Έντβαρντ Αμπραμόφσκι | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Προφορά | |
Γέννηση | 17 Αυγούστου 1868[1][2] Vasilkovskiy Uyezd |
Θάνατος | 21 Ιουνίου 1918[1][2] Βαρσοβία[3][4] |
Τόπος ταφής | Κοιμητήριο Ποβόνσκι |
Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Πολωνικά[5] |
Σπουδές | Γιαγκιελόνιο Πανεπιστήμιο Πανεπιστήμιο της Γενεύης[6] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ψυχολόγος φιλόσοφος διδάσκων πανεπιστημίου κοινωνιολόγος αναρχικός |
Εργοδότης | Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Σταυρός της Ανεξαρτησίας (Πολωνία)[7] |
Υπογραφή | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Έντβαρντ Γιούζεφ Αμπραμόφσκι (πολωνικά: Edward Józef Abramowski, 17 Αυγούστου 1868 – 21 Ιουνίου 1918) ήταν Πολωνός φιλόσοφος, φιλελεύθερος σοσιαλιστής, αναρχικός, ψυχολόγος, ηθικολόγος και υποστηρικτής των συνεταιρισμών. Ο Αμπραμόφσκι είναι επίσης ένας από τους πιο γνωστούς ακτιβιστές του κλασικού αναρχισμού στην Πολωνία.[8]
Ο Αμπραμόφσκι γεννήθηκε στις 17 Αυγούστου 1868 στο Στεφάνιν, στο Κυβερνείο Κιέβου (σημερινή Ουκρανία). Οι γονείς του ήταν ο Έντβαρντ και η Γιαντβίγκα.[9] Μετά τον θάνατο της μητέρας του (το 1878), μετακόμισε στη Βαρσοβία το 1879, όπου η δασκάλα του, Μάρια Κονοπνίτσκα, τον σύστησε στα μέλη του Πρώτου Προλεταριάτου.[10] Το 1892 πήρε μέρος στη συγκέντρωση των Πολωνών σοσιαλιστών στο Παρίσι, όπου ιδρύθηκε το Πολωνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα.[9]
Ο Αμπραμόφσκι θεωρείται ο ιδρυτής του πολωνικού συνεταιριστικού κινήματος, προωθώντας οικονομικές ενώσεις και πρωτοβουλίες. Ως υποστηρικτής του συνεταιριστικού κινήματος, ίδρυσε το συνεταιριστικό περιοδικό «Społem» (Μαζί) το 1906.[11]
Το 1915, του δόθηκε μια έδρα Πειραματικής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας, την οποία κατείχε μέχρι το θάνατό του.[9]
Πέθανε στις 21 Ιουνίου 1918, στη Βαρσοβία.[9]
Επηρεασμένος από τον Λέων Τολστόι, ο Αμπραμόφσκι αποκαλούσε τον εαυτό του «σοσιαλιστή που απορρίπτει το κράτος» στο πιο σημαντικό έργο του, Σοσιαλισμός & Κράτος. Στη συνέχεια, προώθησε την πολιτική του φιλοσοφία σε άλλα έργα, όπως η Δημοκρατία των φίλων και η Γενική συμπαιγνία κατά της κυβέρνησης. Στα μετέπειτα χρόνια, η σκέψη του έτεινε όλο και περισσότερο προς τον αναρχοσυνδικαλισμό, τονίζοντας τη σημασία της συνεταιριστικής οργάνωσης του εργατικού δυναμικού.
Παράλληλα με αυτή την πολιτικοκοινωνική θεωρία, πραγματοποίησε και έντονη ερευνητική δραστηριότητα στον τομέα της πειραματικής ψυχολογίας, δείχνοντας ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το υποσυνείδητο.