Ακαδημία Ζυλιάν

Ακαδημία Ζυλιάν
Είδος	σχολή τέχνης και εκπαιδευτικός οργανισμός
Γεωγραφικές συντεταγμένες	48°52′16″N 2°20′30″E
Διοικητική υπαγωγή	Παρίσι
Τοποθεσία	Παρίσι
Χώρα	Γαλλία
Έναρξη κατασκευής	1867
Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Η Ακαδημία Ζυλιάν (γαλλικά: Académie Julian‎‎)^[1] ήταν ιδιωτική σχολή ζωγραφικής και γλυπτικής που ιδρύθηκε στο Παρίσι το 1867 από τον Γάλλο ζωγράφο και δάσκαλο Ροντόλφ Ζυλιάν (1839-1907) και λειτούργησε από το 1868 έως το 1968.^[2] Παρέμεινε διάσημη για τον αριθμό και την ποιότητα των καλλιτεχνών που την παρακολούθησαν κατά τη διάρκεια της μεγάλης περιόδου άνθισης των τεχνών στις αρχές του εικοστού αιώνα.^[3] Μετά το 1968, ενσωματώθηκε στην ESAG Penninghen.

Ιστορία

Ροντόλφ Ζυλιάν (1839 – 1907), ιδρυτής της Ακαδημίας

Δάσκαλοι στην Ακαδημία Ζυλιάν π. 1892

Ο Ροντόλφ Ζυλιάν ίδρυσε την Ακαδημία Ζυλιάν το 1868 στο Passage des Panoramas, ως ιδιωτική σχολή για σπουδαστές τέχνης.^[4] Η Ακαδημία Ζυλιάν όχι μόνο προετοίμαζε τους μαθητές για τις εξετάσεις στην περίφημη Σχολή των Καλών Τεχνών (École des Beaux-Arts), αλλά προσέφερε ανεξάρτητη εναλλακτική εκπαίδευση και κατάρτιση στις τέχνες. «Ιδρύθηκε σε μια εποχή που η τέχνη επρόκειτο να υποστεί μια μακρά σειρά κρίσιμων μεταλλάξεων, και φιλοξένησε ζωγράφους και γλύπτες κάθε είδους και πεποίθησης και ποτέ δεν προσπάθησε να τους κάνει να ακολουθήσουν μια συγκεκριμένη γραμμή».^[2]

Το 1880, οι γυναίκες που δεν επιτρεπόταν να εγγραφούν για σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών έγιναν δεκτές από τη νέα Ακαδημία Ζυλιάν. Οι αλλοδαποί υποψήφιοι οι οποίοι δεν είχαν μπορέσει να εισαχθούν στη Σχολή Καλών Τεχνών λόγω των απαιτητικών εξετάσεων για τη γαλλική γλώσσα^[1] ήταν ευπρόσδεκτοι στην Ακαδημία Ζυλιάν.^[5] Οι άνδρες και οι γυναίκες εκπαιδεύονταν χωριστά και οι γυναίκες συμμετείχαν στις ίδιες σπουδές με τους άνδρες, συμπεριλαμβανομένου του σχεδίου και της ζωγραφικής γυμνών μοντέλων.^[6][7] «Οι ανθρώπινες συναναστροφές εξελίσσονταν σε μια ατμόσφαιρα συναδελφική, άνετη και αλληλοϋποστηριζόμενη. Καλλιέργησε μερικούς από τους καλύτερους καλλιτέχνες της εποχής».^[2]

Η Ακαδημία Ζυλιάν έγινε δημοφιλής ως γόνιμο έδαφος με Γάλλους αλλά και ξένους σπουδαστές με διαφορετικό υπόβαθρο από όλο τον κόσμο,^[3] από το Ηνωμένο Βασίλειο,^[8] τον Καναδά,^[9] την Ουγγαρία,^[10] και ιδιαίτερα τις Ηνωμένες Πολιτείες.^[2][11][12] ο Γάλλος κριτικός τέχνης Εγκμόν Αρέν έγραψε το 1924 ότι η αμερικανική τέχνη, τουλάχιστον για ένα χρονικό διάστημα, αντανακλούσε τις διδασκαλίες της Ακαδημίας Ζυλιάν.^[13]

Η γρήγορη επιτυχία της Ακαδημίας εξασφαλίστηκε επίσης από τους διάσημους και αξιοσέβαστους καλλιτέχνες τους οποίους ο Ροντόλφ Ζυλιάν απασχολούσε ως εκπαιδευτές: Ουιλιάμ-Αντόλφ Μπουγκερώ (1825-1905), Ανρί Ρουαγιέ, Ζαν-Πωλ Λωράν, Γκαμπριέλ Φεριέ, Τόνι Ρομπέρ-Φλερύ, Ζυλ Λεφέβρ και άλλοι κορυφαίοι καλλιτέχνες της εποχής εκείνης που εκπαιδεύτηκαν στην ακαδημαϊκή τέχνη.^[14] ΤΤελικά, οι σπουδαστές της Ακαδημίας Ζυλιάν είχαν το δικαίωμα να διεκδικούν το Prix de Rome, ένα βραβείο που απονέμεται σε πολλά υποσχόμενους νέους καλλιτέχνες^[15] και να συμμετέχουν στα μεγάλα "σαλόνια" ή εκθέσεις τέχνης.

Στα τέλη του 19ου αιώνα ο όρος L'art pompier είχε εισέλθει στο προσκήνιο ως περιπαικτικός όρος για την παραδοσιακή ακαδημαϊκή τέχνη που υποστήριζαν οι δάσκαλοι της Ακαδημίας. Ως αποτέλεσμα, η Ακαδημία Ζυλιάν αγκάλιασε ένα πιο φιλελεύθερο καθεστώς που προωθούσε μια λιγότερο συντηρητική, πιο ειλικρινή προσέγγιση της τέχνης^[1] η οποία αντιστοιχούσε στο κίνημα της αποσχιστικής τέχνης στη Γερμανία και στη Ζετσεσιόν της Βιέννης στην Αυστρία. Ακολούθησε και εκφράστηκε πλήρως από τους Ναμπί, ένα κίνημα της πρωτοπορίας^[16] που συμμετείχε στο άνοιγμα του δρόμου προς τη μοντέρνα τέχνη το 1888-1889.^[4]

Με την πάροδο του χρόνου, η Ακαδημία Ζυλιάν άνοιξε σχολές και σε άλλες τοποθεσίες. Εκτός από την αρχική σχολή στο Passage des Panoramas, στούντιο υπήρχαν στον αριθ. 5 της Rue de Berri στο 8ο διαμέρισμα, στον αριθ. 31 Rue du Dragon στο 6ο διαμέρισμα, στον αριθ. 51 της rue Vivienne στο 2ο διαμέρισμα για τις μαθήτριες καλλιτέχνες, υπό την επίβλεψη της ζωγράφου Αμελί Μπωρύ-Σωρέλ, συζύγου του Ζυλιάν. Στους μεταγενέστερους διδάσκοντες περιλαμβάνονταν πρώην μαθητές (για παράδειγμα ο Εντγκάρ Σαχίν).

• 
  Ομάδα σπουδαστών τέχνης στην Ακαδημία Ζυλιάν
• 
  Το ατελιέ του Μπουγκερώ στην Ακαδημία Ζυλιάν
• 
  1886, ομαδικό πορτρέτο, Ακαδημία Ζυλιάν
• 
  Ακαδημία Ζυλιάν
• 
  Μαρί Μπασκιρτσέφ – Ακαδημία Ζυλιάν
• 
  Ο Ρομπ Βάγκνερ εκπαιδεύεται στην Ακαδημία Ζυλιάν το 1903.

Η Ακαδημία Ζυλιάν παρέμεινε ανοιχτή κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αν και με μικρότερο αριθμό σπουδαστών. Αντίθετα, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μετά την έκθεση Vingt jeunes peintres de tradition française^[17] του 1941, οι εκτιμήσεις της γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης για την «εκφυλισμένη τέχνη» ανάγκασαν τη σχολή να κλείσει. Το 1946 ορισμένα από τα στούντιο πωλήθηκαν.

Για τις υπηρεσίες του στις τέχνες, ο Ροντόλφ Ζυλιάν τιμήθηκε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής.^[2][18]

Το 1968, μια σημαντική χρονιά στην ιστορία της Γαλλίας με τα γεγονότα του Μάη, ιδιαίτερα σε σχέση με την εκπαίδευση, η Ακαδημία Ζυλιάν ενσωματώθηκε στην ESAG Penninghen.^[19]

Παραπομπές

1. «académie». Oxford Reference (στα Αγγλικά). doi:10.1093/oi/authority.20110803095345637. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2022. 
2. Russell, John (1989-03-19). «ART VIEW; An Art School That Also Taught Life». The New York Times. https://www.nytimes.com/1989/03/19/arts/art-view-an-art-school-that-also-taught-life.html. Ανακτήθηκε στις 2022-12-07. 
3. «Academie Julian: Paris Art School Founded by Rodolphe Julian». www.visual-arts-cork.com. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2022. 
4. «Académie Julian». Tate (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2022. 
5. «Women of the Academie Julian - Paris - French Art». Scribd. 
6. Collier, Peter (1994). Artistic Relations: Literature and the Visual Arts in Nineteenth-century France. New Haven: Yale University Press. σελ. 48. ISBN 0300060092. 
7. Farmer, J David (Απρίλιος-Μάιος 2002). «Overcoming All Obstacles: The Women of the Académie Julian – An Exhibition Organized by the Dahesh Museum». California Art Club Newsletter. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-10-10. https://web.archive.org/web/20081010171216/http://californiaartclub.org/newsletter/articles/article_julian1.shtml. Ανακτήθηκε στις 2022-12-07. 
8. David Charles Rose (2015). Oscar Wilde's Elegant Republic: Transformation, Dislocation and Fantasy in fin-de-siècle Paris. Cambridge Scholars Publishing. σελ. 37. ISBN 978-1-4438-8360-3. 
9. Montiège, Samuel (2011-11-03). L'Académie Julian et ses élèves canadiens : Paris, 1880-1900. https://papyrus.bib.umontreal.ca/xmlui/handle/1866/5900. 
10. Barthélémy, Sophie· France), Musée d'art moderne (Céret (2008). Fauves hongrois, 1904-1914. Biro. ISBN 978-2-35119-047-0. 
11. Lubow, Arthur (2007). «Americans in Paris». Smithsonian. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2022. 
12. Marshall, Bill (30 Μαρτίου 2019). France and the Americas. ABC-CLIO. ISBN 9781851094110. 
13. «La Renaissance de l'art français et des industries de luxe / directeur : Henry Lapauze». Gallica (στα Γαλλικά). 1 Ιουλίου 1924. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2022. 
14. Debans, Camille (1889). «Les plaisirs et les curiosités de Paris : guide humoristique et pratique / Camille Debans ; illustrations de G. Fraipont». Gallica (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2022. 
15. Chilvers, Ian, επιμ. (2004). "Académie," Oxford Dictionary of Art, σσ. 5–6. στα Google Books
16. «Meidner, Ludwig, 1884–1966 | Art UK». artuk.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2022. 
17. Oxfrord index Peintres de Tradition Française
18. «Julian, Rodolphe». JULIAN, Rodolphe (1839 - 1907), Painter, engraver, illustrator : Benezit Dictionary of Artists - oi. 31 Οκτωβρίου 2011. 
19. «History». Penninghen (στα Αγγλικά). 18 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2022.