Αββαείο του Άντμοντ

Συντεταγμένες: 47°34′30.07″N 14°27′43.78″E / 47.5750194°N 14.4621611°E / 47.5750194; 14.4621611

Αββαείο του Άντμοντ
Χάρτης
Είδοςαββαείο, μουσείο τέχνης[1], πολιτισμική κληρονομιά[2], βιβλιοθήκη[3] και μουσείο φυσικής ιστορίας[4]
Αρχιτεκτονικήνεογοτθική αρχιτεκτονική
ΔιεύθυνσηKirchplatz 1 u. a.[2]
Γεωγραφικές συντεταγμένες47°34′30″N 14°27′44″E
ΘρήσκευμαΚαθολικισμός[5]
Θρησκευτικό τάγμαΤάγμα του Αγίου Βενέδικτου
Θρησκευτική υπαγωγήRoman Catholic Diocese of Graz-Seckau
Διοικητική υπαγωγήAdmont[2]
ΧώραΑυστρία[2]
Έναρξη κατασκευής1074[6]
ΒραβείαÖsterreichisches Museumsgütesiegel[7]
Προστασίαπροστατευόμενο μνημείο[2]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)
Το εσωτερικό της βιβλιοθήκης της Μονής Άντμοντ

Το Αββαείο του Άντμοντ (γερμανικά: Stift Admont‎‎) είναι μοναστήρι Βενεδικτίνων που βρίσκεται στον ποταμό Ενς, στην πόλη Άντμοντ της Αυστρίας. Όντας το παλαιότερο μοναστήρι στη Στυρία που σώζεται μέχρι σήμερα, το Αββαείο του Άντμοντ περιέχει τη μεγαλύτερη μοναστική βιβλιοθήκη στον κόσμο,[8] καθώς και μια εκτεταμένη επιστημονική συλλογή. Το μοναστήρι είναι γνωστό για την μπαρόκ αρχιτεκτονική του, τα έργα τέχνης και τα χειρόγραφά του.

Η τοποθεσία της μονής στα όρια του ορεινού Εθνικού Πάρκου Γκεσάουζε είναι ασυνήθιστου φυσικού κάλλους. Το όνομα της μονής Άντμοντ προέρχεται από τη λατινική έκφραση ad montes, που σημαίνει «στα βουνά».

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αφιερωμένη στον Άγιο Βλάσιο, επίσκοπο Σεβαστείας, η μονή Άντμοντ ιδρύθηκε το 1074 από τον αρχιεπίσκοπο Γκρεμπάρντ του Σάλτσμπουργκ. Στη νεοϊδρυθείσα μονή εγκαταστάθηκαν μοναχοί από τη μονή του Αγίου Πέτρου στο Σάλτσμπουργκ. Ένας από τους πρώτους ηγουμένους της μονής Άντμοντ, ο Βόλφχολντ, ίδρυσε ένα μοναστήρι για την εκπαίδευση των κοριτσιών που προέρχονταν από οικογένειες ευγενών και η εκπαιδευτική παράδοση της μονής παραμένει ισχυρή από τότε. Το μοναστήρι γνώρισε μεγάλη ακμή κατά τον Μεσαίωνα. Ο ηγούμενος Ένγκελμπερτ του Άντμοντ (1297–1327) ήταν διάσημος λόγιος και συγγραφέας πολλών έργων.

Μία από τις επτά τοιχογραφίες της οροφής της βιβλιοθήκης στη μονή Άντμοντ που φιλοτέχνησε ο Μπαρτολομέο Αλτομόντε στα 80 του χρόνια. Απεικονίζει μια αλληγορία του Διαφωτισμού.

Οι πόλεμοι κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η Μεταρρύθμιση (ο ηγούμενος Βαλεντίνος αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω των μεταρρυθμιστικών απόψεών του) εγκαινίασαν μια μακρά περίοδο παρακμής, αλλά με την Αντιμεταρρύθμιση η μονή άρχισε και πάλι να ακμάζει. Εκτός από το σχολείο, το οποίο αργότερα μετακόμισε στο Γιούντενμπουγκ, λειτουργούσαν εκεί σχολές θεολογίας και φιλοσοφίας. Ο ηγούμενος της μονής Άλμπερτ φον Μουχάρ ήταν πολύ γνωστός ιστορικός και δίδασκε στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς.

Κατά τον 17ο και 18ο αιώνα, η μονή έφτασε σε ένα υψηλό σημείο καλλιτεχνικής παραγωγικότητας, με τα έργα του παγκοσμίου φήμης εκκλησιαστικού καλλιτέχνη αδελφού Μπίνο Χαν (1631–1720) και του γλύπτη Γιόζεφ Στάμελ.

Στις 27 Απριλίου 1865, μια καταστροφική πυρκαγιά κατέστρεψε σχεδόν ολόκληρο το μοναστήρι. Ενώ τα μοναστηριακά αρχεία κάηκαν, η βιβλιοθήκη κατάφερε να διασωθεί. Η ανοικοδόμηση ξεκίνησε το επόμενο έτος, αλλά δεν είχε ολοκληρωθεί μέχρι το 1890.[9]

Η οικονομική ύφεση της δεκαετίας του 1930 ανάγκασαν τη μονή Άντμοντ να πουλήσει πολλούς από τους θησαυρούς τέχνης της και, κατά την περίοδο της ναζιστικής διακυβέρνησης, το μοναστήρι διαλύθηκε και οι μοναχοί εκδιώχθηκαν. Κατάφεραν να επιστρέψουν το 1946 και η μονή σήμερα κατοικείται και πάλι μια ακμάζουσα κοινότητα Βενεδικτίνων.

Από το 1641, η μονή Άντμοντ ήταν μέλος της Εκκλησίας του Σάλτσμπουργκ, η οποία το 1930 συγχωνεύτηκε στη σημερινή Αυστριακή Συνέλευση της Συνομοσπονδίας Βενεδικτίνων.

Παρεκκλήσι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σημερινό παρεκκλήσι της μονής Άντμοντ σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Βίλχελμ Μπούχερ για να αντικαταστήσει το αρχικό παρεκκλήσι που καταστράφηκε με την πυρκαγιά του 1865. Το παρεκκλήσι είναι εμπνευσμένο από τον καθεδρικό ναό του Ρέγκενσμπουργκ και αποτελεί το πρώτο ιερό κτίριο στην Αυστρία που είναι χτισμένο σε νεογοτθικό στιλ, ενώ ενσωματώνει πόρτες του 12ου αιώνα. Οι δύο δυτικοί πύργοι έχουν ύψος 67 μέτρα και η πρόσοψη περιέχει μορφές του Βενεδίκτου του εκ Νουρσίας και της δίδυμης αδελφής του, της Αγίας Σχολαστικής.[10] Η φιγούρα του προστάτη της εκκλησίας, του αγίου Βλασίου, επισκόπου Σεβαστείας, βρίσκεται στην κορυφή της δυτικής πόρτας.

Το εσωτερικό της εκκλησίας αποτελείται από ένα κεντρικό και δύο πλευρικά κλίτη, στο καθένα από τα οποία υπάρχουν πέντε πλευρικά παρεκκλήσια.

Ένα άγαλμα του Αγίου Βλασίου δεσπόζει στην κορυφή του ψηλού ιερού από λευκό μάρμαρο Καρράρα. Ο χώρος της χορωδίας είναι διακοσμημένος με ταπετσαρίες των αρχών του 18ου αιώνα από τον Μπίνο Χαν.

Σύγχρονη εποχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κοινότητα της μονής Άντμοντ αποτελείται από περισσότερους από 27 μοναχούς υπό τον ηγούμενο Μπρούνο Χαμπλ. Η μονή είναι υπεύθυνη για 27 ενορίες, διευθύνει ένα σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με περίπου 600 μαθητές και έναν οίκο ευγηρίας στο Φράουενμπεργκ. Οι διάφορες επιχειρήσεις της μονής απασχολούν 500 περίπου άτομα, ενώ έχει επίσης τη διαχείριση των μουσείων και των συλλογών που περιγράφονται παρακάτω.

Βιβλιοθήκη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η βιβλιοθήκη της μονής Άντμοντ

Η αίθουσα της βιβλιοθήκης, που χτίστηκε το 1776 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γιόζεφ Χίμπερ, έχει μήκος 70 μέτρα, πλάτος 14 μέτρα και ύψος 13 μέτρα και είναι η μεγαλύτερη μοναστηριακή βιβλιοθήκη στον κόσμο.[11] Περιέχει περίπου 70.000 τόμους βιβλίων[12] σε σύνολο περίπου 200.000 τόμων που κατέχει συνολικά η μονή Άντμοντ. Η οροφή της βιβλιοθήκης αποτελείται από επτά τρούλους, διακοσμημένους με τοιχογραφίες του Μπαρτολομέο Αλτομόντε, που δείχνουν τα στάδια της ανθρώπινης γνώσης, η οποία φτάνει μέχρι το υψηλό σημείο της Θείας Αποκάλυψης. Το φως της βιβλιοθήκης παρέχεται από 48 παράθυρα και αντανακλάται από τον αρχικό χρωματικό συνδυασμό του χρυσού και του λευκού. Η αρχιτεκτονική και ο σχεδιασμός εκφράζουν τα ιδανικά του Διαφωτισμού, έναντι των οποίων τα γλυπτά του Γιόζεφ Στάμελ δημιουργούν μια εντυπωσιακή αντίθεση.

Το αβαείο διαθέτει περισσότερα από 1.400 χειρόγραφα, τα παλαιότερα από τα οποία συνόδευσαν τους πρώτους μοναχούς που εγκαταστάθηκαν εδώ, καθώς και περισσότερα από 900 αρχέτυπα.

Ταφές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μουσεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μουσείο Φυσικής Ιστορίας

Από την περίοδο του Μπαρόκ, οι ηγούμενοι είχαν συγκεντρώσει μια συλλογή από εκθέματα και επιστημονικά δείγματα διαφόρων ειδών, τα οποία καταστράφηκαν ολοσχερώς στην πυρκαγιά του 1865. Ως μέρος της ανοικοδόμησης, ο πατέρας Γκάμπριελ Στρομπλ αποφάσισε να αντικαταστήσει τις χαμένες συλλογές και έτσι αποτέλεσε τον πυρήνα των σύγχρονων μουσείων. Ο πατέρας Στρομπλ ήταν και βοτανολόγος, αλλά εργάστηκε και για τη δημιουργία της συλλογής εντόμων τόσο πολύ, ώστε έγινε ένας από τους μεγάλους εντομολόγους της εποχής του. Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας περιέχει σήμερα περισσότερα από 250.000 δείγματα εντόμων, μεταξύ των οποίων και μία από τις τρεις μεγαλύτερες συλλογές μυγών, ή διπτέρων, στην Ευρώπη. Άλλες συλλογές έχουν επίσης δημιουργηθεί, όπως για παράδειγμα, η συλλογή ορυκτών και πετρωμάτων.

Η μονή Άντμοντ στεγάζει επίσης δύο μεγάλες συλλογές Ιστορικής και Μοντέρνας Τέχνης. Η πρώτη ξεκίνησε το 1959 από τον πατέρα Άνταλμπερτ Κράουζε και έχει αυξηθεί σημαντικά από το 1980. Το σημερινό μουσείο άνοιξε το 2003.

Από το 1997, στη μονή Άντμοντ υπάρχει επίσης μια συλλογή μοντέρνας τέχνης, που αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από έργα νέων Αυστριακών καλλιτεχνών.

Εικόνες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Η μονή Άντμοντ στον ποταμό Ενς
    Η μονή Άντμοντ στον ποταμό Ενς
  • Λιθογραφία του Γιόζεφ Φραντς Κάιζερ, 1825
    Λιθογραφία του Γιόζεφ Φραντς Κάιζερ, 1825
  • Ελαιογραφία του Άντον Σίφερ, 1840
    Ελαιογραφία του Άντον Σίφερ, 1840
  • Εικόνα της Σταύρωσης
    Εικόνα της Σταύρωσης

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρόσθετες πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Michael Braunsteiner (ed.) Barockbildhauer Josef Stammel 1695–1765. Benediktinerstift Admont 1997
  • Michael Braunsteiner, Gerald Unterberger, P. Winfried Schwab, Klosterführer/Monastery Guide, Άντμοντ 2006
  • Abt Bruno Hubl, Michael Braunsteiner, Admont, Ein Fotoportät von Rudi Molacek, Άντμοντ 2003, (ISBN 3-9501594-1-X)
  • Adalbert Krause Stift Admont . Kolorit, Βιέννη 1974 , (ISBN 3-85142-001-2)
  • Rudolf List Stift Admont 1074–1974. Festschrift zur Neunhundertjahrfeier. OÖ. Landesverlag, Ried im Innkreis 1974
  • Hannes P. Naschenweng "Admont". In: Die Benediktinischen Mönchs- und Nonnenklöster in Österreich und Südtirol, bearb. von Ulrich Faust, Waltraud Krassnig, = Germania Benedictina 3/1, St. Ottilien 2000, 71-188
  • Hannes P. Naschenweng «Admont, Frauenkloster». Στο: Die Benediktinischen Mönchs- und Nonnenklöster in Österreich und Südtirol, bearb. von Ulrich Faust, Waltraud Krassnig, = Germania Benedictina 3/1, St. Ottilien 2000, 189-212
  • Bernhard Sebl: Besitz der "toten Hand". Entziehung und Restitution des Vermögens der Benediktinerstifte Admont und St. Lambrecht. = Veröffentlichungen des Steiermärkischen Landesarchivs 32, Graz 2004
  • Johann Tomaschek, et al. Benediktinerstift Admont. Sehenswürdigkeiten und Sammlungen. Benediktinerstift Admont 1990

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ www.stiftadmont.at/museen. Ανακτήθηκε στις 16  Μαΐου 2021.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Wiki Loves Monuments monuments database. 18  Αυγούστου 2017. tools.wmflabs.org/heritage/api/api.php?action=search&format=json&srcountry=at&srlanguage=de&srid=123805.
  3. ↑ www.stiftadmont.at/bibliothek. Ανακτήθηκε στις 16  Μαΐου 2021.
  4. ↑ www.stiftadmont.at/museen/uebersicht/naturhistorisches-museum. Ανακτήθηκε στις 16  Μαΐου 2021.
  5. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιανουαρίου 2021.
  6. ↑ www.steirischemuseen.at/m/Museum/2/Benediktinerstift%20Admont%20-%20Bibliothek%20und%20Museum. Ανακτήθηκε στις 16  Μαΐου 2021.
  7. ↑ www.museumsguetesiegel.at/shop/shop.php?detail=1255456201. Ανακτήθηκε στις 31  Μαρτίου 2020.
  8. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2015. 
  9. ↑ Brockhaus' Konversations-Lexikon. 14th ed., Leipzig, Berlin and Vienna 1894; Vol. 1, p. 152
  10. ↑ «Η αγία Σχολαστική, αδελφή του αγίου Βενεδίκτου». Κοινωνία Ορθοδοξίας. 10 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2022. 
  11. ↑ Newsroom. «Ανοιξαν οι πύλες της βιβλιοθήκης της μονής Αντμοντ | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2022. 
  12. ↑ Μάρκος, Καρασαρίνης (13 Αυγούστου 2018). «Μνημειακες βιβλιοθηκες». Ειδήσεις - νέα - Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]