Συντεταγμένες: 62°13′N 06°53′W / 62.217°N 6.883°W
Eysturoy | |
---|---|
To Σλαταρτίντουρ (882 μ.) στο Έστουροϊ. | |
Γεωγραφία | |
Τοποθεσία | Βόρειος Ατλαντικός Ωκεανός |
Αρχιπέλαγος | Νήσοι Φερόες |
Αριθμός νήσων | 18 |
Έκταση | 286,3 km² |
Υψόμετρο | 882 μ |
Υψηλότερη κορυφή | Σλαταρτίντουρ |
Χώρα | |
Δημογραφικά | |
Πληθυσμός | 12.395[1] (απογραφής 1-2023) |
Πυκνότητα | 43,3 /χλμ2 |
Σχετικά πολυμέσα |
Το Έστουροϊ (φεροϊκά και δανέζικα: Eysturoy, δηλ. ανατολικό νησί) είναι το δεύτερο μεγαλύτερο σε έκταση, αλλά και σε πληθυσμό, νησί των Νήσων Φερόες, μετά το Στρέιμοϊ. Βρίσκεται στον Βόρειο Ατλαντικό ωκεανό και έχει έκταση 286,3 τ.χλμ.. Το Έστουροϊ έχει πληθυσμό 12.395[1] κατοίκους (1-2023) δηλαδή περίπου το 22,9% του συνολικού πληθυσμού των Νήσων Φερόες κατοικεί σε αυτό.
Το Έστουροϊ χωρίζεται με ένα στενό από το κύριο νησί, Στρέιμοϊ, το οποίο βρίσκεται δυτικά του. Τα δύο νησιά συνδέονται μέσω μιας οδικής γέφυρας από το 1973. Από το 2006, στην ανατολική ακτή του νησιού, κοντά στο Λέιρβικ λειτουργεί οδική σήραγγα (Norðoyatunnilin) μήκους 6,3 χιλιομέτρων, η οποία ενώνει το Έστουροϊ με το νησί Μπόρντοϊ και το Κλάκσβικ, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη των Φερόες. Το Έστουροϊ είναι εξαιρετικά ορεινό, με περίπου 66 ξεχωριστές κορυφές βουνών, συμπεριλαμβανομένης του Σλάταρατιντουρ, την υψηλότερη κορυφή του αρχιπελάγους (882 μέτρα).
Σημαντικά χωριά του νησιού είναι το Φούγκλαφιορντουρ (1.610 κατ.), το Eiði (716 κατ.) και το Norðskáli (332 κατ.) στο βορρά, το Λέιρβικ (1.014 κατ.), το Νόρντραγκοτα (657 κατ.) και το Σίντριγκοτα (491 κατ.) στα ανατολικά και το Σάλτανγκαρα (1.127 κατ.), το Στρέντουρ (1.000 κατ.), το Τόφτιρ (974 κατ.), το Σκάλα (756 κατ.), το Ρούναβικ (585 κατ.) το Γκλίβραρ (463 κατ.), το Νες (375 κατ.) και το Σόλνταφιορντουρ (360 κατ.) στο νότο (1-2023).[1]
Στις ενδιαφέρουσες τοποθεσίες του Έστουροϊ περιλαμβάνονται τα χωριά Eiði και Gjógv, το τελευταίο έχει ένα μικρό φυσικό λιμάνι σε μια πέτρινη στήλη, το ιστορικό μουσείο Blásastova στο χωριό Góta, οι ιαματικές πηγές varmakelda στο Φούγκλαφιορντουρ, οι οποίες υποδεικνύουν την ηφαιστειακή προέλευση του αρχιπελάγους. Σο βόρειο άκρο του νησιού βρίσκονται οι βασαλτικές στήλες Risin og Kellingin.
Οι βόρειες, βορειοανατολικές και νοτιοανατολικές ακτές του νησιού έχουν χαρακτηριστεί ως Σημαντικές περιοχές για τα πουλιά από την BirdLife International, λόγω της σημασίας του ως τόπος αναπαραγωγής για τα θαλασσοπούλια, ειδικά των μυχών (2.500 ζευγάρια), υδροβατών (500 ζευγάρια) και κέπφους (300 ζευγάρια).[2]
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γεωγραφία της Δανίας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |