| Αβραάμ ιμπν Νταούντ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1110 (περίπου)[1][2][3] Κόρδοβα[3] |
| Θάνατος | 1180[1][2][4] Τολέδο[3] |
| Εθνικότητα | Εβραίοι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αλμοραβίδες |
| Θρησκεία | Ιουδαϊσμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αραβικά[5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός συγγραφέας φιλόσοφος ραββίνος |
| Αξιοσημείωτο έργο | Sefer ha-Qabbalah |
Ο Αβραάμ ιμπν Νταούντ (εβρ. אברהם בן דוד, αραβ. ابراهيم بن داود, περ. 1110 - περ. 1180) ήταν Ισπανοεβραίος φιλόσοφος, ιατρός, ιστορικός και αστρονόμος, που γεννήθηκε στην Κόρδοβα και πέθανε στο Τολέδο της Ισπανίας. Μερικές φορές αναφέρεται με το συντετμημένο όνομα Ραμπάντ I ή Ραβάντ I. Η μητέρα του ανήκε σε μια οικογένεια ονομαστή για τη μόρφωσή της, ωστόσο για τη ζωή του ίδιου είναι γνωστά ελάχιστα πράγματα. Ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι ο Αβραάμ ιμπν Νταούντ είναι το ίδιο πρόσωπο με τον μεταφραστή από την αραβική στη λατινική που είναι γνωστός ως «Αβενταούδ».[6][7] Ο Αβραάμ έγραψε όλα τα έργα του στην αραβική γλώσσα, γενικώς ωστόσο θεωρείται ως ένας από τους ρισονίμ.
Ο Αβραάμ ιμπν Νταούντ υπήρξε ο πρώτος αριστοτελικός φιλόσοφος στην ιουδαϊκή φιλοσοφική παράδοση. Οφείλει την αναγνώρισή του κυρίως στο ιστορικό έργο του Sefer ha-Qabbalah (= «Το Βιβλίο της παραδόσεως», 1161), αλλά και ως φιλόσοφος άσκησε μεγάλη επίδραση. Το βασικό φιλοσοφικό έργο του Emunah Ramah (= «Εξέχουσα πίστη», 1168, σώζεται μόνο στην εβραϊκή μετάφρασή του), στο οποίο ασκεί αυστηρή κριτική κατά του νεοπλατωνισμού και τάσσεται θερμά υπέρ της αριστοτελικής φιλοσοφίας, χρησίμευσε σε πολλά σημεία ως πρότυπο για τη συγγραφή του Οδηγού των αναποφάσιστων του μεγάλου Εβραίου φιλοσόφου Μωυσή Μαϊμωνίδη.
Ο ιμπν Νταούντ διερεύνησε το πρόβλημα του υποκειμένου, το οποίο θεώρησε ως σύνθεση ύλης και μορφής, το πρόβλημα της ψυχής, την οποία ανήγαγε σε ουσία του σώματος, το πρόβλημα της ηθικής, της οποίας στόχο θεώρησε την ευτυχία του ανθρώπου, κλπ.