Αλέξια (τραγουδίστρια)

Αλέξια
ΓέννησηΑλέξια Βασιλείου
5 Φεβρουαρίου 1964 (1964-02-05) (60 ετών)
Αμμόχωστος, Κύπρος
Χώρα πολιτογράφησηςΚύπρος
ΣπουδέςΜουσικό Κολέγιο Μπέρκλι[1] και Η Αγγλική Σχολή, Λευκωσία
ΙδιότηταΤραγουδίστρια, συνθέτης, στιχουργός
Όργαναφωνή[2]
Είδος τέχνηςποπ μουσική και τζαζ
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Αλεξία Βασιλείου[3] (γεν. 5 Φεβρουαρίου 1964, Αμμόχωστος), γνωστή και ως Αλέξια, είναι Ελληνοκύπρια τραγουδίστρια, συνθέτρια, στιχουργός και ακτιβίστρια, με ιδιαίτερη σχέση προς την τζαζ μουσική, αλλά και γενικότερα με τον φωνητικό αυτοσχεδιασμό, με πολλούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους στο ενεργητικό της και με μεγάλες επιτυχίες στη δεκαετία του '80 και '90.

Έχει ασχοληθεί με πολλά μουσικά είδη: τζαζ, ποπ, γκόσπελ, φολκ και αβάν-γκαρντ σε μουσική για ταινίες με κλασικές ορχήστρες, τζαζ κουαρτέτα, ένα πιάνο, μόνο φωνή.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο της Κύπρου, όπου και έζησε τα πρώτα παιδικά της χρόνια ως τον Αύγουστο του 1974, όταν η τουρκική εισβολή ανάγκασε την οικογένεια της να φύγουν ως πρόσφυγες.

Eurovision, σπουδές και σταδιοδρομία στο εξωτερικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συμμετείχε δύο φορές στον Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision εκπροσωπώντας την Κύπρο. Την πρώτη φορά, το 1981, εμφανίστηκε ως μέλος του συγκροτήματος Island και κατάφερε να κερδίσει την 6η θέση με το τραγούδι «Μόνικα» σε μουσική Δώρου Γεωργιάδη και στίχους Σταύρου Σιδερά.

Το 1982 πήγε για σπουδές τζαζ στη Βοστώνη στο Μουσικό Κολέγιο Μπέρκλεϊ, από το οποίο και αποφοίτησε το 1985. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της ήταν μέλος της Γκόσπελ Χορωδίας, ενώ κατά τη διάρκεια του τελευταίου της έτους, προτάθηκε από το πανεπιστήμιο και συμμετείχε σε δύο συναυλίες του Τσικ Κορία μαζί με την Γκέιλ Μοράν ως η κύρια τραγουδίστρια, ερμηνεύοντας το 15λεπτο μουσικό έργο του "Hello Brazil".

Αργότερα, μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και συμμετέχει σε διάφορα μουσικά γκρουπ κάνοντας ζωντανές εμφανίσεις. Είναι ενεργό μέλος 5 συγκροτημάτων και τραγουδάει σε τζαζ κουαρτέτα, αλλά και σε ποπ και ροκ μπάντες. Σταδιακά, γίνεται η κύρια φωνή σε τέσσερα τζαζ και φιούζιον συγκροτήματα. Ένα από αυτά ήταν οι Axiom.

Μαζί με τα συγκροτήματά της, η Αλέξια εμφανίζεται στην περιοχή του Μανχάταν και συνεργάζεται με μπάντες του Φρέντι Τζάκσον και της Ρομπέρτα Φλακ. Την ίδια περίοδο, σε μια από τις συναυλίες της στο club «Jason’s» στο Μανχάταν, έχει την ευκαιρία να γνωρίσει από κοντά τον Λάιονελ Χάμπτον και τον Γουέιν Σόρτερ.

Το πρώτο της single στην Αμερική «I Am Siam» (CBS) ανέβηκε στα charts Top 100 της Αμερικής.

Τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στο Λος Άντζελες.

Η Αλέξια με τον Τσικ Κορία στο πανεπιστήμιο στη Βοστόνη

Σταδιοδρομία στην Ελλάδα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποπ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1987, συμμετέχει στον Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision εκπροσωπώντας την Κύπρο με το τραγούδι «Άσπρο-μαύρο», του Άντρου και της Μαρίας Παπαπαύλου κερδίζοντας την 7η θέση. Το τραγούδι ξεπερνά τις 250.000 πωλήσεις στις χώρες της Σκανδιναβίας και αυτό είναι η κύρια αιτία που μετακομίζει στην Ελλάδα και κάνει τον πρώτο της προσωπικό δίσκο με τίτλο Αλέξια σε μουσική Κώστα Χαριτοδιπλωμένου και στίχους Γιώργου Μίτσιγκα. Το άλμπουμ έχει ρεκόρ πωλήσεων για πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη (300.000 αντίτυπα) και η Αλέξια δημιουργεί μια νέα μοντέρνα ποπ σκηνή στην Ελλάδα. Τα τραγούδια «Τα κορίτσια ξενυχτάνε», «Σταλιά σταλιά», «Το ξέρω το ξέρω», «Αγάπη καλοκαιρινή», «Γράμματα», «Θα σε περιμένω», «Κανένας δεν μας σταματά» έγιναν τεράστιες επιτυχίες.

Εκείνη τη χρονιά ξεκίνησαν και οι εμφανίσεις της μαζί με τον Πασχάλη στο "Lady M" και συνεχίστηκαν στο «Οn the Rocks». Το 1988, ηχογραφούνται και κυκλοφορεί ένα τριπλό άλμπουμ με τίτλο Party Οn the Rocks, με πωλήσεις και πάλι οι οποίες ξεπερνούν τα 300.000 αντίτυπα. Το 1989 κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ με τίτλο Ένα δύο τρία, έναν ποπ δίσκο με πρωτότυπο ευρωπαϊκό ήχο και τα τραγούδια έχουν την υπογραφή του Κρίστιαν Λάιμπλ, του Θοδωρή Παπαδόπουλου, και της Βίλλυς Σανιάνου. Ξεχώρισαν οι επιτυχίες: «Έλα έλα», «Ερωτευμένη», «Όλοι θέλουνε να ξεχωρίζουν», «Χρόνια πολλά», «Κοίταξέ με», «Ένα δυο τρία». Ο δίσκος έγινε πολύ σύντομα χρυσός. Τα Χριστούγεννα της ίδιας χρονιάς κυκλοφόρησε σε maxi-single διασκευή του γνωστού τραγουδιού «Last Christmas» του George Michael, με τον ελληνικό τίτλο «Οι καμπάνες χτυπούν».

Το 1990 κυκλοφορεί τον δίσκο Έλα μια νύχτα σε μουσική Κώστα Χαριτοδιπλωμένου και στίχους Γιώργου Μίτσιγκα και πάλι. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο και ξεχώρισαν τα τραγούδια «Ορκίσου», «Δίλημμα», «Αλλάξαμε θέση», «Παίζω και χάνω», «Καλημέρα», «Ψεύτικος κόσμος», που είχε θέμα τα ναρκωτικά. Την επόμενη χρονιά, η Αλέξια ξεκινά μια καμπάνια κατά των ναρκωτικών με συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και σε πολλά από τα σχολεία της χώρας. Την πλαισίωναν οι Μπλα Μπλα και οι Πυξ Λαξ. Το 1991 παίρνει το πρώτο βραβείο για την Ελλάδα στο Φεστιβάλ Eurosong που έγινε στην Κέρκυρα, με το τραγούδι «Έλα». Η μουσική είναι του Μίμη Πλέσσα και οι στίχοι της Λουκίλας Καρέρ, ενώ διευθυντής ορχήστρας είναι ο Μίμης Πλέσσας. Τον διαγωνισμό τον παρουσίασε η Κέλυ Σακάκου.

Το 1991, οι τίτλοι αρχής της εκπομπής Πρωινός καφές (1991-2009) με το στριφογυριστό φλιτζάνι καφέ αποτελούσαν ένα από τα χαρακτηριστικά μουσικά σήματα της ελληνικής τηλεόρασης. Η μουσική τίτλων είναι του Κώστα Χαριτοδιπλωμένου από το τραγούδι "Καλημέρα" που έγινε γνωστό το 1990 από την Αλέξια μέσα από τη δισκογραφική δουλεία της Έλα μια νύχτα.

Το 1992, πρωταγωνιστεί σε διαφημιστικό κλιπ για το αναψυκτικό ΗΒΗ. Το τραγούδι που ακούγεται στη διαφήμιση είναι το «Ξυπνάει ο άλλος μου εαυτός», μια σύνθεση του Γιώργου Αλκαίου και της Αναστασίας Μουτσάτσου. Τον Σεπτέμβριο κυκλοφορεί το τέταρτο άλμπουμ της με τίτλο Νερομπογιές. Στον δίσκο αυτό η Αλέξια ωριμάζει και ερμηνευτικά και σε επιλογή τραγουδιών και ταυτόχρονα τολμά και προτείνει ένα αλλιώτικο ρεπερτόριο για το είδος, που είχε ταυτιστεί στο ξεκίνημά της. Τη μία πλευρά του δίσκου έγραψαν ο Σπύρος Πάζιος και η Τασούλα Θωμαΐδου («Μάτια μου», «Νερομπογιές», «Τρυφερά», «Έχω μια αγάπη»), ενώ την άλλη πλευρά ο Κώστας Τουρνάς και ο Σταύρος Λάντσιας («Μπορεί», «Όσο θα λείπεις», «Είσαι το καλυτερό μου», «Σπίτι σου ή σπίτι μου» και το «Η δική μου η πατρίδα» που είναι αφιερωμένο στην Κύπρο).

Κλασικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1993, η Αλέξια ερμηνεύει τα "Κλασικά" σε έναν διπλό δίσκο, με περιεχόμενο παλιά τραγούδια που έχουν γραφτεί από το 1939 ως το 1968 με την υπογραφή μεγάλων δημιουργών, όπως ο Γιώργος Μουζάκης (Σκλάβα), ο Τάκης Μωράκης (Τι είν᾽αυτό που το λένε αγάπη) κ.ά. Η ενορχήστρωση ανήκει στον Κώστα Καπνίση, ενώ οι ηχογραφήσεις έγιναν στη Βουλγαρία με τη Συμφωνική της Βουλγαρίας.

Τα τραγούδια έχουν έντονο το στοιχείο της τζαζ και ειδικά της Big Band μουσικής του παλιού Χόλιγουντ. Η ἐρευνα για την επιλογή των τραγουδιών και η όλη προετοιμασία πήρε 9 μήνες. Στο δίσκο συμμετέχουν, σε ντουέτα με την Αλέξια, η Ρένα Βλαχοπούλου στο «Πρώτο ραντεβού», ο Βλάσσης Μπονάτσος στον «Πειρασμό» και η Ζωή Κουρούκλη στον «Διπλό γλυκό καημό». Ο δίσκος ἐγινε τρεις φορές πλατινένιος. Η παραγωγή του δίσκου είναι του Μάκη Δελαπόρτα.

Μιούζικαλ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1994 ανεβαίνει στη Κύπρο το μιούζικαλ «Φρανκ και Στάιν» με πρωταγωνίστρια την Αλέξια σε μουσική Γιώργου Χατζηνάσιου και λιμπρέτο Σταύρου Σιδερά. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί ο δίσκος Κεκλεισμένων των θυρών με τα τραγούδια του μιούζικαλ με τη συμμετοχή των Στέφανου Κορκολή και Γιάννη Μπέζου σε δυο κομμάτια.

Μούσα του Μίκη Θεοδωράκη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Σεπτέμβριο του 1995 πραγματοποιείται συναυλία στο Καλλιμάρμαρο για τα 70χρονα του Μίκη Θεοδωράκη. Η Αλέξια ανοίγει τη συναυλία-αφιέρωμα ερμηνεύοντας το τραγούδι «Φαίδρα / Αγάπη μου», ύστερα από κάλεσμα του ίδιου του συνθέτη. Μετά από αυτή τη συμμετοχή, της προτείνεται να γίνει μία από τις 4 κύριες φωνές της Λαϊκής Ορχήστρας Μίκης Θεοδωράκης,με αποτέλεσμα μία συνεργασία η οποία διαρκεί πολλά χρόνια. Με τη Λαϊκή Ορχήστρα και με την παρουσία και συμμετοχή του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη, ταξιδεύουν σε πολλά μέρη του κόσμου και της Ελλάδας καθώς και εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Σε πολλές από τις συναυλίες η Αλέξια τραγουδάει μαζί με τη Μαρία Φαραντούρη, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Βασίλη Λέκκα, τον Πέτρο Γαϊτάνο, τον Μάριο Φραγκούλη, τον Παναγιώτη Καραδημήτρη, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, τον Γιάννη Κότσιρα, τον Λάκη Λαζόπουλο κ.ά.

Το 1998, κυκλοφορεί ο δίσκος Αλέξια – Μίκης Θεοδωράκης, ένα διπλό άλμπουμ με 26 τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, με εμφανείς τζαζ επιρροές. Περιλαμβάνεται το ντουέτο της Αλέξιας με τη Μίλβα στο «Περιγιάλι», η συμμετοχή του Ελβετού αρπίστα Αντρέα Βολεμβάιντερ στα τραγούδια «Μαρίνα» και «Κοιμήσου αγγελούδι μου», ενώ ακούγονται οι αυθεντικοί στίχοι του Ιρλανδού ποιητή Μπρένταν Μπίαν στο «Γελαστό παιδί» ως νέο τραγούδι υπό τον τίτλο «On the 18th of November».

Τζαζ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1996, εμφανίστηκε στα Εξάρχεια στο DADA με το κουιντέτο της και τραγούδησε τζαζ. Την ίδια χρονιά, επιστρέφει στη δισκογραφία με τον τζαζ δίσκο Alexia in a JAZZ mood, στον οποίο συμμετέχουν ορισμένοι από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του είδους διεθνώς: ο Τσικ Κορία, ο μπασίστας Τζον Πατιτούτσι και ο ντράμερ Γκάρι Νόβακ. Μέρος του δίσκου ηχογραφήθηκε στο Λος Άντζελες, στο τότε στούντιο του Τσικ Κορία. Άλλα τραγούδια ηχογραφήθηκαν στη Σόφια της Βουλγαρίας σε ενορχηστρώσεις του πιανίστα και ενορχηστρωτή Αντόνι Ντόντσεφ.

Ο δίσκος περιέχει και το «Ξημερώνει» του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους Κώστα Τριπολίτη και το «Χάρτινο το φεγγαράκι» (Μάνου Χατζιδάκι, Νίκου Γκάτσου). Ο δίσκος θεωρείται ο πιο εμπορικός τζαζ δίσκος στην Ελλάδα.

Μουσική για ταινίες και θέατρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1999, η Αλέξια συνεργάζεται με τον συνθέτη Αριστείδη Μυταρά στο δίσκο Η κυρία με τις καμέλιες για την ομώνυμη μουσική παράσταση «Η Κυρία με τις Καμέλιες – 150 χρόνια μετά», με το Χοροθέτρο ΟΚΤΑΝΑ του Κωνσταντίνου Ρήγου.

Το βίντεο κλιπ του τραγουδιού "Woman in White", σκηνοθέτησε ο Γιώργος Λάνθιμος.

Το 2000, τεράστια εμπορική επιτυχία αποτελεί η ταινία Safe Sex, καθώς και το σάουντρακ, στο οποίο τραγουδάει η Αλέξια με το τραγούδι "Put the Blame on Mame", γνωστό από τη Ρίτα Χέιγουορθ στην ταινία "Τζίλντα". Την ίδια χρονιά, η Αλέξια τραγούδησε δύο τραγούδια του Κώστα Κακογιάννη για την ταινία The Road to Ithaca (Ο δρόμος για την Ιθάκη), σκηνοθετημένη από τον Κώστα Δημητρίου. Επίσης, συμμετέχει σε μια συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για το έργο του Μίμη Πλέσσα. Τη συναυλία διευθύνει ο ίδιος ο συνθέτης.

Δίσκοι και συναυλίες για την Κύπρο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1996 κυκλοφορεί το άλμπουμ Αχαιών ακτή, αφιερωμένο στην Κύπρο, σάουντρακ της κυπριακής τηλεοπτικής σειράς Οδός Δεν Ξεχνώ. Περιέχει 5 τραγούδια σε μουσική Χρήστου Φιλίππου και στίχους Αντρέα Παράσχου και Κώστα Φασουλά. Στο ρεμπέτικο 'Όμορφη θλιμμένη κόρη" συμμετέχει σε ντουέτο με την Αλέξια ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του είδους, ο ρεμπέτης Τάκης Μπίνης, ενώ ξεχώρισε και το τραγούδι "Αμάραντος".

Το 1997 κυκλοφορεί το άλμπουμ Λεμονανθούσα μου κυρά Αμμόχωστος σε δύο διαφορετικές εκδοχές. Το άλμπουμ είναι αφιερωμένο στη γενέτειρα της Αλέξιας και των δημιουργών. Κυκλοφόρησε αρχικά στην Κύπρο με απαγγελίες της ηθοποιού Άννας Συνοδινού, ενώ στη δεύτερη έκδοση, που κυκλοφόρησε επίσημα στην Ελλάδα το 1997, συμμετείχαν πολλοί καταξιωμένοι ηθοποιοί όπως ο Κώστας Καζάκος, ο Δημήτρης Ποταμίτης, η Θέμις Μπαζάκα, η Δέσποινα Μπεμπεδέλη και η Ελένη Χατζηαργύρη. Η ποίηση είναι της τέως υπουργού Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου Κλαίρης Αγγελίδου και η μουσική του συνθέτη Μάριου Μελετίου.

Τον Οκτώβριο του 1997, η Αλέξια δίνει μία συναυλία προς τιμήν της Αμμοχώστου στο Ηρώδειο, πλαισιωμένη από τη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ και την πολυμελή χορωδία του Θωμά Κοντογιώργη υπό τη διεύθυνση του ιδίου σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ποταμίτη. Στη συναυλία συμμετέχουν οι ηθοποιοί: Δημήτρης Ποταμίτης, Κώστας Καζάκος, Θέμις Μπαζάκα, Ελένη Χατζηαργύρη. Η συναυλία ήταν υπό την αιγίδα της Κυπριακής Κυβέρνησης.

Λος Άντζελες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2009, η Αλέξια επιστρέφει στην Αμερική και την τζαζ και τη μουσική για τον κινηματογράφο, με συνθέσεις δικές της αλλά και με συνεργασίες με αξιόλογους συνθέτες του είδους. Το 2010, δανείζει τη φωνή της, σε φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς και γράφει τη μουσική μαζί με τον συνεργάτη της Βασίλη Στεργίου στη θεατρική παράσταση "Water", που ανέβηκε επιτυχώς στο θέατρο ῎The Lounge῎ στο Χόλιγουντ. Κυκλοφόρησε cd της παράστασης σε παραγωγή της Αλέξιας.

Φιλμ Νουάρ
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2010, η Αλέξια πρωταγωνιστεί σε 2 ταινίες νουάρ μικρού μήκους, σε σκηνοθεσία, σενάριο, παραγωγή και μοντάζ του Κύπριου σκηνοθέτη Κωνσταντίνου Ησαΐα.

Στην πρώτη ταινία As a last resort, η Αλέξια υποδύεται τη Νόρμα Μπέρνερ στη δεκαετία του 1950. Το δεύτερο φιλμ, το Sacred Whispers, είναι μια ταινία με αντιρατσιστικά μηνύματα, που διαδραματίζεται στην Αμερική στις δεκαετίες 1940 και 1960. Στην ιστορία της ταινίας συναντάμε τον Τόμας Σμιθ (Ντέιβιντ Χάρντι), ένα βαθιά θρησκευόμενο άτομο. Η Μπέτι Τζόουνς (Αλέξια), είδωλο των παιδικών του χρόνων, επανέρχεται στη ζωή του, μια διάσημη τραγουδίστρια μπλουζ, η οποία πηγαίνει κόντρα στη ρατσιστική τάση της εποχής.

Εμφανίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Μάιο του 1998 προβάλλεται από το CNN ένα τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ για την Αθήνα και την τέχνη της Ελλάδας. Η Αλέξια εκεί ερμήνευσε το τραγούδι «Το τρένο φεύγει στις οκτώ» του Μίκη Θεοδωράκη σε στέκι του Ψυρρή.

Μεταξύ 2010 και 2012, πραγματοποιεί εμφανίσεις στο Ελληνικό Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Λος Άντζελες, στον ιστορικό αφροαμερικάνικο πολιτιστικό χώρο The World Stage, στο Bardot, τμήμα του ιστορικού Θεάτρου Άβαλον στο Χόλιγουντ, στο φεστιβάλ LACMA Jazz series, μαζί με τον Στίβι Γουόντερ και την Τσάκα Χαν σε συναυλία στο Λος Άντζελες για την παγκόσμια ειρήνη με τίτλο «Νever Again» και σε φιλανθρωπική εκδήλωση για ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους με τη φωνή της βραβευμένης με Όσκαρ Ελληνοαμερικανίδας ηθοποιού Ολυμπίας Δουκάκη.

Το 2011, εμφανίστηκε στο Μέγαρο Μουσικής στη συναυλία της Μαντλέν Πεϊρού και στο Θέατρο Ουνέσκο στο Παρίσι στα πλαίσια παραστάσεων της UNESCO σε συνεργασία με την κυπριακή πρεσβεία, καθώς και στο Φεστιβάλ Τζαζ της Λεμεσού.

Άλλα καλλιτεχνικά είδη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2001, η Αλέξια, θέλοντας να συνεχίσει εκείνο που είχε αρχίσει στη Βοστώνη και στη Νέα Υόρκη, το να συνθέτει μουσική, ξαναρχίζει να γράφει μουσική και τραγούδια. Παρακολουθεί μαθήματα δημιουργικής γραφής στο εργαστήριο της Χριστιάνας Λαμπρινίδη. Γράφει πεζά και ποιήματα κι έτσι αρχίζει να δημιουργεί το τριπλό άλμπουμ ῎Re-bE῎ σε μουσική και στίχους δικούς της, με αυτοσχεδιασμούς, ορχηστρικά, πειραματισμούς σε πεζά κτλ.

Τον Δεκέμβριο του 2010 κυκλοφορεί το άλμπουμ, που ηχογραφήθηκε στο Λονδίνο, στη Βουλγαρία, στη Μπρατισλάβα, στο Μανχάταν, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη. Συμμετέχει η Συμφωνική Ορχήστρα της Μπρατισλάβας. Το 2011, το παρουσιάζει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, παρουσία και του ιδίου του σκηνοθέτη.

Η Αλέξια δραστηριοποιείται σε πολλούς τομείς της τέχνης. Συνεργάζεται με 2 εικαστικούς, την Ανίσα Ασκάρ από την Παλαιστίνη και τον Τζόζεφ Νταντούν από το Ισραήλ, και παρουσιάζει τα 2 αυτόνομα έργα τους, με την επιμέλεια της δρα Σάνιας Παπά στην έκθεση ῎Αγάπη καθαρή῎. Το project "Αγάπη καθαρή" αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος βλέπουμε την περφόρμανς «In a blink of an eye», μια ανατροπή του μύθου της Μέδουσας. Εδώ, η Αλέξια έχει το ρόλο της θεάς Αθηνάς, τραγουδάει και απαγγέλει πεζά από το "Re-bE", ενώ ο χορευτής Μιχάλης Ελπιδοφόρου αναλαμβάνει το ρόλο του Περσέα. Το δεύτερο μέρος αποτελείται από το φιλμ του Joseph Dadoune Bunker Buster, το οποίο γυρίστηκε στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, στο οποίο η Αλέξια συμμετέχει σαν ηθοποιός και σε φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς.

Απο τα γυρίσματα της ταινίας "Sacred Whispers" το νέο βίντεο κλιπ της Αλέξιας "Must Save the Day" από τον σκηνοθέτη Κωνσταντίνο Ησαΐα

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προσωπικά άλμπουμ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Αλέξια (1987)
  • Ένα δύο τρία (1989)
  • Έλα μιά νύχτα (1990)
  • Νερομπογιές (1992)
  • Η Αλέξια ερμηνεύει τα κλασικά (1993)
  • Κεκλεισμένων των θυρών (1994)
  • Αχαιών ακτή (1996)
  • Alexia in a jazz mood (1996)
  • Λεμονανθούσα μου κυρά, Αμμόχωστος (1997)
  • Αμμόχωστος (1997)
  • Αλέξια - Μίκης Θεοδωράκης (1998)
  • "Water" (O.S.T) (2010)
  • Re-bE (2011)
  • "Sacred Whispers" (O.S.T) (2011)
  • "Backyards" (2011)
  • "The Voice Improvisation Series: Voice and Guitar" (Digital Album) (2012)
  • "The Voice Improvisation Series: Heartbeat" (Digital Album) (2012)
  • "The Voice Improvisation Series: Two Voices" (Digital Album) (2012)
  • "The Voice Improvisation Series: Voice in Wind" (Digital Album) (2012)
  • "The Voice Improvisation Series: Mosaic Phrases" (Digital Album) (2012)
  • "The Voice Improvisation Series: Jerusalem" (Digital Album) (2012)
  • "The Voice Improvisation Series: Venetian Road" (Digital Album) (2012)
  • "The Voice Improvisation Series: Lullaby" (Digital Album) (2012)
  • "Birds Have to Fly" (Digital Album) (2013)

Singles

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Please me lover - Aspro mavro (1987)
  • Οι καμπάνες χτυπούν...Λευκά Χριστούγεννα (1989)
  • Έλα - Love me (1991)
  • Κάθε φορά που γελάει ένα παιδί - συμμετοχή (1992)
  • "Cypriot - The Re-miXes" (2011)
  • "Must Save the Day - Re-miX" (2012)

Συλλογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Παίζω και χάνω (1992)
  • Αλέξια '95 - οι μεγάλες επιτυχίες (1995)
  • Ασπρο μαύρο 1987-1990 (1998)
  • Χάρτινο το φεγγαράκι - όλες οι επιτυχίες (2002)

Συμμετοχές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αρχική έκδοση του άρθρου προήλθε από την ιστοσελίδα http://www.sitemaker.gr/alexiamusic/page_GREEK_2.htm και δημοσιεύεται στη Βικιπαίδεια μετά από άδεια.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ jazzlibrary.gr/en/artists/vassiliou-alexia.
  2. ↑ eurovisionary.com/alexia-live-acropolis-concert-tribute-career/.
  3. ↑ «Ποιοι είναι η Κατερίνα Γιουβαρλάκη, Γιάννης Τεκές, Κυριακή Παπαδοπούλου;». Athens magazine. 1 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2022.