Αλέκα Παπαρήγα

Αλέκα Παπαρήγα
Η Αλέκα Παπαρήγα στο debate του 2009
Γενική Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας
Περίοδος
27 Φεβρουαρίου 1991 – 14 Απριλίου 2013
ΠροκάτοχοςΓρηγόρης Φαράκος
ΔιάδοχοςΔημήτρης Κουτσούμπας
Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ
Περίοδος
10 Οκτωβρίου 1993 – 25 Ιανουαρίου 2015
ΔιάδοχοςΔημήτρης Κουτσούμπας
Βουλευτής της Βουλής των Ελλήνων
Περίοδος
10 Οκτωβρίου 1993 – 22 Απριλίου 2023
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση5 Νοεμβρίου 1945 (1945-11-05) (79 ετών), Αθήνα, Ελλάδα
ΕθνότηταΕλληνίδα
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Πολιτικό κόμμαΚομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας
ΣύζυγοςΘανάσης Παπαρήγας
(πέθανε το 2002)
Παιδιά2
ΚατοικίαΑθήνα
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Επάγγελμα
  • Ιστορικός
  • Αρχαιολόγος
  • Εκπαιδευτικός
ΘρήσκευμαΑθεϊσμός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Αλέκα Παπαρήγα (Αθήνα, 5 Νοεμβρίου 1945) είναι Ελληνίδα πρώην πολιτικός η οποία διετέλεσε Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας από το 1991 μέχρι το 2013. Ήταν η δεύτερη γυναίκα αρχηγός πολιτικού κόμματος στην Ελλάδα και η πρώτη γυναίκα Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ.[1] Υπήρξε η μακροβιότερη αρχηγός κόμματος μετά τη μεταπολίτευση, καθώς συμπλήρωσε 22 συνεχή χρόνια στη θέση αυτή.[2]

Βιογραφικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε ως Αλεξάνδρα Δρόσου.[3] Γονείς της ήταν ο Νίκος και η Κική Δρόσου, οι οποίοι ήταν αντιστασιακοί και μέλη του KKE, με καταγωγή από την Κεφαλονιά.[4] Σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό τμήμα της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και κατόπιν εργάστηκε ως υπάλληλος σε επιχειρήσεις και ως εκπαιδευτικός.[5]

Παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο Θανάση Παπαρήγα (1945-2002), γιο του Μήτσου Παπαρήγα, με τον οποίο απέκτησε μία κόρη, τη Βασιλεία και ένα άλλο παιδί το οποίο απεβίωσε σε ηλικία τριών ετών.[6][7] Ο σύζυγός της απεβίωσε στις 11 Οκτωβρίου 2002, έπειτα από το βαρύτατο τραυματισμό του σε τροχαίο δυστύχημα.[8]

Η Παπαρήγα μιλάει αγγλικά και ρωσικά και έχει συγγράψει βιβλίο σχετικά με τη χειραφέτηση και την απελευθέρωση της γυναίκας.[3]

Πολιτική δραστηριότητα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1961 συμμετείχε στο Κίνημα Ειρήνης.[5] Ήταν μέλος του γραφείου οργάνωσης της νεολαίας της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς και της τριμερούς γραμματείας του γραφείου σπουδάζουσας της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.[9] Το 1968, κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, οργανώθηκε στο ΚΚΕ και δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα των οικογενειών των πολιτικών κρατουμένων.[10] Συνελήφθη από τη χούντα των συνταγματαρχών[11] και κρατήθηκε επί 4 μήνες[1].

Το 1974 έγινε μέλος του γραφείου της Επιτροπής Πόλης της Κομματικής Οργάνωσης Αθηνών και ασχολήθηκε με το γυναικείο κίνημα.[12] Υπήρξε μεταξύ των ιδρυτικών μελών της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος και συμμετείχε στη διοργάνωση εκδηλώσεων για το Διεθνές Έτος της Γυναίκας.[12] Το 1978 εξελέγη μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και το 1986 μέλος του Πολιτικού Γραφείου.

Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 27 Φεβρουαρίου 1991 εξελέγη Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, θέση στην οποία επανεξελέγη και από το επόμενο συνέδριο του κόμματος στις 26 Μαΐου 1996.[3] Στο συνέδριο του 2009, που ολοκληρώθηκε στις 22 Φεβρουαρίου της χρονιάς εκείνης, εξελέγη για άλλη μια φορά γραμματέας του κόμματος.[13] Ήταν η πρώτη γυναίκα γενική γραμματέας του ΚΚΕ και η δεύτερη γυναίκα αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα,[3] μετά τη Μαρία Δαμανάκη που είχε αναδειχθεί πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου στις 9 Μαρτίου 1990.[14] Εκλεγόταν βουλευτής Β΄ Αθηνών με το ΚΚΕ από τις εκλογές του 1993 μέχρι το 2014. Από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 έως το 2023 εκλεγόταν με το ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΚΚΕ.[15]

Ανάλαβε την ηγεσία σε μια μεταβατική περίοδο για το ΚΚΕ. Το 1989 συγκροτήθηκε ο Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου. Την ίδια χρονιά, διασπάστηκε η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας (ΚΝΕ), μέλη αποχώρησαν και διαγράφτηκαν -εκτός από στελέχη της ΚΝΕ- και 15 μέλη της Κεντρικής Επιτροπής.[5] Το 1991 ακολούθησε δεύτερη διάσπαση.[16] Ομάδα στελεχών, οι ανανεωτικοί, επιζητούσε ριζική ανανέωση.[5] Η Παπαρήγα πιστή στη λεγόμενη «σκληρή γραμμή» του ΚΚΕ κατάφερε να συγκεντρώσει ένα 48% των συνέδρων, επικρατώντας με μικρή διαφορά της ανανεωτικής πτέρυγας. Ενώ και τα πράγματα στο εξωτερικό, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, γίνονται ακόμα χειρότερα.[5][16] Εντέλει, στις 24 Ιουνίου 1991 το ΚΚΕ απευθύνεται στον κόσμο του και στη συγκέντρωση, στο Πεδίον του Άρεως, η Αλέκα Παπαρήγα κατέστησε σαφές ότι «δε διαπραγματευόμαστε την αυτοτελή ύπαρξη του ΚΚΕ».[5]

Τέλος, είναι μια εκ των υπευθύνων για τη δημιουργία του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ), το οποίο ιδρύθηκε το 1999.[5]

Η ΚΕ που προέκυψε από το 19ο Συνέδριο εξέλεξε στη θέση του Γενικού Γραμματέα το Δημήτρη Κουτσούμπα.[17] Η Αλέκα Παπαρήγα παρέμεινε Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ.

Στις 8 Ιανουαρίου 2015 ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά της ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015[18], θέση στην οποία εξελέγη.[19] Τον Ιανουάριο 2023 έγινε γνωστό ότι δεν θα είναι υποψήφια βουλευτής και ότι θα αποχωρήσει από την πολιτική σκηνή μετά τις εθνικές εκλογές του 2023.[20]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 «Βιογραφικά Στοιχεία - Αλεξάνδρα Νικολάου Παπαρήγα». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  2. ↑ Μπίτσικα, Παναγιώτα (24 Φεβρουαρίου 2009). «Τι σημαίνουν οι αλλαγές στο ΚΚΕ». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Βιογραφικό Αλέκας Παπαρήγα». Η Καθημερινή. 15 Ιανουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  4. ↑ «Αλέκα Παπαρήγα». www.ishow.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 Μπάμιατζης, Στέλιος (14 Απριλίου 2013). «Αλέκα Παπαρήγα: Το σιδερένιο χέρι του ΚΚΕ». news247.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  6. ↑ «Αλέκα Παπαρήγα, πρώην Γ.Γ. ΚΚΕ - Βιογραφικό». www.eklogika.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  7. ↑ «Παπαρήγα: Η κόρη μου πήγε σε ιδιωτικό σχολείο». Real. 23-04-2012. http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=140900&catID=1. Ανακτήθηκε στις 2016-07-24. 
  8. ↑ «Πέθανε ο Θανάσης Παπαρήγας». www.hri.org. 11 Οκτωβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  9. ↑ «Βιογραφικό: Αλέκα Παπαρήγα, Γενική Γ. ΚΚΕ». onusnewsgr.blogspot.com. 4 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  10. ↑ «ΠΑΠΑΡΗΓΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ (ΑΛΕΚΑ) - Βιογραφικό». e-politikos.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2016. 
  11. ↑ Ευθυμίου, Πέτρος (25 Απριλίου 1999). «Τι έκανες στη χούντα, μπαμπά;». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  12. ↑ 12,0 12,1 «Παπαρήγα, Αλέκα». www.bibliopolio.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  13. ↑ «Επανεξελέγη η Α.Παπαρήγα». www.sigmalive.com. 22 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  14. ↑ «Είκοσι χρόνια ΣΥΝάχι». Ελευθεροτυπία. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2020. 
  15. ↑ «Κοινοβουλευτική Θητεία Βουλευτών Από Τη Μεταπολίτευση Ως Σήμερα - Παπαρήγα Νικολάου Αλεξάνδρα». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  16. ↑ 16,0 16,1 «Το 13ο και το 14ο Συνέδριο του ΚΚΕ». rizospastis.gr. 6 Φεβρουαρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  17. ↑ «Νέα εποχή για το ΚΚΕ: Ο Δημήτρης Κουτσούμπας νέος ΓΓ της ΚΕ». enet.gr. 14 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2016. 
  18. ↑ «Τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ παρουσίασε ο Δ. Κουτσούμπας». left.gr. 8 Ιανουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2015. 
  19. ↑ «Ποιοι εκλέγονται από τα ψηφοδέλτια επικρατείας των κομμάτων». Πρώτο Θέμα. 2015-01-25. http://www.protothema.gr/politics/article/445717/poioi-eklegodai-apo-ta-psifodeltia-epikrateias-ton-kommaton/. Ανακτήθηκε στις 2015-01-26. 
  20. ↑ https://www.in.gr/2023/01/12/life/stories/aleka-papariga-lamprakissa-pou-emeine-epi-22-xronia-sto-kke-kai-tora-apoxorei-apo-ti-vouli/

Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]