Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Αγιασμός ονομάζεται η ιεροτελεστία της Ορθόδοξης Εκκλησίας σε ανάμνηση της βάπτισης του Χριστού, αλλά και το ίδιο το αγιασμένο νερό που θεωρείται ότι έχει προστατευτικές και ιαματικές ιδιότητες.
Αγιασμός αποκαλείται η ιδιαίτερη ακολουθία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία υπενθυμίζει τη Βάπτιση του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό και κατά την οποία ο ιερέας καθαγιάζει το νερό με ευχές, επίκληση του Αγίου Πνεύματος και τριπλή εμβάπτιση του Τιμίου Σταυρού μέσα στο νερό.
Διακρίνουμε δύο Αγιασμούς:
Ο Μέγας Αγιασμός συνδέεται άμεσα με το μυστήριο της Μετανοίας και της Εξομολόγησης, καθότι η αρχή του ανάγεται στο βάπτισμα μετανοίας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, το οποίο ενεργοποιήθηκε και ολοκληρώθηκε με την Παρουσία και την Βάπτιση του Κυρίου μας στον Ιορδάνη ποταμό.
Στις 5 Ιανουαρίου, τελείται στους Ορθοδόξους Ιερούς Ναούς η Ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού και εν συνεχεία οι ιερείς θα αγιάσουν τα σπίτια όσων χριστιανών το επιθυμούν και το ζητήσουν.
Η ίδια Ακολουθία θα τελεσθεί και την επόμενη, εορτή των Θεοφανίων, κατά την οποία πανηγυρίζουμε το γεγονός της Φανερώσεως επί της γης του Ιησού Χριστού ως Μονογενούς Υιού και λόγου του Θεού Πατρός. Ταυτοχρόνως εορτάζουμε και τη φανέρωση της Αγίας Τριάδας, καθότι, όπως ψάλλει η Εκκλησία μας Τριάδος η φανέρωσις εν Ιορδάνη γέγονεν». Ο αγιασμός και των δύο ημερών, 5ης και 6ης Ιανουαρίου, είναι ίδιος. Δηλαδή έχει την ίδια αγιαστική δύναμη[1].
Μερικοί, όμως, λόγω του γεγονότος ότι την παραμονή των Θεοφανίων παραλείπεται η ανάγνωση της πρώτης μεγάλης Ευχής ισχυρίζονται ότι, ένεκα αυτής της ελλείψεως, ο αγιασμός της 6ης Ιανουαρίου είναι μεγαλυτέρας αγιαστικής χάριτος. Οι υποστηρικτές αυτής της απόψεως δεν έχουν δίκιο, διότι η παραλειπομένη ευχή δεν είναι αγιαστική, αλλά κηρυκτική. Αναλύει θεολογικά το νόημα της εορτής χωρίς, όμως, να περιέχει επίκληση της αγιαστικής Θείας Χάριτος. Πραγματική διαφορά αγιαστικής δυνάμεως υπάρχει μεταξύ του Μεγάλου Αγιασμού και του Μικρού Αγιασμού, που τελείται στην αρχή κάθε μηνός.
Στα Θεοφάνια είθισται στις παραθαλάσσιες περιοχές να αγιάζονται τα ύδατα της θάλασσας. Κατά την τελετή, ο ιερέας πετά το σταυρό στη θάλασσα και πιστοί βουτούν για να τον ανασύρουν. Σε περιοχές που δεν είναι παραθαλάσσιες, η τελετή μπορεί να γίνει σε ποτάμι, λίμνη ή και σε υδραγωγείο.
Για την καλή τύχη του σπιτιού - επιχείρησης και την απομάκρυνση κακών δαιμονίων, καλείται ιερωμένος για να τελέσει αγιασμό, ιδιαίτερα κατά τα εγκαίνια επιχείρησης και την αρχή νέας οικογένειας.
Αντίστοιχα, στην αρχή της νέας σχολικής χρονιάς τελείται ετήσιος αγιασμός στα σχολεία στην Ελλάδα.
Δεν είναι γνωστό πότε και γιατί καθιερώθηκε ο αγιασμός των υδάτων, αφού στην Καινή Διαθήκη δεν εμφανίζεται τέτοια διαδικασία με τη σημερινή έκταση και υπόσταση. Θεωρείται ότι αυτό έγινε τα πρώτα χριστιανικά χρόνια, πριν από τον 4ο αιώνα μ.Χ. Ο Πατριάρχης Φώτιος Α΄ διαμόρφωσε οριστικά την ακολουθία του αγιασμού.
Αυτό το λήμμα σχετικά με τον Χριστιανισμό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |