Αθλητική επιστήμη

Η αθλητική επιστήμη, ή επιστήμη του αθλητισμού, είναι κλάδος που μελετά πώς λειτουργεί το υγιές ανθρώπινο σώμα κατά τη διάρκεια της άσκησης και πώς ο αθλητισμός και η σωματική δραστηριότητα προάγουν την υγεία και την απόδοση από το κύτταρο μέχρι την προοπτική ολόκληρου του σώματος. Η μελέτη της αθλητικής επιστήμης ενσωματώνει παραδοσιακά τομείς της φυσιολογίας (εργοφυσιολογία), της ψυχολογίας (αθλητική ψυχολογία), της ανατομίας, της εμβιομηχανικής (αθλητική εμβιομηχανική), της βιοχημείας και της κινησιολογίας.

Ινστιτούτο Αθλητικής Επιστήμης, Ιαπωνία

Οι αθλητικοί επιστήμονες και οι σύμβουλοι απόδοσης αυξάνονται σε ζήτηση και αριθμό απασχόλησης, με τη διαρκώς αυξανόμενη εστίαση του κόσμου του αθλητισμού στην επίτευξη των καλύτερων δυνατών αποτελεσμάτων.[1] Μέσω της επιστημονικής μελέτης των αθλημάτων, οι ερευνητές έχουν αναπτύξει μια καλύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο αντιδρά το ανθρώπινο σώμα στην άσκηση, την προπόνηση, τα διαφορετικά περιβάλλοντα και πολλά άλλα ερεθίσματα.

Προέλευση της εργοφυσιολογίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αθλητική επιστήμη μπορεί να εντοπίσει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα. Ο γνωστός αρχαίος Έλληνας ιατρός Γαληνός (131–201) έγραψε 87 λεπτομερή δοκίμια σχετικά με τη βελτίωση της υγείας (σωστή διατροφή), την αερόβια φυσική κατάσταση και την ενδυνάμωση των μυών.[2][3]

Γαληνός

Νέες ιδέες σχετικά με τη λειτουργία του ανθρώπινου σώματος εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, καθώς οι ανατόμοι και οι ιατροί αμφισβήτησαν τις προηγουμένως γνωστές θεωρίες.[4] Αυτά εξαπλώθηκαν με την εφαρμογή του έντυπου λόγου, αποτέλεσμα του τυπογραφείου του Γουτεμβέργιου τον 15ο αιώνα.[5] Σε συνδυασμό με αυτό, που ήταν μια μεγάλη αύξηση στον ακαδημαϊκό χώρο γενικά, τα πανεπιστήμια σχηματίζονταν σε όλο τον κόσμο.[6] Είναι σημαντικό ότι αυτοί οι νέοι μελετητές ξεπέρασαν τις απλοϊκές αντιλήψεις των πρώιμων αρχαίων Ελλήνων ιατρών και έριξαν φως στην πολυπλοκότητα του κυκλοφορικού και του πεπτικού συστήματος.[7] Επιπλέον, από τα μέσα του 19ου αιώνα, οι πρώτες ιατρικές σχολές (όπως η Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, που ιδρύθηκε το 1782) άρχισαν να εμφανίζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι απόφοιτοι των οποίων συνέχισαν να αναλαμβάνουν σημαντικές θέσεις στον ακαδημαϊκό χώρο και τη συμμαχική ιατρική έρευνα.[8]

Οι δημοσιεύσεις σε ιατρικά περιοδικά αυξήθηκαν σημαντικά σε αριθμό κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το 1898, τρία άρθρα σχετικά με τη σωματική δραστηριότητα εμφανίστηκαν στον πρώτο τόμο του American Journal of Physiology. Άλλα άρθρα και κριτικές εμφανίστηκαν στη συνέχεια σε έγκριτα περιοδικά. Η γερμανική δημοσίευση εφαρμοσμένης φυσιολογίας, Internationale Zeitschrift fur Physiologie einschliesslich Arbeitphysiologie, έγινε ένα σημαντικό περιοδικό στον τομέα της έρευνας.

Ορισμένα βασικά πρόσωπα έχουν συνεισφέρει σημαντικά στη μελέτη της αθλητικής επιστήμης:

Μελέτη της αθλητικής επιστήμης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένας αξιοσημείωτος όγκος έρευνας στον τομέα της αθλητικής επιστήμης ολοκληρώνεται σε πανεπιστήμια ή ειδικά ερευνητικά κέντρα.[14] Τα πτυχία τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Επιστήμη του Αθλητισμού ή στη Φυσιολογία του Ανθρώπου γίνονται επίσης ολοένα και πιο δημοφιλή, με πολλά πανεπιστήμια να προσφέρουν τώρα τόσο προπτυχιακή και μεταπτυχιακή όσο και τίτλους εξ αποστάσεως εκπαίδευσης στον κλάδο.[15] Οι ευκαιρίες για πτυχιούχους σε αυτούς τους τομείς περιλαμβάνουν απασχόληση ως καθηγητής φυσικής αγωγής, διαιτολόγος ή διατροφολόγος, αναλυτής απόδοσης, αθλητικός προπονητής, αθλητικός θεραπευτής, διευθυντής κέντρου γυμναστικής, διαχειριστής αθλητισμού, ειδικός ενδυνάμωσης ή διευθυντής λιανικής σε κατάστημα αθλητικών ειδών. Οι απόφοιτοι μπορεί επίσης να είναι σε καλή θέση για να αναλάβουν περαιτέρω εκπαίδευση για να γίνουν διαπιστευμένοι φυσικοθεραπευτές, εργοφυσιολόγοι, ερευνητές και αθλητίατροι.

Η αθλητική επιστήμη μπορεί επίσης να είναι χρήσιμη για την παροχή πληροφοριών σχετικά με το γερασμένο σώμα.[16] Οι ηλικιωμένοι γνωρίζουν τα οφέλη της άσκησης, αλλά πολλοί δεν εκτελούν την άσκηση που απαιτείται για να διατηρήσουν αυτά τα οφέλη.[17] Η αθλητική επιστήμη παρέχει ένα μέσο που επιτρέπει στους ηλικιωμένους να ανακτήσουν περισσότερες σωματικές ικανότητες χωρίς να επικεντρώνονται σε αυτό για σκοπούς αντιγήρανσης.[16] Η αθλητική επιστήμη μπορεί επίσης να προσφέρει ένα μέσο για να βοηθήσει τους ηλικιωμένους να αποφύγουν τις πτώσεις και να έχουν την ικανότητα να εκτελούν καθημερινές εργασίες πιο ανεξάρτητα.[16]

Στην Αυστραλία, η πλειονότητα της έρευνας της αθλητικής επιστήμης από το 1983 έως το 2003 έγινε σε εργαστήρια και σχεδόν η μισή έρευνα έγινε με υπο-ελίτ ή ελίτ αθλητές.[14] Πάνω από τα δύο τρίτα της έρευνας έγιναν σχετικά με τέσσερα αθλήματα: κωπηλασία, ποδηλασία, στίβος και κολύμβηση.[14] Στις ΗΠΑ, ο αθλητισμός παίζει μεγάλο μέρος της αμερικανικής ταυτότητας, ωστόσο, η αθλητική επιστήμη έχει σιγά-σιγά αντικατασταθεί από την επιστήμη της άσκησης.[18] Η αθλητική επιστήμη μπορεί να επιτρέψει στους αθλητές να προπονούνται και να αγωνίζονται πιο αποτελεσματικά σε εσωτερικό και σε εξωτερικό χώρο.[18]

Ο Ζοζέ Μουρίνιο, προπονητής ποδοσφαίρου που κέρδισε δύο φορές το ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ, αντανακλά τις σπουδές του στην αθλητική επιστήμη ως «μερικές φορές είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς αν είναι άθλημα ή αν είναι επιστήμη».[19]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Schonbrun, Zach (13 Απριλίου 2018). «How Do Athletes' Brains Control Their Movements?» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 May 2023. https://web.archive.org/web/20230529034045/https://www.nytimes.com/2018/04/13/sports/sports-science.html. Ανακτήθηκε στις 27 November 2023. 
  2. ↑ Berryman, Jack· Park, Roberta (1992). Sport and Exercise Science. Urbana and Chicago: University of Illinois Press. σελίδες 14–19. ISBN 0-252-01896-6. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2019.  More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια); Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |archive-date= (βοήθεια)
  3. ↑ Victoria and Albert Museum, Online Museum (14 Ιουλίου 2011). «Health & Medicine». www.vam.ac.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  4. ↑ Mesquita, Evandro Tinoco; de Souza Júnior, Celso Vale; Ferreira, Thiago Reigado (2015). «Andreas Vesalius 500 years – A Renaissance that revolutionized cardiovascular knowledge». Revista Brasileira de Cirurgia Cardiovascular 30 (2): 260–265. doi:10.5935/1678-9741.20150024. PMID 26107459. 
  5. ↑ «Background: The Printing Press and the Spread of Ideas | Encyclopedia.com». www.encyclopedia.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  6. ↑ «Universities». obo (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  7. ↑ «History of the Stomach and Intestines». web.stanford.edu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  8. ↑ Flexner, Abraham (1 Ιουνίου 1910). «Medical Education in America». The Atlantic (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  9. ↑ McArdle, William· Katch, Frank (2006). Essentials of Exercise Physiology (3 έκδοση). United States of America: Lippincott Williams & Wilkins. σελ. 8. ISBN 0-7817-4991-3. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2019.  More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια); Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |archive-date= (βοήθεια)
  10. ↑ Sweet, William. «150 Years Ago: Amherst Established Nation's First College Health Program». amherst.edu. Amherst College. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2019. 
  11. ↑ McArdle, William· Katch, Frank (2006). Essentials of Exercise Physiology (3 έκδοση). USA: Lippincott Williams & Wilkins. σελ. 9. ISBN 0-7817-4991-3. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2019.  More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια); Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |archive-date= (βοήθεια)
  12. ↑ «August Krogh Biographical». NobelPrize.org. The Nobel Prize Organization. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2019. 
  13. ↑ Astrand, Per-Olof· Rodahl, Kaare (2003). The Textbook of Work Physiology (4th έκδοση). USA: McGraw-Hill. σελίδες 260–288. ISBN 0-7360-0140-9. Ανακτήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 2019.  More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια); Ελέγξτε τις τιμές ημερομηνίας στο: |archive-date= (βοήθεια)
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Williams, Stephen John; Kendall, Lawrence R. (1 August 2007). «A profile of sports science research (1983–2003)» (στα αγγλικά). Journal of Science and Medicine in Sport 10 (4): 193–200. doi:10.1016/j.jsams.2006.07.016. ISSN 1440-2440. PMID 17000134. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 March 2012. https://web.archive.org/web/20120314174519/http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1440244006001873. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  15. ↑ Nuzzo, James L. (2 July 2020). "Growth of Exercise Science in the United States since 2002: A Secondary Data Analysis". Quest. 72 (3): 358–372. doi:10.1080/00336297.2020.1736106. ISSN 0033-6297.
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 Tulle, Emmanuelle (1 December 2008). «Acting your age? Sports science and the ageing body» (στα αγγλικά). Journal of Aging Studies. The anti-aging enterprise: science, knowledge, expertise, rhetoric and values 22 (4): 340–347. doi:10.1016/j.jaging.2008.05.005. ISSN 0890-4065. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 November 2023. https://web.archive.org/web/20231128031522/https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0890406508000571. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  17. ↑ Goggin, N. L.; Morrow, J. (2001). «Physical Activity Behaviors of Older Adults». Journal of Aging and Physical Activity 9: 58–66. doi:10.1123/JAPA.9.1.58. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Stone, Michael H.; Sands, William A.; Stone, Margaret E. (Απριλίου 2004). «The Downfall of Sports Science in the United States» (στα αγγλικά). Strength & Conditioning Journal 26 (2): 72–75. doi:10.1519/00126548-200404000-00014. ISSN 1524-1602. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 June 2022. https://web.archive.org/web/20220618141439/https://journals.lww.com/nsca-scj/Abstract/2004/04000/The_Downfall_of_Sports_Science_in_the_United.15.aspx. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2022. 
  19. ↑ «José Mourinho: Talking Porto, Chelsea, Inter and his future management plans». The Coaches' Voice, Youtube: σελ. 4m20s–4m50s. 30 June 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2023-03-30. https://web.archive.org/web/20230330131555/https://www.youtube.com/watch?v=RcfRjlR3lXg. Ανακτήθηκε στις 2023-12-16. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]