Άρης Κωνσταντινίδης | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Άρης Κωνσταντινίδης (Ελληνικά) |
Γέννηση | 1913 Αθήνα |
Θάνατος | 18 Σεπτεμβρίου 1993[1][2] Αθήνα |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
Σπουδές | Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου |
Ιδιότητα | αρχιτέκτονας και διδάσκων πανεπιστημίου |
Σύζυγος | Ναταλία Μελά |
Τέκνα | Δημήτρης Κωνσταντινίδης και Αλεξάνδρα Κωνσταντινίδη |
Είδος τέχνης | Αρχιτεκτονική |
Βραβεύσεις | Βραβείο Χέρντερ (1990) και επίτιμος διδάκτωρ του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης |
Ο Άρης Κωνσταντινίδης (Αθήνα, 1913 - Αθήνα, 1993) ήταν Έλληνας αρχιτέκτονας της μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στη Γερμανία στο Πολυτεχνείο του Μονάχου από το 1931 μέχρι και το 1936. Μετά από τις σπουδές του επέστρεψε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε στην Πολεοδομική Υπηρεσία(1938-1942) και στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων(1942-50). Υπήρξε προϊστάμενος τους τμήματος Μελετών του Οργανισμού Τουρισμού (1957-67), όπου αργότερα διετέλεσε ειδικός σύμβουλος (1975-78). Δίδαξε ως επισκέπτης καθηγητής στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης(1967-70). Εκλέχθηκε επίτιμος διδάκτωρ της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης(1978) και έκτακτο μέλος της Βαυαρικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Μονάχου(1985). Έγραψε πολυάριθμα άρθρα και βιβλία, ενώ το πλούσιο αρχιτεκτονικό του έργο παρουσιάστηκε σε αρκετές εκθέσεις, σε βιβλία και σε περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καθώς συσχετίστηκε με σημαντικά αρχιτεκτονικά ρεύματα όπως ο κριτικός τοπικισμός.[3]
Το ενδιαφέρον του Άρη Κωνσταντινίδη, που ήταν επικεντρωμένο στη δημιουργία μιας σύγχρονης αρχιτεκτονικής που να πηγάζει από τις ανάγκες του τόπου του, τον οδηγεί στη μελέτη της ανώνυμης αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα και τη δημοσίευση τριών βιβλίων (1947-1953),όπου αναλύει συγκεκριμένα παραδείγματα ανώνυμης αρχιτεκτονικής. Τα κυριότερα βιβλία του είναι: «Δύο χωριά από τη Μύκονο» (1947), «Τα παλιά αθηναϊκά σπίτια» (1951), «Σύγχρονη αληθινή αρχιτεκτονική» (1978), «Μελέτες + Κατασκευές» (1981) και τα «Θεόχτιστα», το τελευταίο βιβλίο του αρχιτέκτονα.
Η υλοποίηση των ιδεών του Κωνσταντινίδη πραγματοποιείται μέσα από την κατασκευή μιας σειράς δημόσιων κτιρίων, καθώς και ιδιωτικών κτιρίων μικρότερης κλίμακας. Στα δημόσια έργα του ανήκουν: α) τα συγκροτήματα εργατικών πολυκατοικιών στη Νέα Φιλαδέλφεια, στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη, στο Ηράκλειο Κρήτης κ.α., β) η σειρά ξενοδοχείων του ΕΟΤ «Ξενία» στην Άνδρο, Καλαμπάκα, Μύκονο, Ολυμπία, κ.α, γ) αλλά και τα αρχαιολογικά μουσεία Ιωαννίνων (1965-66) και Κομοτηνής (1967). Έργα του Άρη Κωνσταντινίδη είναι επίσης το περίπτερο του ΕΟΤ στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης (1960), το συγκρότημα που εξυπηρετεί το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, καθώς και ιδιωτικές κατοικίες, όπως η μονοκατοικία του διπλωμάτη και τεχνοκριτικού Αλέξανδρου Ξύδη στο Παγκράτι (1961), η οικία διακοπών στην Ανάβυσσο (1961-62)[4] και η οικία και το εργαστήριο του ζωγράφου Γιάννη Μόραλη στην Αίγινα (1973). Επίσης σχεδίασε τον τάφο του Γιώργου Σεφέρη στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας (1971).
Η αρχιτεκτονική του Άρη Κωνσταντινίδη στηρίζεται στην άνεση αλλά και τη λειτουργικότητα των χώρων, την ορθολογική διάταξη της κάτοψης, την ένταξη στο περιβάλλον, την κατασκευαστική αρτιότητα και την ιδιαίτερη ανάδειξη κάθε κατασκευαστικού υλικού. Διαμορφώνει μια σαφή αρχιτεκτονική γλώσσα, μέσα από την οποία χτίζει «Δοχεία Ζωής», όπως ορίζει ο ίδιος ο Κωνσταντινίδης τα έργα του.
Ο Άρης Κωνσταντινίδης παντρεύτηκε την Ελληνίδα γλύπτρια Ναταλία Μελά. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά, τον Δημήτρη και την Αλεξάνδρα.
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |