, Marina R. (2002). Benevento romana. Saggi di storia antica. 18 (εικονογραφημένη έκδοση). L'ERMA di BRETSCHNEIDER. σελ. 182. ISBN 9788882652098. 
  22. ↑ Ιωσήπου Ἰουδαϊκή ἀρχαιολογία, xviii, 20
  23. ↑ 23,0 23,1 Birley: The Roman government of Britain, σελ. 112
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 Pomeroy: The murder of Regilla
  25. ↑ 25,0 25,1 Birley: The Roman government of Britain, σελ. 114
  26. ↑ de:Appius Annius Atilius Bradua
  27. ↑ Birley, Anthony R. (2012). Marcus Aurelius A Biography. Taylor & Francis. σελ. 243. ISBN 9781134695690. 
  28. ↑ Valerius Maximus, ii. 9 § 2
  29. ↑ 29,0 29,1 Syme: «Missing Senators», σελ. 55
  30. ↑ Aulus Gellius, vii. 9
  31. ↑ Λίβιος, ix. 46
  32. ↑ CIL, 12.20
  33. ↑ Broughton, τόμ. II, σσ. 462, 474
  34. ↑ Valerius Maximus, vi. 4. § 1
  35. ↑ Λίβιος, xxiii. 6, 22
  36. ↑ 36,0 36,1 SIG, 688.
  37. ↑ Sherk: Senatus Consultum De Agro Pergameno, σελ. 367
  38. ↑ SIG, 700
  39. ↑ Broughton, τόμ. I, σελ. 526
  40. ↑ Σαλλούστιου Bellum Jugurthinum, 37
  41. ↑ Valerius Maximus, ix. 2. § 2
  42. ↑ Αππιανού Bellum Civile, i. 72
  43. ↑ Velleius Paterculus, ii. 41
  44. ↑ Κικέρωνος In Verrem, i. 41 κ.ε.
  45. ↑ 45,0 45,1 45,2 Broughton, τόμ. II, σελ. 478
  46. ↑ Σαλλούστιου Bellum Catilinae, 17, 50
  47. ↑ Broughton: τόμ. II, σελ. 479
  48. ↑ Τάκιτου Historiae, ii. 10
  49. ↑ Τάκιτου Historiae, iii. 50
  50. ↑ RE, τόμ. 1.2, στήλες 2266-2268 (Annius 47)

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5, σσ. 767-768

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]