Αιμίλιος Σουβέστρ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Émile Souvestre (Γαλλικά) |
Γέννηση | 15 Απριλίου 1806[1][2][3] Μορλαί |
Θάνατος | 5 Ιουλίου 1854[3][4][5] ή 8 Ιουλίου 1854[6] Μονμορανσί |
Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Περ-Λασαίζ (48°51′46″ s. š., 2°23′35″ v. d.) και Grave of Émile Souvestre |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
Σπουδές | νομική σχολή της Ρεν |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | δικηγόρος δημοσιογράφος συγγραφέας[7][8] θεατρικός συγγραφέας συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας μυθιστοριογράφος συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας λαογράφος[9] καθηγητής[10] |
Αξιοσημείωτο έργο | Le Foyer breton |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Νανίν Σρυβέστρ-Παπό (από 1832)[9] |
Τέκνα | Μαρί Σουβέστρ |
Συγγενείς | Πιέρ Σουβέστρ (μικρανιψιός) |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Πόλεμοι/μάχες | Ιουλιανή Επανάσταση |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | βραβείο Λαμπέρ (24 Αυγούστου 1854)[9][11] Βραβεία της Γαλλικής Ακαδημίας (1850)[9] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αιμίλιος Σουβέστρ (15 Απριλίου 1806 – 5 Ιουλίου 1854) ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος που καταγόταν από το Μορλαί της Βρετάνης. Αρχικά υπήρξε αποτυχημένος συγγραφέας δράματος, ωστόσο τα πήγε καλύτερα ως μυθιστοριογράφος (έγραψε ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, Ο κόσμος στο μέλλον) και ως ερευνητής και συγγραφέας της βρετονικής λαογραφίας. Του απονεμήθηκε μετά θάνατον το Βραβείο Λαμπέρ .
Γιος πολιτικού μηχανικού, σπούδασε στο κολέγιο του Pontivy με σκοπό να ακολουθήσει την καριέρα του πατέρα του μπαίνοντας στην Πολυτεχνική Σχολή. Ωστόσο, ο πατέρας του πέθανε το 1823 και τότε εγγράφηκε ως φοιτητής Νομικής στη Ρεν. Σύντομα, όμως αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία.
Υπήρξε εκ περιτροπής βοηθός βιβλιοπώλη και δάσκαλος σε ιδιωτικό σχολείο στη Νάντη, δημοσιογράφος και καθηγητής γραμματικής στη Βρέστη και δάσκαλος στη Μυλούζ. Στο Παρίσι εγκαταστάθηκε το 1836. Το 1848 έγινε καθηγητής στη σχολή εκπαίδευσης δημοσίων υπαλλήλων που ξεκίνησε από τον Ιπολίτ Καρνό, η οποία όμως σύντομα ακυρώθηκε.
Ξεκίνησε τη λογοτεχνική του καριέρα με ένα δράμα, την "Άλωση του Μεσολογγίου", που παρουσιάστηκε στο Γαλλικό Θέατρο το 1828. Αυτή η τραγωδία, όμως, δεν γνώρισε θερμή υποδοχή. Στη συγγραφή μυθιστορημάτων τα πήγε πολύ καλύτερα από ό,τι στη θεατρική σκηνή. Στόχος του ήταν να κάνει το μυθιστόρημα μηχανή ηθικής διδασκαλίας. [12] Τα δύο πρώτα του μυθιστορήματα "Η γυναικεία κλίμακα" και "Πλούσιοι και Φτωχοί" έλαβαν καλές κριτικές.
Ο Σουβέστρ δημοσίευσε μια σειρά άρθρων το 1834 για την κουλτούρα της Βρετάνης, και στη συνέχεια ένα άρθρο για την βρετονική ποίηση. Αυτά συνδυάστηκαν και εκδόθηκαν ως οι Τελευταίοι Βρετόνοι (4 τόμοι, 1835–1837), [13] ακολουθούμενοι από τον Le Foyer breton (1844), όπου η λαογραφία και τα φυσικά χαρακτηριστικά της πατρίδας του επεξεργάζονται σε μορφή ιστορίας, και στο Ένας φιλόσοφος κάτω από τον καμβά, που έλαβε το 1851 ακαδημαϊκό βραβείο. Έγραψε επίσης μια σειρά από άλλα έργα — μυθιστορήματα, δράματα, δοκίμια και άλλα. [12]
Το 1846, ο Σουβέστρ εξέδωσε τπ φιλόδοξπ έργο Ο Κόσμος όπως θα είναι στο μέλλον, ένα πλήρες μυθιστόρημα δυστοπίας και επιστημονικής φαντασίας που περιείχε μερικές αξιοσημείωτες προβλέψεις. Σε αυτό, ένα ζευγάρι Γάλλων, ο Mώρις και η Mάρθα οδηγούνται στο έτος 3000 από έναν άνδρα που ονομάζεται John Progress σε μια ιπτάμενη, ατμοκίνητη ατμομηχανή που ταξιδεύει στο χρόνο. Εκεί ανακαλύπτουν την ύπαρξη ατμοκίνητων μετρό, υποβρυχίων, συνθετικών υλικών που μιμούνται αληθινό ξύλο, μάρμαρο κ.λ.π., τηλέφωνο, κλιματισμό, γιγάντια φρούτα και λαχανικά που προέρχονται από αυτό που θα ονομάζαμε σήμερα γενετική μηχανική κ.λ.π. Ο κόσμος είναι ένα έθνος, πρωτεύουσα του οποίου είναι η Ταϊτή. Η ανατροφή των παιδιών έχει εκλείψει, επειδή τα περισσότερα παιδιά απομακρύνονται από τους γονείς τους και οδηγούνται σε μέρη όπου η ευγονική, η γενετική χειραγώγηση και οι διαφορετικές μορφές εκπαίδευσης δημιουργούν κάτι σαν ανθρώπινες γκροτέσκες προσαρμοσμένες για συγκεκριμένες εργασίες. Οι εταιρείες έχουν αρκετή δύναμη για να επηρεάσουν τις κυβερνητικές αποφάσεις και έτσι να εξασφαλίσουν καλά περιθώρια κέρδους. Η ιατρική κοινότητα χειραγωγεί τους ανθρώπους, για να εξασφαλίσει ότι είναι σοβαρά άρρωστοι όταν εισέρχονται στον κόσμο αυτό και διεξάγει ιατρικά πειράματα σε ζώα. Αυτό πληρώνεται με τη μείωση του κόστους στα τρόφιμα που λαμβάνουν οι ασθενείς. Δεν παρέχεται περίθαλψη στους φτωχούς ή ανάπηρους. Η Κίνα έχει γίνει αδρανής και άτονη, διερχόμενη φάση απότομης παρακμής, αφού η κοινωνικο-οικονομική της δομή καταστράφηκε από το όπιο, ενώ οι πόλεμοι και οι δολοφονίες στην Περσία συμβαίνουν για ανόητους θρησκευτικούς λόγους. Η Ρωσία βρίσκεται περισσότερο ή λιγότερο στην αφάνεια και η Γερμανία είναι ένα έθνος τζινγκοϊστικό που επιτρέπει την ελευθερία, ενώ την ίδια στιγμή την υπονομεύει.
Ο Σουβέστρ πέθανε στο Παρίσι στις 5 Ιουλίου 1854. Η χήρα σύζυγός του τιμήθηκε με το Prix Lambert, που απονεμήθηκε από τη Γαλλική Ακαδημία και την Ακαδημία Καλών Τεχνών για την ηθική ποιότητα του έργου του. [14] Ο Γάλλος γλύπτης και φίλος του, Φίλιπ Γκρας, έφτιαξε το πορτρέτο του Σουβέστρ στον τάφο του, στο νεκροταφείο Père Lachaise .
Η Μαρία Σουβέστρ, η φεμινίστρια συγγραφέας και παιδαγωγός που άσκησε μεγάλη επιρροή στην Ελεάνορ Ρούσβελτ, ήταν κόρη του. [15] [16]