| Αλαλά | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Πόλεμος |
Στην ελληνική μυθολογία και σύμφωνα με τον Πίνδαρο, η Αλαλά (αρχ.: Ἀλαλά) ήταν κόρη του Πολέμου,[1][2] προσωποποίηση της δυνατής πολεμικής κραυγής-ιαχής (ή αλλιώς αλαλαγμού) που σήμαινε και σημάδευε είτε τον θρίαμβο για τη νίκη, είτε την παρόρμηση για επίθεση.
Η Αλαλά ήταν ανιψιά της Ενυώς[3] και μαζί με αυτή ακολουθούσε στις μάχες τον θεό του πολέμου Άρη, του οποίου ένα από τα επίθετα-επικλήσεις ήταν Ἀλαλάξιος. Οι Έλληνες στρατιώτες κατά την επίθεσή τους εναντίον των θέσεων του εχθρού, φώναζαν αλαλά, κραυγή που πέρα από τη θρησκευτική της σημασία είχε σκοπό να προκαλέσει πανικό στις τάξεις του εχθρού. Η λέξη θρυλείται ότι προέρχεται από τη φωνή της κουκουβάγιας, σύμβολο της θεάς Αθηνάς.