Έχω Δικαίωμα να Ζήσω

Έχω Δικαίωμα να Ζήσω
ΣκηνοθεσίαΦριτς Λανγκ
ΠαραγωγήWalter Wanger Productions Inc.
ΣενάριοΤζιν Τάουνι
Τσαρλς Γκρέιαμ Μπέικερ
ΠρωταγωνιστέςΣίλβια Σίντνεϊ
Χένρι Φόντα
Μπάρτον ΜακΛέιν
ΜουσικήΆλφρεντ Νιούμαν
ΦωτογραφίαΛέον Σαμρόι
ΜοντάζΝτανιέλ Μάντελ
ΔιανομήUnited Artists και Netflix
Πρώτη προβολή29 Ιανουαρίου 1937 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)
Κυκλοφορία1937
Διάρκεια86 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Η ταινία Έχω Δικαίωμα να Ζήσω (Πρωτότυπος τίτλος You Only Live Once), είναι αστυνομική ταινία παραγωγής 1937 σε σκηνοθεσία Φριτς Λανγκ, με πρωταγωνιστές τη Σίλβια Σίντνεϊ και τον Χένρι Φόντα, Πρόκειται για το δεύτερο σκηνοθετικό εγχείρημα του Λανγκ στις Ηνωμένες Πολιτείες[1] και θεωρείται ελεύθερη μεταφορά του μυθιστορήματος του Μπεν Άντερσον Thieves Like Us που αποτελεί μια διαφορετική εκδοχή της ιστορίας των Μπόνι και Κλάιντ[2]. Θεωρείται προπομπός των Φιλμ νουάρ[3].

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Τζόαν Γκρέιαμ (Σίλβια Σίντνεϊ) είναι γραμματέας του δικηγόρου Στίβεν Γουίτνεϊ (Μπάρτον ΜακΛέιν) και παρά το γεγονός ότι ο εργοδότης της είναι ερωτευμένος μαζί της, εκείνη περιμένει τη μέρα της αποφυλάκισης του αγαπημένου της Έντι Τέιλορ (Χένρι Φόντα), ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή για συνεργεία σε ληστεία. Ο Έντι αποφυλακίζεται και είναι αποφασισμένος να ξεφύγει από την παρανομία και να μπει στον ίσιο δρόμο με τη βοήθεια της Τζόαν. Οι δυο τους παντρεύονται, αλλά το στίγμα του εγκληματία τον ακολουθάει παντού. Οι συνάνθρώποι του τον αντιμετωπίζουν με φόβο και προκατάληψη και χάνει τη δουλειά του σχεδόν αμέσως μετά την πρόσληψή του. Παράλληλα γίνεται ληστεία σε τράπεζα και έξι άνθρωποι σκοτώνονται. Ο υπεύθυνος για τη ληστεία, που είναι πρώην κατάδικος και συγκρατούμενος του Έντι, αφήνει ένα καπέλο με τα αρχικά του Έντι στον τόπο του εγκλήματος κι ο ταλαίπωρος άνδρας βρίσκεται πάλι στο εδώλιο του κατηγορουμένου έχοντας να αντιμετωπίσει ισόβια κάθειρξη και την ηλεκτρική καρέκλα. Ο Έντι καταδικάζεται και τη μέρα της εκτέλεσής του προκαλεί τραυματίζεται και αποστέλλεται στο νοσοκομείο των φυλακών. Έπειτα βρίσκει ένα όπλο και με τη βοήθειά του πιάνει αιχμάλωτο τον γιατρό Χιλ (Τζερόμ Κόουαν) στην προσπάθειά του να αποδράσει. Παράλληλα το FBI ανακαλύπτει τον υπεύθυνο της ληστείας και η εντολή για την ελευθέρωσή του φτάνει στις φυλακές όταν ο Έντι κρατάει αιχμάλωτο τον γιατρό Χιλ. Ο Πάτηρ Ντόουλαν (Γουίλιαμ Γκάργκαν), φίλος του Έντι, προσπαθεί να τον πείσει για την ελευθέρωσή του αλλά ο Έντι πιστεύει ότι είναι μέρος κόλπου προκειμένου να τον κάνουν να παραδοθεί και σκοτώνει άθελα του τον ιερέα. Έπειτα το σκάει από τις φυλακές και μαθαίνει την αλήθεια. Η Τζόαν, που είναι έγκυος με το γιο του, τρέχει στο πλευρό του κι οι δυο τους βρίσκονται σε ένα αυτοκίνητο και ταξιδεύουν από Πολιτεία σε Πολιτεία της Αμερικής με σκοπό να φτάσουν στα σύνορα με τον Καναδά.

Πληροφορίες παραγωγής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόκειται για τη δεύτερη από τις αμερικανικές ταινίες του Φριτς Λανγκ (μετά την ταινία Νέμεσις (Fury) του 1936) και σύμφωνα με τους κριτικούς πρόκειται για το καλύτερο σκηνοθετικό του εγχείρημα εκείνης της περιόδου. Η ταινία υπέστη περικοπές στην αίθουσα του μοντάζ, από όπου αφαιρέθηκαν 15 λεπτά σκηνών που θεωρήθηκαν βίαιες. Συνδετικός κρίκος μεταξύ του πρώτου Αμερικανικού σκηνοθετικού εγχειρήματος και του δευτέρου είναι η Σίλβια Σίντνεϊ, ηθοποιός της οικονομικής κρίσης, στο ρόλο της πιστής συζύγου ή φιλενάδας του κεντρικού ήρωα, δίνει μια νότα δραματισμού με το εκφραστικό της πρόσωπο. Η σκηνή της ληστείας της τράπεζας παρουσίαζε σκηνές βίας οι οποίες αφαιρέθηκαν στην αίθουσα του μοντάζ, καθώς λογοκρίθηκαν από τον Κώδικα Χέιζ[4]. Η ταινία δεν είχε εμπορική απήχηση και είχε χαμηλότερες εισπράξεις από τα έξοδα παραγωγής της[5]|.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Fritz Lang στην IMDb
  2. ↑ Barra, Allen (9 Δεκεμβρίου 2013). «Why Bonnie and Clyde Won't Die». The Atlantic. 
  3. ↑ Schager, Nick. «Please don't call Fritz Lang's fatalistic noir "YOLO"». Film. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2020. 
  4. ↑ Justice, Christopher. «You Only Live Once». 
  5. ↑ Matthew Bernstein, Walter Wagner: Hollywood Independent, Minnesota Press, 2000 p437

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]