Άνταμ Κρουλικιέβιτς
.jpg)
.jpg)
Ο Άνταμ Γούκας Κρουλικιέβιτς (πολωνικά: Adam Łukasz Królikiewicz, Λβουφ, 9 Δεκεμβρίου 1894 - Κονστάντσιν, 4 Μαΐου 1966) ήταν ταγματάρχης ιππικού του Πολωνικού Στρατού και ο πρώτος Πολωνός Ολυμπιονίκης σε ατομικό αγώνισμα.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καταγόταν από μια παλιά μεσοαστική οικογένεια από το Βόινιτς, κοντά στο Τάρνουφ. Οι γονείς του ήταν οι Κάρολ (1855–1907) και Γιούλια, το γένος Μπρονάρσκι (1863–1911). Τα αδέρφια του ήταν: Μάριαν (1880–1939), Καζίμιες (1884–1976), αρχιτέκτονας, Ταντέους (1887–1970), Μιετσίσουαφ (1889–1986), Στανίσουαφ (1891–1978), αξιωματικός πυροβολικού, Βάτσουαφ (1900-1983), μηχανικός, αξιωματικός και Οκτωβριανός (1903–1941) και Οκτάβιαν, που σκοτώθηκε από τους Γερμανούς.
Από τις 3 Αυγούστου 1914 υπηρέτησε στις Πολωνικές Λεγεώνες και από τον Δεκέμβριο στην 1η Ταξιαρχία. Πολέμησε στο Κουνίτσε, για το οποίο έλαβε τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος Στρατιωτικής Αξίας της Πολωνίας. Από τις 5 Φεβρουαρίου έως τις 31 Μαρτίου 1917, παρακολούθησε το μάθημα αξιωματικών ιππικού στο 1ο Σύνταγμα Ουλάνων στην Οστροουένκα. Ολοκλήρωσε την εκπαίδευση με ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Τότε κατείχε τον βαθμό του δεκανέα.[6]
Από το 1918 ήταν στον Πολωνικό Στρατό, όπου ανήλθε στο βαθμό του ταγματάρχη. Το 1932, υπηρέτησε στο 1ο Σύνταγμα Ελαφρύ Ιππικού του Γιούζεφ Πιουσούτσκι και τα έτη 1935–1939 ήταν επικεφαλής μαθημάτων ιππασίας στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ιππικού στο Γκρούντζιοντς.[7] Το Μάρτιο του 1939 συνδύασε τα καθήκοντα του επικεφαλής εκπαιδευτή ιππασίας με τη θέση του διοικητή της Σχολής Ιππασίας.[8]
Ήταν ένας εξαιρετικός ιππέας. Το μεγαλύτερο αθλητικό του επίτευγμα ήταν η κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1924 στο Παρίσι στο άλμα επίδειξης, που ήταν το πρώτο πολωνικό Ολυμπιακό μετάλλιο σε ατομικό αγώνισμα. Αγωνίστηκε με το άλογό του, Πικάντορ (Picador).
Ήταν μεταξύ των νικητών της πρώτης έκδοσης της Αθλητικής Προσωπικότητας της Χρονιάς της Πολωνίας (Plebiscyt Przeglądu Sportowego) το 1926, όπου κατέλαβε την 7η θέση.
Το άλογό του ήταν το Γιας, το οποίο φρόντιζε μετά το θάνατο του Κρουλικιέβιτς ο Συνταγματάρχης Γιούζεφ Κουλτσίτσκι, κτηνίατρος.[9]
Μετά τον πόλεμο, εργάστηκε ως προπονητής και εκπαιδευτής ιππασίας. Έχει δημοσιεύσει, μεταξύ άλλων, τα απομνημονεύματα Γιάσιεκ, Πικάντορ και εγώ (Jasiek, Picador i ja, Κρακοβία 1958). Ο Άνταμ Κρουλικιέβιτς ήταν επίσης ένας από τους δημιουργούς της πολωνικής εκδοχής της φυσικής σχολής ιππασίας του Φεντερίκο Καπρίλι.
Έλαβε μέρος σε κινηματογραφικές παραγωγές. Ήταν σύμβουλος για ιππασία στην ταινία Podhale w ogniu («Το Ποντχάλε φλέγεται») του 1955 και ως ηθοποιός εμφανίστηκε στην ταινία Rancho Texas του 1958.
Πέθανε ως αποτέλεσμα τραυματισμών που υπέστη μετά από πτώση από άλογο στα γυρίσματα της ταινίας του Άντζεϊ Βάιντα Στάχτες, όπως αναφέρει ο Ντάνιελ Ολμπρίχσκι στην αυτοβιογραφία του Anioły wokół głowy.[10] Ενταφιάστηκε στον οικογενειακό τάφο στο Κοιμητήριο Σαλβάτορ στην Κρακοβία (τομέας SC11-A-4).[11]
Η σύζυγός του ονομαζόταν Τομισουάβα (1901–1994). Είχαν μια κόρη, την Κριστίνα (1921–2017) και ο εγγονός του είναι ο Τσεζάρι Χαρασιμόβιτς.
Βαθμοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Ανθυπολοχαγός – 1919
- Υπολοχαγός – 1920
- Ίλαρχος – 1 Δεκεμβρίου 1924 με αρχαιότητα από 15 Αυγούστου 1924 και 61η θέση στο σώμα αξιωματικών ιππικού
- Ταγματάρχης – 12 Μαρτίου 1933 με αρχαιότητα από 1 Ιανουαρίου 1933 και 9η θέση στο σώμα αξιωματικών ιππικού
Τάγματα και διακοσμήσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Αργυρός Σταυρός του Τάγματος Στρατιωτικής Αξίας της Πολωνίας[12] Αρ. 5429 (17 Μαΐου 1922)[13][14]
- Σταυρός της Ανεξαρτησίας (12 Μαΐου 1931)[12]
- Χρυσός Σταυρός της Αξίας (1938)[13]
- Αργυρός Σταυρός της Αξίας (δύο φορές: 2 Μαρτίου 1925[15], 17 Ιανουαρίου 1928[16][17])
- Αναμνηστικό Μετάλλιο για τον Πόλεμο 1918–1921[12]
- Αναμνηστικό Μετάλλιο 10ης Επετείου της Ανεξαρτησίας (1928)[12]
- Σήμα «Για πιστή υπηρεσία»[18]
- Σήμα του 1ου Συντάγματος Ελαφρού Ιππικού του Γιούζεφ Πιουσούτσκι[19]
- Σταυρός του Ιππότη του Τάγματος του Ξίφους, 1η Τάξη (Σουηδία, 1937)[20]
- Σταυρός του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής (Γαλλία)[21][12]
- Σταυρός του Ιππότη του Τάγματος του Αστέρα της Ρουμανίας (Ρουμανία)[12]
- Σταυρός του Ιππότη του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας (Ιταλία)[12]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Πολωνικά) Internetowy Polski Słownik Biograficzny. adam-lukasz-krolikiewicz.
- ↑ psb.13803.1.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2021.
- ↑ CAW.
- ↑ Jerzy Krzyś, Ostatni szef ekwitacji, „Kalendarz Grudziądzki”, ISSN 1427-700X, 11, 2007, s. 125–129.
- ↑ Rybka & Stepan 2006.
- ↑ «Rola konia w funkcjonowaniu Uniwersytetu Warszawskiego».
- ↑ Daniel Olbrychski, Anioły wokół głowy, Wydawnictwo BGW, Warszawa 1992, ISBN 83-7066-387-7. Wbrew wspomnieniom Olbrychskiego i jego relacji ostatnich słów Królikiewicza, Karol Rómmel, olimpijczyk w jeździectwie, zmarł dopiero rok po majorze.
- ↑ «Adam Królikiewicz». krakowsalwator.artlookgallery.com.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 12,6 Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej. 1938. σελ. 384.
- ↑ 13,0 13,1 Dz. Pers. MSWojsk.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938.
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 62, poz. 234 „za zasługi, położone dla Rzeczypospolitej Polskiej w dziedzinie rozwoju sportu i hipiki”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 14, poz. 20 „za wybitne zasługi, położone na polu propagandy polskiego sportu konnego na konkursach hipicznych w Ameryce”.
- ↑ «„Krzyż zasługi” dla zwycięskich kawalerzystów». Żołnierz Polski: 98. Nr 5 z 29 stycznia 1928. http://www.pbc.rzeszow.pl/dlibra/docmetadata?id=11495.
- ↑ Na podstawie fotografii [1].
- ↑ Na podstawie fotografii [2].
- ↑ Sveriges statskalender 1940. Bihang, s. 61
- ↑ «Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów». Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4: 20. 19 marca 1935. http://www.wbc.poznan.pl/publication/56686.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- «Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego)» (PDF). Κεντρικά Στρατιωτικά Αρχεία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2024.
- «Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych».
- Parafia pw. Bożego Ciała we Lwowie - akt chrztu Adama Łukasza Królikiewicza nr 3/1895.
- «Adam Królikiewicz (1894–1966) – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl». www.olimpijski.pl (στα Πολωνικά).
- «Żołnierze Niepodległości. Adam Królikiewicz». Μουσείο Γιούζεφ Πιουσούτσκι (Σουλεγιούβεκ).
- Adam Królikiewicz w bazie filmpolski.pl
- «Fotografia ośmiu wspaniałych». Saga czyli filiżanka, której nie ma. Kraków: Znak. 2017. ISBN 978-83-280-4813-3.
- Księga Jazdy Polskiej. Βαρσοβία: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”. 1938.
Αργυρά μετάλλια  |  | |
|---|---|---|
Χάλκινα μετάλλια  | ||
![[2]](https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/1a/Adam_Kr%C3%B3likiewicz.jpg){kind=link}