Ακρυλική ρητίνη
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ακρυλική ρητίνη είναι μια θερμοπλαστική ή θερμοσκληρυνόμενη πλαστική ουσία που κυρίως προέρχεται από το ακρυλικό οξύ, το μεθακρυλικό οξύ και διάφορα ακρυλικά μονομερή όπως π.χ. ακρυλικό βουτυλεστέρα, ή μεθακρυλικά μονομερή όπως τον μεθακρυλικό μεθυλεστέρα.
Γενικά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα θερμοπλαστικά ακρυλικά υποδηλώνουν ομάδα ακρυλικών ρητινών που τυπικά περιέχουν αρκετά υψηλό μοριακό βάρος και έχουν υψηλή θερμοκρασία μετάπτωσης υάλου, και εμφανίζουν ιδιότητες στεγνώματος τύπου λάκας. Οι ακρυλικές ρητίνες που έχουν σχεδιαστεί για χρήση σε συστήματα δύο συστατικών για ενώσεις με ισοκυανικά (isocyanates) αναφέρονται ως πολυόλες και συντίθενται με μονομερείς ενώσεις (όπως προηγούμενα), καθώς και με υδροξυ- μονομερή όπως λ.χ. μεθακρυλικό υδροξυαιθυλεστέρα.
Οι ακρυλικές ρητίνες παράγονται σε διαφορετικούς υγρούς φορείς όπως π.χ. διαλύτη με βάση υδρογονάνθρακα (ακρυλικά με διαλύτη) ή με νερό, οπότε αναφέρονται ως γαλακτώματα ή διασπορές και παρέχονται σε μορφή 100% στερεών.
Ένα τυπικό παράδειγμα είναι ο μεθακρυλικός πολυυδροξυαιθυλεστέρας, ο οποίος δημιουργεί ένα πολυμερές με σταυροειδείς δεσμούς όταν υποβάλλεται σε επεξεργασία με πολυϊσοκυανικά. Τέτοια υλικά αποτελούν συστατικά σε ορισμένα χρώματα.
Ως συστατικά χρωμάτων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ακρυλική ρητίνη είναι κοινό συστατικό στο χρώμα λατέξ (Ηνωμένο Βασίλειο: βαφές γαλακτωμάτων). Εσωτερικά και εξωτερικά χρώματα λατέξ με μεγαλύτερη αναλογία ακρυλικής ρητίνης, έναντι βινυλίου, προσφέρουν καλύτερη προστασία από λεκέδες, μεγαλύτερη αντοχή στο νερό, καλύτερη πρόσφυση, μεγαλύτερη αντοχή σε ραγάδες και φουσκάλες και αντοχή σε αλκαλικά καθαριστικά.[1]
Η ακρυλική ρητίνη θεωρείται εξαιρετικά ανθεκτική στις καιρικές συνθήκες. Αυτό την καθιστά ιδανική για εφαρμογές σε εξωτερικούς χώρους. Σε στερεά μορφή, η ακρυλική ρητίνη μπορεί να διαρκέσει για δεκαετίες. Δεν κιτρινίζει όταν εκτίθεται στο ηλιακό φως, ακόμη και μετά από πολλά χρόνια.
Οι ακρυλικές ρητίνες είναι τα υλικά που όταν προστίθενται στο λάτεξ αυξάνουν τις γυαλιστερές του ιδιότητες, τις μηχανικές του ιδιότητες π.χ. αντοχή στις γρατσουνιές και βελτιώνουν τη γυαλάδα σε σύγκριση με βινυλικές ρητίνες.
Μικροβιακή αποικοδόμηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι μύκητες Cladosporium που παράγουν μελανίνη κατέστρεψαν δείγματα αποξηραμένης ακρυλικής ρητίνης στον καθεδρικό ναό του Μιλάνου.[2][3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Dean Sickler. «Water-based Alchemy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2012. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2012.
- ↑ Cappitelli F; Principi P; Pedrazzani R; Toniolo L; Sorlini C (2007). «Bacterial and fungal deterioration of the Milan Cathedral marble treated with protective synthetic resins». Science of the Total Environment 385 (1–3): 172–81. doi:. PMID 17658586. Bibcode: 2007ScTEn.385..172C.
- ↑ Cappitelli F; Nosanchuk JD; Casadevall A; Toniolo L; Brusetti L; Florio S; Principi P; Borin S και άλλοι. (Jan 2007). «Synthetic consolidants attacked by melanin-producing fungi: case study of the biodeterioration of Milan (Italy) cathedral marble treated with acrylics». Applied and Environmental Microbiology 73 (1): 271–277. doi:. PMID 17071788. PMC 1797126. Bibcode: 2007ApEnM..73..271C. https://archive.org/details/sim_applied-and-environmental-microbiology_2007-01_73_1/page/271.