Αββαείο του Μελκ
Συντεταγμένες: 48°13′41″N 15°20′02″E / 48.22806°N 15.33389°E
| Αββαείο Μελκ | |
|---|---|
 | |
 | |
 | |
| Είδος | αββαείο[1], μουσείο και μοναστήρι[2] |
| Αρχιτεκτονική | μπαρόκ αρχιτεκτονική |
| Διεύθυνση | A. B. Dietmayr-Straße 1, u. a.[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°13′42″N 15°19′52″E |
| Θρήσκευμα | Καθολικισμός |
| Θρησκευτικό τάγμα | Τάγμα του Αγίου Βενέδικτου |
| Θρησκευτική υπαγωγή | Επισκοπή του Ζανκτ Πέλτεν |
| Διοικητική υπαγωγή | Μελκ[1][3] |
| Χώρα | Αυστρία[1][3] |
| Έναρξη κατασκευής | 1089 |
| Αρχιτέκτονας | Γιάκομπ Πράνταουερ |
| Προστασία | προστατευόμενο μνημείο[1] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Αββαείο του Μελκ (γερμανικά: Stift Melk) βρίσκεται στην πόλη Μελκ της βορειοανατολικής Αυστρίας και στη συμβολή του ποταμού Μελκ με τον Δούναβη.
Ο μαργράβος της Κάτω Αυστρίας Λεοπόλδος Α΄ χρησιμοποίησε ως έδρα του το κάστρο της Μελκ το 976. Οι διάδοχοί του εμπλούτισαν τον πύργο με πολύτιμα αντικείμενα. Το 1089 ο Λεοπόλδος Β΄ μεταβίβασε το κάστρο σε Βενεδικτίνους μοναχούς από το Λάμπαχ. Έκτοτε οι Βενεδικτίνοι παρέμειναν στο χώρο αυτό. Τον 12ο αιώνα η μονή συνδέθηκε με κάποια σχολή με αποτέλεσμα στη βιβλιοθήκη της να συρρεύσουν αλλά και να δημιουργηθούν πολλά πολύτιμα χειρόγραφα. Τον 15ο αιώνα η μονή αποτέλεσε το κέντρο μιας από τις σημαντικότερες μεταρρυθμίσεις της μεσαιωνικής περιόδου, την αποκαλούμενη "Μεταρρύθμιση της Μελκ" και είχε στενούς δεσμούς με τους ουμανιστές του πανεπιστημίου της Βιέννης.[4]
Το σημερινό επιβλητικό αββαείο των Βενεδικτίνων, στην κορυφή ενός απότομου βραχώδους λόφου, οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1702 και 1736 πάνω στα ερείπια ενός παλαιότερου αββαείου. Τα σχέδια σε στυλ μπαρόκ εκπόνησε ο διάσημος Αυστριακός αρχιτέκτονας Γιάκομπ Πραντάουερ (Jacob Prandtauer, 1660 – 1726). Είναι το μεγαλύτερο θρησκευτικό κτίσμα μπαρόκ αρχιτεκτονικής στην Αυστρία και τη Γερμανία.
Η έξοχη εσωτερική διακόσμηση του αββαείου είναι φιλοτεχνημένη από τον Γιόζεφ Μούνγκεναστ (Joseph Munggenast, 1680 – 1741), ανιψιό του Πραντάουερ, ο οποίος συνέχισε τις εργασίες του και μετά το θάνατο του θείου του. Μέρος της διακόσμησης είχε ανατεθεί στον Αντόνιο Μπεντούτσι (Antonio Beduzzi, 1675 – 1735), θεατρικό σκηνογράφο από τη Βιέννη, ενώ οι μπαρόκ τοιχογραφίες και οι χρυσοποίκιλτες μορφές αγγέλων ανήκουν στον Πάουλ Τρόγκερ (Paul Troger, 1698 – 1762). Μια πυρκαγιά που ξέσπασε το 1736 κατέστρεψε όλες τις οροφές, τους πύργους και πολλές αίθουσες του αββαείου. Μεγάλης έκτασης αναστηλώσεις άρχισαν το 1746.
Το αββαείο της Μελκ αναφέρεται ως "έδρα" του φραγκισκανού μοναχού Άντσο (Adso), ενός εκ των δύο ηρώων του μυθιστορήματος «Το όνομα του Ρόδου» του Ουμπέρτο Έκο.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Wiki Loves Monuments monuments database. 18 Αυγούστου 2017. tools
.wmflabs .org /heritage /api /api .php?action=search&format=json&srcountry=at&srlanguage=de&srid=104508. - ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 5407. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 5407. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ «Stift Melk: History». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2012.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]• “1001 Buildings You Must See Before You Die”, p. 211: Melk Abbey, General Editor Mark Irving, Cassell Illustrated, London, 2008.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- η επίσημη ιστοσελίδα του Αββαείου Μελκ Αρχειοθετήθηκε 2003-02-05 στο Wayback Machine.