Όλι Αλεξάντερ

Όλι Αλεξάντερ
Olly Alexander
Ο Αλεξάντερ το 2019
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Oliver Alexander Thornton (Αγγλικά)
ΓέννησηOliver Alexander Thornton
15 Ιουλίου 1990 (1990-07-15) (34 ετών)
Χαρογκέιτ, Βόρειο Γιορκσάιρ, Αγγλία[1]
ΚατοικίαColeford
ΨευδώνυμοOlly Alexander
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[2]
ΣπουδέςHereford College of Arts
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα
  • Τραγουδιστής
  • τραγουδοποιός
  • ηθοποιός
Περίοδος ακμής2008
Εν ενεργεία2008–σήμερα
Ιστότοπος
www.ollyalexander.co.uk
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Όλιβερ Αλεξάντερ Θόρντον (στα Αγγλικά: Oliver Alexander Thornton, γεννημένος στις 15 Ιουλίου 1990)[3] είναι Άγγλος τραγουδιστής και ηθοποιός. Έγινε γνωστός ως ο τραγουδιστής του ποπ συγκροτήματος Years & Years που δύο άλμπουμ του κατέκτησαν την κορυφή του UK Albums Chart, ένα single στο νούμερο ένα και πέντε συμμετοχές στο top 10 στο UK Singles Chart.[4] Ως ηθοποιός, κέρδισε την αναγνώριση των κριτικών για την ερμηνεία του ως Ρίτσι Τόουζερ στη δραματική σειρά του Channel 4, It's a Sin (2021).

Ο Αλεξάντερ είναι έξι φορές υποψήφιος για τα Brit Awards και έχει επίσης προταθεί για το Τηλεοπτικό Βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας Καλύτερου Ηθοποιού και το Τηλεοπτικό Βραβείο Επιλογής Κριτικών για τον Καλύτερο Ηθοποιό σε Περιορισμένη Σειρά ή Ταινία Φτιαγμένη για Τηλεόραση. Εκπροσώπησε το Ηνωμένο Βασίλειο στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2024 στο Μάλμε της Σουηδίας, με το τραγούδι "Dizzy" καταλαμβάνοντας την 18η θέση.

Πρώιμη ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Όλιβερ Αλεξάντερ Θόρντον γεννήθηκε στις 15 Ιουλίου 1990 στο Χαρογκέιτ του Βόρειου Γιορκσάιρ.[1][5][6] Η μητέρα του, Βίκι Θόρντον,[7] ήταν μία από τις ιδρύτριες του Coleford Music Festival.[8] Ο Αλεξάντερ παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο St John's στο Coleford[9] και το Monmouth Comprehensive School. Ενώ ήταν στο Monmouth Comprehensive School, έπαιξε σε δύο σχολικά έργα: στο Guys and Dolls ως Benny και στο The Caucasian Chalk Circle ως δεκανέας.[10] Αφού ολοκλήρωσε τα GCSE του, ο Αλεξάντερ σπούδασε Παραστατικές Τέχνες στο Κολλέγιο Τεχνών Χέρεφορντ.[11] Οι New York Times ανέφεραν ότι έγραψε το πρώτο του τραγούδι στο πληκτρολόγιο Casio του πατέρα του σε ηλικία 10 ετών.[12] Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν 13 ετών, και αυτός και ο αδερφός του Μπεν, ο οποίος είναι αυτιστικός, ανατράφηκαν στη συνέχεια αποκλειστικά από τη μητέρα του.[13]

Απέκτησε τις υπηρεσίες ενός ατζέντη όταν ήταν 16 ετών, ενώ περνούσε από οντισιόν για ένα μέρος στη βρετανική τηλεοπτική σειρά Skins. Σε ένα βίντεο στο YouTube που ανέβηκε από το NylonMagazineTV, ο Αλεξάντερ είπε ότι άφησε τις σπουδές του στο Hereford College of Arts για να ακολουθήσει την καριέρα του ως ηθοποιός καθώς του προσφέρθηκαν μέρη, δηλώνοντας: "Ξεκίνησα να υποδύομαι όταν ήμουν νέος, κάπως έτσι συνέβη. Παράτησα το σχολείο για να δουλέψω σε όλο τον κόσμο, κάτι που ήταν καταπληκτικό."[14][15] "Ήθελα πολύ να γίνω τραγουδιστής ή μουσικός... Ξαφνικά έγινα ηθοποιός. Πραγματικά μισούσα το σχολείο γιατί με εκφοβίζουν πλήρως. Αλλά ποτέ δεν εκφοβίζεσαι στο μάθημα του θεάτρου επειδή τα περίεργα παιδιά τα πάνε καλά στο μάθημα του θεάτρου. Αυτό είναι ένα ασφαλές μέρος."[16] Ο Αλεξάντερ έδωσε συνέντευξη σχετικά με την ψυχική του υγεία στον αρθρογράφο του Guardian, Όουεν Τζόουνς.[17][18] Επέκτασε περαιτέρω τις εμπειρίες του εκφοβισμού, βουλιμίας και πρώιμης ζωής κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης του 2021 στην ίδια δημοσίευση.[19]

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υποκριτική καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η καριέρα του Αλεξάντερ ξεκίνησε στην ταινία Summerhill που κυκλοφόρησε το 2008. Η επόμενη ταινία του, Bright Star, ήταν υποψήφια για Όσκαρ στις Ηνωμένες Πολιτείες για το καλύτερο επίτευγμα στη σχεδίαση κοστουμιών.[20] Έπαιξε στις ταινίες Tormented που κυκλοφόρησαν το 2009 με πρωταγωνιστή τον Alex Pettyfer και στο Enter the Void. Το 2010 έπαιξε τον Έβαν στην παραγωγή του θεάτρου Μπους του The Aliens.[21][22] Ο Αλεξάντερ συνέβαλε στο σενάριο και τη μουσική[23] για την indie ταινία The Dish & the Spoon, που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2011. Το 2012, εμφανίστηκε στη θεατρική παραγωγή του Mercury Fur, παίρνοντας το ρόλο του Naz στο The Old Red Lion, στο Islington.[24]

Από τον Μάρτιο έως τον Ιούνιο του 2013, ο Αλεξάντερ πρωταγωνίστησε ως Πίτερ Παν στο έργο του West End, Peter and Alice, μαζί με τους Ben Whishaw και Judi Dench. Ο Αλεξάντερ είχε επίσης έναν δεύτερο ρόλο στην τελευταία σειρά του Skins, παίζοντας τον κυνηγό της Cassie Ainsworth στο επεισόδιο δύο μερών "Skins Pure", το οποίο προβλήθηκε τον Ιούλιο του 2013. Επίσης, το 2013 το Google Analytics κυκλοφόρησε ένα εσωτερικό εταιρικό βίντεο που χαρακτηρίζει τον Αλεξάντερ ως απαιτητικό αγοραστή κάτω από τον υπότιτλο "Αυτό συμβαίνει όταν εξοικονομείτε χρηστικότητα".[25]

Ο Αλεξάντερ υποδύθηκε έναν από τους βασικούς χαρακτήρες στη μουσική ταινία μεγάλου μήκους του 2014, God Help the Girl, όπου επίσης τραγουδά και παίζει κιθάρα. Η ταινία γράφτηκε και σκηνοθετήθηκε από το Stuart Murdoch, ο τραγουδιστής του γκρουπ Belle and Sebastian, ως μέρος του έργου God Help the Girl.

Ο Αλεξάντερ εμφανίστηκε επίσης στο The Riot Club, την κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου Posh της Laura Wade μαζί με τους Βρετανούς ηθοποιούς Sam Claflin, Max Irons και Douglas Booth. Ο Αλεξάντερ απεικόνισε για λίγο τον βρικόλακα Fenton στη βρετανοαμερικανική σειρά τρόμου Penny Dreadful σε επεισόδια που προβλήθηκαν το 2014.[26]

Στην ανεξάρτητη ταινία Funny Bunny, η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στο SXSW 2015, ο Αλεξάντερ υποδύεται τον Titty, έναν προβληματικό έφηβο.[27] Η σκηνοθεσία και το σενάριο της ταινίας έγινε από την Alison Bagnall, η οποία σκηνοθέτησε το The Dish & the Spoon, ενώ ο Αλεξάντερ ήταν συν-σεναριογράφος μαζί με τους άλλους δύο κύριους.[28] Η ταινία προβλήθηκε σε οίκους τέχνης το καλοκαίρι και κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 13 Νοεμβρίου 2015.[29]

Τον Ιανουάριο του 2021, ο Αλεξάντερ εμφανίστηκε σε πρωταγωνιστικό ρόλο στο κανάλι 4 του Russell T Davies και στο δράμα It's a Sin του HBO Max, το οποίο απεικονίζει τη ζωή των ομοφυλοφίλων στη δεκαετία του 1980 και τις αρχές της δεκαετίας του 1990 και την εμφάνιση του HIV/AIDS. Η παράσταση και η παράσταση του Αλεξάντερ κέρδισαν την αποδοχή των κριτικών, με ορισμένους κριτικούς να εκφράζουν την επιθυμία τους να κερδίσει ο Αλεξάντερ ένα BAFTA για την ερμηνεία του.[30]

Μουσική καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Years & Years σχηματίστηκαν το 2010, με τον Αλεξάντερ να εντάσσεται στο συγκρότημα ως βασικός τραγουδιστής αφού το μέλος Μάικι Γκολντσγουόρθι τον άκουσε να τραγουδά στο ντους και του άρεσε η φωνή του.[31]

Το ντεμπούτο σινγκλ τους "I Wish I Knew" κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2012 από την εταιρεία Good Bait, με το συγκρότημα να παίζει ως πενταμελές γκρουπ. Το 2013, το συγκρότημα υπέγραψε συμφωνία με τη γαλλική δισκογραφική Kitsuné ως τριμελές και κυκλοφόρησε το δεύτερο σινγκλ τους, με τίτλο "Traps", τον Σεπτέμβριο του 2013, το οποίο έλαβε υποστήριξη από το Radio 1 και το Radio 6, καθώς και από πολλές διαδικτυακές δημοσιεύσεις όπως οι The Guardian και The Fader.[32][33] Το "Traps" εμφανίζεται επίσης στη 15η συλλογή του Kitsuné Maison.[34]

Ο Αλεξάντερ το 2014

Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το δεύτερο σινγκλ τους "Real" στο Kitsuné και στο iTunes τον Φεβρουάριο του 2014. Το μουσικό βίντεο περιλάμβανε μια εμφάνιση από την συμπρωταγωνίστρια του Αλεξάντερ στο Peter and Alice, Ben Whishaw,[35] και τον πρώην ηθοποιό στο Misfits, Nathan Stewart-Jarrett.[36] Λέγοντας την ιστορία σε άρθρο της The Independent στις 28 Ιουλίου 2015 για το εφέ Ben Whishaw (πιο πρόσφατα ηθοποιός James Bond Q), το βίντεο έλαβε οκτώμισι εκατομμύρια προβολές στο διαδίκτυο και το 2014 άλλαξαν επίσης τη δισκογραφική τους εταιρεία από τη γαλλική μικρότερη δισκογραφική Kitsuné στην Polydor καθώς απέκτησαν εξέχουσα θέση. Τον Ιανουάριο του 2015, ανακηρύχθηκαν νικητές της ψηφοφορίας του Sound of... του BBC.[37]

Το πιο επιτυχημένο σινγκλ των Years & Years, το "King", που κυκλοφόρησε από την Polydor, έφτασε κατευθείαν στο νούμερο ένα στο UK Single Chart τον Μάρτιο του 2015, κάνοντας το συγκρότημα να κερδίσει εθνική αναγνώριση.[38] Το ντεμπούτο στούντιο άλμπουμ τους, Communion, κυκλοφόρησε στις 10 Ιουλίου 2015 και μπήκε στο UK Albums Chart στο νούμερο 1.[39]

Ο Αλεξάντερ στην The O2 Arena το 2018

Ως ομοφυλόφιλος τραγουδοποιός,[40][41] ο Αλεξάντερ έχει δηλώσει σε συνεντεύξεις ότι θα ήθελε να δει μεγαλύτερη χρήση της κατάλληλης αντωνυμίας ανδρών στη μουσική. Εξήγησε ότι όταν έγραφε σε ένα ημερολόγιο, αναφερόταν στο "εσύ κι εγώ" γιατί ήθελε να κρύψει για ποιον έγραφε. Αρκετά τραγούδια των Years & Years διαθέτουν αντωνυμίες αρσενικών.[42] "Είναι κάπως λυπηρό για μένα που δεν έχουμε γκέι ποπ σταρ να τραγουδούν για άντρες χρησιμοποιώντας μια αντωνυμία", είπε στο Digital Spy, "αλλά αυτό θα μπορούσε να αλλάξει ελπίζω."[43] Αν και στη δουλειά του με τους Years & Years αναφέρεται ανοιχτά η σεξουαλικότητά του, ο Αλεξάντερ αναφέρει: "Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους τους γκέι, γιατί υπάρχουν τόσα πολλά διαφορετικά θέματα, και εμπειρίες, και διαφορετικά σχήματα και μεγέθη. Αλλά μπορώ να μιλήσω για τον εαυτό μου, και αυτό κάνω αν είμαι θα γράφω τραγούδια και θα δίνω συνεντεύξεις, θέλω να μπορώ να μιλήσω για κάτι που με ενδιαφέρει."[43] Το δεύτερο στούντιο άλμπουμ των Years & Years, με τίτλο Palo Santo, κυκλοφόρησε στις 6 Ιουλίου 2018 και περιλαμβάνει επιτυχίες όπως "If You're Over Me" και "Sanctify". Στις 14 Αυγούστου 2018, το "If You're Over Me" πιστοποιήθηκε χρυσό από τη Βρετανική Φωνογραφική Βιομηχανία και ανακοινώθηκε μέσω του λογαριασμού του συγκροτήματος στο Twitter.

Τον Σεπτέμβριο του 2018, οι Years & Years κυκλοφόρησαν το επίσημο μουσικό βίντεο για το "All For You", με μια αγγελική εκδοχή του Αλεξάντερ να χορεύει σε μια εγκαταλελειμμένη αποθήκη προτού μεταμορφωθεί σε μια δαιμονική εκδοχή του εαυτού του και να εμπλακεί σε ένα χορό με ένα android.[44]

Ο Αλεξάντερ συνεργάστηκε με τους Pet Shop Boys στο σινγκλ τους το 2019 "Dreamland",[45] και αργότερα κυκλοφόρησε μια διασκευή της επιτυχίας τους "It's a Sin" για να συμπέσει με τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στην ομώνυμη δραματική σειρά.[46]

Στις 18 Μαρτίου 2021, οι Years & Years έγιναν σόλο έργο του Όλι Αλεξάντερ.[47][48][49]

Τον Ιούλιο του 2021, ο Αλεξάντερ ανακοινώθηκε ως ένας από τους πέντε μουσικούς που φιλοξενούν την εκπομπή Future Sounds του BBC Radio 1 για τον μήνα Αύγουστο και αρχές Σεπτεμβρίου μαζί με τους Arlo Parks, YUNGBLUD, Charli XCX και Tom Grennan. Η Annie Mac, η οποία παρουσίαζε το Future Sounds, έφυγε από τον ραδιοφωνικό σταθμό στα τέλη Ιουλίου αφού πέρασε 17 χρόνια εκεί.

Στις 16 Δεκεμβρίου 2023, ανακοινώθηκε ότι θα εκπροσωπήσει το Ηνωμένο Βασίλειο στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2024.[50] Μετά την ανακοίνωσή του στη Eurovision, είπε στο BBC ότι "ήθελε να το κάνει για λίγο" και "αισθάνθηκε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να ξεκινήσει να κυκλοφορεί μουσική με το όνομά του".[51]

Σε μουσικές υπηρεσίες όπως το Spotify, το Tidal ή το Deezer, η μουσική των Years & Years μετονομάστηκε σε "Olly Alexander (Years & Years)."[52]

Συνηγορία, πολιτική και προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέσα από διάφορες συνεντεύξεις και φιλανθρωπικές εκστρατείες, ο Αλεξάντερ έχει προωθήσει τον έλεγχο για ασφαλέστερο σεξ και τον HIV,[53] και πρωτοβουλίες κατά του εκφοβισμού κατά των LGBT.[54] Έχει επίσης μιλήσει ανοιχτά για τους δικούς του αγώνες με την κατάθλιψη, τον αυτοτραυματισμό,[55] τις διατροφικές διαταραχές[56] και το άγχος από την ηλικία των 13 ετών και έπειτα.[57][58][59] Είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλος και το 2017 παρουσίασε ένα ντοκιμαντέρ του BBC Three που διερευνά τη σχέση ανάμεσα στο να είσαι ομοφυλόφιλος και την ανάπτυξη διαταραχών ψυχικής υγείας, όπου μίλησε για τη βουλιμία του. Το 2018, ο Αλεξάντερ ήταν μέρος της προσπάθειας της Sport Relief να ευαισθητοποιήσει για την ψυχική υγεία μαζί με τις άλλες διασημότητες Nadiya Hussain και Stephen Fry.[60]

Ο Αλεξάντερ ερμηνεύει μαζί με τον Neil Tennant των Pet Shop Boys το 2019

Ο Αλεξάντερ περιγράφει τον εαυτό του ως "πραγματικό αριστερό" και είπε το 2016 ότι "είχε ερωτευτεί" τον ηγέτη του Εργατικού Κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν.[61][62]

Ξεκινώντας τον Μάιο του 2015, ο Αλεξάντερ ήταν σε σχέση με τον μουσικό Μιλάν Νιλ Αμίν-Σμιθ, ο οποίος ήταν στους Clean Bandit. Λόγω διενέξεων προγραμματισμού κατά τη διάρκεια της περιοδείας και των ηχογραφήσεων, χώρισαν στα τέλη του 2015.[63]

Στο Φεστιβάλ Glastonbury 2016, ο Αλεξάντερ ανέβηκε στη σκηνή με το συγκρότημα του Years & Years με τα χρώματα του ουράνιου τόξου για τον εορτασμό της Εβδομάδας Περηφάνειας και έγινε πρωτοσέλιδο με την έντονη ομιλία του[64] υπό το φως του συμβάντος για τον πυροβολισμό στο νυχτερινό κλαμπ στο Ορλάντο.

Τον Σεπτέμβριο του 2018, ο Αλεξάντερ κέρδισε το βραβείο "Live Act Of The Year" της GQ.[65] Το βραβείο του απονεμήθηκε από την Héloïse Letissier, και στην ομιλία αποδοχής του, ο Αλεξάντερ υποστήριξε την LGBTQ κοινότητα και τον Μήνα Ευαισθητοποίησης για την Ψυχική Υγεία, ιδιαίτερα όσον αφορά τους άνδρες.[66]

Τον ίδιο μήνα, ο Αλεξάντερ συμμετείχε σε ένα βίντεο καμπάνια "The Flag We Shouldn't Be Proud Of" για την Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης Αυτοκτονιών, κρατώντας ψηλά μια σημαία ουράνιου τόξου με δύο χρώματα σκισμένα από αυτήν και αναφέρθηκε: "Αυτή είναι η σημαία που δεν πρέπει να είμαστε περήφανοι. Μια σημαία που αντιπροσωπεύει τα δύο στα έξι LGBTQ άτομα που κινδυνεύουμε να χάσουμε από την αυτοκτονία".[67]

Τον Οκτώβριο του 2018, το βρετανικό GQ δημοσίευσε μια συνέντευξη[68] μεταξύ του Αλεξάντερ και του Alastair Campbell όπου μίλησε για τους αγώνες του με τον αυτοτραυματισμό και τις διατροφικές διαταραχές, τις εμπειρίες του το 2018 με την ομοφοβία, τις πολιτικές του απόψεις για το Brexit και τον Ντόναλντ Τραμπ. Στη συνέντευξη είπε ότι ψήφισε στο να παραμείνει στο δημοψήφισμα του 2016, υποστήριξε τον Κόρμπιν ως Πρωθυπουργό και αποκάλεσε τον Τραμπ "απεχθή" και "αποκρουστικό".[69]

Κατά τη διάρκεια της παράστασης των Years & Years στη σκηνή της Πυραμίδας στο Φεστιβάλ Glastonbury 2019, ο Αλεξάντερ έδωσε μια ομιλία προωθώντας τα δικαιώματα των LGBTQ+ και ζήτησε την εξάλειψη του ρατσισμού, της ικανότητας και του σεξισμού. Η ομιλία κέρδισε επαίνους από τους θαυμαστές και τα μέσα ενημέρωσης.[70]

Βραβεία και διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Ιούνιο του 2020, προς τιμήν της 50ης επετείου της πρώτης Παρέλαση Υπερηφάνειας των LGBTQ, το Queerty τον ονόμασε ανάμεσα στους 50 ήρωες που "οδηγούν το έθνος προς την ισότητα, την αποδοχή και την αξιοπρέπεια για όλους τους ανθρώπους".[71][72]

Τον Νοέμβριο του 2020, ο Αλεξάντερ κέρδισε το βραβείο LGBT Celebrity of the Year στα British LGBT Awards.[73]

Για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο It's a Sin, ο Αλεξάντερ προτάθηκε για το Τηλεοπτικό Βραβείο Επιλογής Κριτικών για τον Καλύτερο Ηθοποιό σε Περιορισμένη Σειρά ή Ταινία Φτιαγμένη για Τηλεόραση και το Τηλεοπτικό Βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας Καλύτερου Ηθοποιού.[74][75]

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Communion (2015)
  • Palo Santo (2018)
  • Night Call (2022)

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινηματογράφος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χρονιά Ταινία Ρόλος
2009 Bright Star Τομ Κιτς
Tormented Τζέισον Μπάνκς
Enter the Void Βίκτορ
Dust Ελάιας
2010 The Fades Ο ίδιος
Gulliver's Travels Πρίγκιπας Αύγουστος
The Dish & the Spoon Αγόρι
2012 Cheerful Weather for the Wedding Τομ
Great Expectations Χέρμπερτ Πόκετ
2013 Le Week-End Μάικλ
2014 God Help the Girl Τζέιμς
The Riot Club Τόμπι Μέιτλαντ
2015 Funny Bunny Τίτι

Τηλεόραση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χρονιά Τίτλος Ρόλος Λεπτομέρειες
2008 Summerhill Νεντ
2009 Lewis Χέιντεν Γουίσχαρντ "Allegory of Love"
2013 Skins Τζέικομπ "Skins Pure (Part 1 & 2)"
2014 Penny Dreadful Fenton "Resurrection" και "Demimonde"
2017 Growing Up Gay Παρουσιαστής Ντοκιμαντέρ
2019 Celebrity Gogglebox Ο ίδιος 4 επεισόδια
2021 It's a Sin Ρίτσι Τόουζερ Κύριος ρόλος (5 επεισόδια)
2022 RuPaul's Drag Race UK Himself Σεζόν 4; Γκεστ κριτής

Θέατρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χρονιά Τίτλος Θέατρο Συμπρωταγωνιστούν
Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2010 The Aliens[76] Bush Theatre Λονδίνο Ralf Little, Mackenzie Crook
Μάρτιος-Απρίλιος 2012 Mercury Fur Old Red Lion Theatre Ciaran Owens, Frank Keogh, Ben Dilloway, Katie Scarfe, Henry Lewis, James Fynan
Μάρτιος-Ιούνιος 2013 Peter and Alice Noël Coward Theatre Judi Dench, Ben Whishaw

Εταιρικό βίντεο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χρονιά Ταινία Ρολος
2013 Google Analytics in Real Life Site Search Απαιτητικός αγοραστής

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Hot kids on the block: Years & Years interview». Evening Standard (στα Αγγλικά). 30 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2016. 
  2. ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 199627754. Ανακτήθηκε στις 7  Μαρτίου 2020.
  3. ↑ «Happy birthday, Olly Alexander!». Gay Times. 15 Ιουλίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2018. 
  4. ↑ «Years & Years' Olly Alexander announced as UK Eurovision representative for 2024». Official Charts (στα Αγγλικά). 16 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2023. 
  5. ↑ «the insider: olly alexander». NYLON. 4 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2016. 
  6. ↑ Sullivan, Caroline (5 March 2015). «Years & Years: from Riot Club posh boys to No 1 stars» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/music/2015/mar/05/years-and-years-interview-sound-of-2015. Ανακτήθηκε στις 21 February 2016. 
  7. ↑ Alexander, Olly (Ιουνίου 2015). «Vicki Thornton & Olly Alexander – Backstage at performance of Years & Years Shephards Bush Theatre». Instagram. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουνίου 2015. 
  8. ↑ «Good golly, Olly's off to Hollywood!». Gloucester Citizen. 4 Ιουνίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2015. 
  9. ↑ «Chart joy for Years and Years as Coleford singer Olly Alexander's group hits top spot». Gloucester Citizen. 9 Μαρτίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2015. 
  10. ↑ Staddon, Katie. «Curtis Brown Representation CV of Olly Alexander». curtisbrown.co.uk. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2015. 
  11. ↑ «Hereford College of Arts – Olly Alexander from Years & Years». Hereford College of Arts. 23 Δεκεμβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2015. 
  12. ↑ Schou, Solvey (1 Ιουλίου 2015). «Olly Alexander Releases His Debut Album With Years & Years». The New York Times. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2015. 
  13. ↑ Robinson, Peter (9 Ιουλίου 2015). «I'm a Convincingly Happy Human Being». Pop Justice. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2015. 
  14. ↑ Young Hollywood 2010 — Olly Alexander. YouTube. 10 Μαΐου 2010. 
  15. ↑ Morgan, Ruth (Φεβρουαρίου 2015). «Singing in the shower got me the Job». redbulletin.com. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2015. 
  16. ↑ Chang, Kee (26 Αυγούστου 2014). «Q&A with Olly Alexander». Anthemmagazine.com. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2015. 
  17. ↑ Jones, Owen (26 Ιανουαρίου 2016). 'My mental health is a positive part of me' — Owen Jones meets Olly Alexander. YouTube. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2016. 
  18. ↑ Jones, Owen (26 January 2016). «Olly Alexander: 'You start to think you're alone and crazy but help is out there'». The Guardian. https://www.theguardian.com/society/2016/jan/26/years-years-olly-alexander-singer-mental-health-illness-treatment. Ανακτήθηκε στις 27 January 2016. 
  19. ↑ «Olly Alexander on success, sanity and It's a Sin: 'All those hot guys. I loved it!'». TheGuardian.com. 11 Ιανουαρίου 2021. 
  20. ↑ «The 82nd Academy Awards 2010». Oscars.Org. 7 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2015. 
  21. ↑ «Olly wows the critics in The Aliens». Gloucestercitizen.co.uk. 30 Σεπτεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2015. 
  22. ↑ «Interview – The Aliens at The Bush Theatre». The Bush Theatre. 15 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2015. 
  23. ↑ «Music from The Dish & the Spoon: The Whale (Single) (2011) Music by Olly Alexander». Soundtrack.Net. 25 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2015. 
  24. ↑ Bayes, Honour (5 Απριλίου 2012). «Mercury Fur – Love among the ruins». Exeuntmagazine.com. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2015. 
  25. ↑ «Google Analytics In Real Life Site Search». Google Corporate Material. 11 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2015. 
  26. ↑ Barton, Steve (12 Ιανουαρίου 2015). «Penny Dreadful». Dread Central. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2015. 
  27. ↑ Salovaara, Sarah (13 Μαρτίου 2015). «"You Can't Make This Stuff Up": Alison Bagnall on Funny Bunny». Filmmaker Magazine. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2015. 
  28. ↑ Goolsby, Joshua. «Funny Bunny by Alison Bagnall». Indie Film Picks. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2015. 
  29. ↑ «Funny Bunny». Indiewire.com. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2015. 
  30. ↑ «Olly Alexander on 'It's A Sin': "There's not been a British Aids drama on this scale ever"». NME | Music, Film, TV, Gaming & Pop Culture News (στα Αγγλικά). 21 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2021. 
  31. ↑ Murray, Peter (26 Μαρτίου 2015). «A Frank Conversation with Years & Years Frontman Olly Alexander». The GeorgeTowner. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2015. 
  32. ↑ Kitsuné (8 Αυγούστου 2013). «Years & Years new EP 'Traps' out on Kitsuné September 9th + exclusive stream on the Guardian!». Kitsuné. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2015. 
  33. ↑ Friedlander, Emilie (10 Σεπτεμβρίου 2013). «Stream: Years & Years, "You & I"». The Fader. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2015. 
  34. ↑ «Kitsuné Maison Compilation 15 to be released October 21st!». Kitsuné. 9 Σεπτεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2015. 
  35. ↑ Duerden, Nick (28 Ιουλίου 2015). «Years & Years: From feeling like the weird kid at school and studying architecture to the Ben Whishaw effect»Απαιτείται συνδρομή επί πληρωμή. The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2015. 
  36. ↑ Ortiz, Edwin (4 Φεβρουαρίου 2014). «Years & Years Inspire a Dance-Off In Their New Music Video for "Real"». Complex.Com. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2015. 
  37. ↑ Youngs, Ian (9 Ιανουαρίου 2015). «Years & Years top BBC Sound Of 2015 list». BBC News. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2015. 
  38. ↑ «Years & Years' King wins Official Singles Chart Number 1 crown». The Official UK Charts Company. 8 March 2015. http://www.officialcharts.com/chart-news/years-years-king-wins-official-singles-chart-number-1-crown__8569. Ανακτήθηκε στις 5 August 2015. 
  39. ↑ «Years & Years' debut at Number 1: "This is the best day of our lives"». The Official UK Charts Company. 17 July 2015. http://www.officialcharts.com/chart-news/years-years-debut-at-number-1-this-is-the-best-day-of-our-lives-__10091/. Ανακτήθηκε στις 17 July 2015. 
  40. ↑ Murray, Peter (24 March 2015). «A Frank Conversation with Years & Years Frontman Olly Alexander». The Downtowner (Washington, D.C.). http://downtownerdc.com/a-frank-conversation-with-years-years-frontman-olly-alexander/. Ανακτήθηκε στις 24 June 2015. 
  41. ↑ «Shining Stars: An interview with Years and Years' Olly Alexander – Metro Weekly». Metro Weekly (στα Αγγλικά). 10 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2016. 
  42. ↑ Flyyn, Paul (7 Ιουλίου 2015). «Best Years Ever: With gay frontman Olly Alexander, Years & Years hits pop's sweet spot». Out.com. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2015. 
  43. ↑ 43,0 43,1 Corner, Lewis (8 Ιουλίου 2015). «Years & Years Interview: It's sad we don't have gay male popstars using male pronouns». Digital Spy. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2015. 
  44. ↑ «Olly Alexander Throws Some Serious Shapes In Years & Years' 'All For You' Video» (στα αγγλικά). Capital. https://www.capitalfm.com/artists/years-and-years/all-for-you-official-music-video/. Ανακτήθηκε στις 18 September 2018. 
  45. ↑ Monroe, Jazz (11 Σεπτεμβρίου 2019). «Pet Shop Boys Team With Years & Years for New Song "Dreamland": Listen». Pitchfork (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2021. 
  46. ↑ «Years & Years cover Pet Shop Boys' 'It's A Sin' as TV show premieres». NME (στα Αγγλικά). 23 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2021. 
  47. ↑ «Login • Instagram». www.instagram.com. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2021. 
  48. ↑ «Years & Years to continue as "solo project" for Olly Alexander». NME (στα Αγγλικά). 18 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2021. 
  49. ↑ «Eurovision 2024: Pop star Olly Alexander to represent the UK». BBC News (στα Αγγλικά). 16 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2023. 
  50. ↑ «Olly Alexander Will Represent The United Kingdom At Eurovision 2024». BBC. 16 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2023. 
  51. ↑ Geraghty, Hollie (18 Δεκεμβρίου 2023). «Olly Alexander wants to "fly the flag for the country in the gayest way possible" at Eurovision 2024». NME. 
  52. ↑ «this was very difficult to keep quiet omg !! so excited to announce that I'm the uk's @eurovision entry for 2024 💕 !!! i've wanted to do this for a long long time and it feels like the right moment to start releasing music under my own name 🥺 i'm determined to give it everything i've got!! i shall put on an excellent and unforgettable performance for you all! lets do this!!! #eurovision 🏳️‍🌈 ❤️». Instagram. 16 Δεκεμβρίου 2023.  zero width joiner character in |title= at position 393 (βοήθεια)
  53. ↑ Dunn, Francesca (25 Αυγούστου 2015). «Years & Years dream big and predict the future». i-d.vice.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2015. 
  54. ↑ Duffy, Nick (17 Αυγούστου 2015). «Years & Years singer Olly Alexander backs anti-bullying campaign». Pinknews.co.uk. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2015. 
  55. ↑ «Olly Alexander: 'Homophobic bullying at school drove me to self-harm'» (στα αγγλικά). Evening Standard. https://www.standard.co.uk/showbiz/celebrity-news/olly-alexander-homophobic-bullying-at-school-drove-me-to-selfharm-a3588236.html. Ανακτήθηκε στις 29 August 2018. 
  56. ↑ «Years & Years frontman Olly Alexander says he had body issues 'for a decade'» (στα αγγλικά). The Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 May 2022. https://ghostarchive.org/archive/20220523/https://www.independent.co.uk/news/people/years-years-frontman-olly-alexander-body-issues-eating-problems-a6977326.html. Ανακτήθηκε στις 29 August 2018. 
  57. ↑ Hattersley, Giles (28 June 2015). «Sound of summer». The Sunday Times (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 June 2015. https://web.archive.org/web/20150630235211/http://www.thesundaytimes.co.uk/sto/style/living/article1572217.ece. Ανακτήθηκε στις 30 June 2015. 
  58. ↑ Duffy, Nick (2 Δεκεμβρίου 2015). «Years & Years singer Olly Alexander opens up about suffering from anxiety». Pink News. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2016. 
  59. ↑ Jones, Owen (26 Ιανουαρίου 2016). «Mental Health: This is the NHS: Olly Alexander: 'You start to think you're alone and crazy but help is out there'». The Guardian. London. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2016. 
  60. ↑ «Nadiya Hussain and Stephen Fry reveal their mental health battles in moving Sport Relief film». Metro. 24 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Μαρτίου 2018. 
  61. ↑ «Years and Years singer Olly Alexander reveals his rather unlikely crush... – PinkNews · PinkNews». www.pinknews.co.uk. 10 Μαρτίου 2016. 
  62. ↑ «Years & Years' Olly Alexander talks fighting gay abuse». Evening Standard. 9 Μαρτίου 2016. 
  63. ↑ «Olly Alexander tells Attitude why he and Neil Milan have called it a day» (στα αγγλικά). Attitude.co.uk. 3 December 2015. https://attitude.co.uk/article/olly-alexander-tells-attitude-why-he-and-neil-milan-have-called-it-a-day/9040/. Ανακτήθηκε στις 29 August 2018. 
  64. ↑ «Years & Years' Olly Alexander says he cried backstage at Glastonbury after much praised prejudice speech» (στα αγγλικά). NME. 7 April 2018. https://www.nme.com/news/music/years-years-olly-alexander-says-cried-backstage-glastonbury-much-praised-prejudice-speech-2285194. Ανακτήθηκε στις 6 September 2018. 
  65. ↑ «Olly Alexander: 'Let our men be happy, be sad, be non-conforming, be feminine, be masculine'». GQ. 7 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2022. 
  66. ↑ Olly Alexander: 'Men don't talk about their feelings' | GQ Awards 2018, 5 September 2018, https://www.youtube.com/watch?v=S2j-zHuShw4, ανακτήθηκε στις 6 September 2018 
  67. ↑ «Olly Alexander reveals 'the flag we shouldn't be proud of' this World Suicide Prevention Day» (στα αγγλικά). Gay Times. 1 September 2018. https://www.gaytimes.co.uk/community/112829/olly-alexander-reveals-the-flag-we-shouldnt-be-proud-of-this-world-suicide-prevention-day/. Ανακτήθηκε στις 18 September 2018. 
  68. ↑ British GQ (3 October 2018), Olly Alexander: "I'm surprised that more people aren't talking about male suicide" | British GQ, https://www.youtube.com/watch?v=RwBKaXMmsq4, ανακτήθηκε στις 10 November 2018 
  69. ↑ «Olly Alexander – Years and Years interviewed by Alastair Campbell». GQ. 17 January 2019. https://www.gq-magazine.co.uk/article/olly-alexander-years-and-years-alastair-campbell. Ανακτήθηκε στις 13 February 2021. 
  70. ↑ Olly Alexander's Speech About LGBTQ+ Rights Being Praised By Fans
  71. ↑ «Queerty Pride50 2020 Honorees». Queerty (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2020. 
  72. ↑ Tracer, Daniel (1 Ιουλίου 2020). «These musicians became queer role models young fans need, and they're changing the world for good». Queerty. Ανακτήθηκε στις 2 Αυγούστου 2020. 
  73. ↑ «The Amazing Olly Alexander Implores You to Look After Your Mental Health». YouTube. 
  74. ↑ «Critics Choice TV Nominations: 'Succession' Leads Field as HBO Edges Netflix». 6 Δεκεμβρίου 2021. 
  75. ↑ «Bafta TV awards 2022: Full list of nominations». TheGuardian.com. 30 Μαρτίου 2022. 
  76. ↑ «Mackenzie Crook cast in The Aliens at the Bush Theatre». LondonTheatre.co.uk. 13 Αυγούστου 2010. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουλίου 2015. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Προκάτοχος
Μέε Μάλερ
με το "I Wrote a Song" 		Συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στη Eurovision
2024 		Διάδοχος
TBA