Αλεκσάντρ Ποπόφ | |
---|---|
Ο Αλεκσάντρ Ποπόφ το 2008 | |
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 16 Νοεμβρίου 1971[1] Λεσνόι |
Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσία |
Ύψος | 197 cm |
Βάρος | 87 kg |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά |
Σπουδές | Volgograd State Academy of Physical Culture |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | κολυμβητής[2] πολιτικός μέλος της Κρατικής Δούμας της Ρωσίας |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | μέλος της Κρατικής Δούμας της Ρωσίας |
Βραβεύσεις | Τάγμα Διακεκριμένων Υπηρεσιών προς την Πατρίδα, Γ΄ Τάξη Τάγμα της Φιλίας Τιμητικό Δίπλωμα Αθλητισμού της ΕΣΣΔ |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αλεκσάντρ Ποπόφ (ρωσικά: Александр Владимирович Попов) είναι ένας Ρώσος πρωταθλητής της κολύμβησης. Θεωρείται ευρύτερα ως ένας από τους καλύτερους κολυμβητές όλων των εποχών, καθώς κέρδισε το χρυσό στα 50 και στα 100 μέτρα ελεύθερης κολύμβησης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992, κάτι που επανέλαβε και στην επόμενη Ολυμπιάδα.[3] Κατείχε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 50 μέτρα για οκτώ χρόνια και στα 100 μέτρα για έξι. Το 2003, όντας σε ηλικία 31 ετών, κέρδισε το χρυσό στα 50 μέτρα και στα 100 μέτρα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης.[4][5]
Ο Ποπόφ άρχισε την κολύμβηση, με την παρακίνηση του πατέρα του, σε ηλικία 8 ετών στην Αθλητική Σχολή Παιδιών και Νέων του Αθλητικού Συγκροτήματος Φάκελ στο Λεσνόι.[6][7] Ξεκίνησε την εκμάθηση ύπτιου στυλ, όμως την άλλαξε σε ελεύθερη κολύμβηση, όταν εντάχθηκε στην ομάδα του Γκενάντι Τουρέτσκι το 1990, με πρωτοβουλία του προπονητή της εθνικής ομάδας της ΕΣΣΔ Γκλεμπ Πετρόφ.[6] Αργότερα μετακόμισε για ένα διάστημα από τη Ρωσία στην Αυστραλία για να είναι μαζί με τον προπονητή του.[8] Ένα χρόνο αργότερα (1991), ο Ποπόφ συμμετείχε στο πρώτο του διεθνές τουρνουά, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1991, και καθιερώθηκε ως ο κορυφαίος σπρίντερ ελεύθερου στυλ στον κόσμο κερδίζοντας τα 100 ελεύθερο και βοηθώντας τον Σοβιετική ομάδα να κερδίσει και τους τίτλους της σκυταλοδρομίας 4x100 ελεύθερου και της σκυταλοδρομίας μικτή.[9]
Κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 50 μέτρα και στα 100 μέτρα ελεύθερης κολύμβησης στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 και επανέλαβε τις νίκες του στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996, κάτι που τον κατέστησε ως τον πρώτο άνθρωπο που πέτυχε κάτι τέτοιο μετά τον Τζόνι Βαϊσμίλερ. Ένα μήνα μετά τους Ολυμπιακούς της Ατλάντα, μαχαιρώθηκε στην κοιλιά κατά τη διάρκεια διαμάχης με τρεις πλανόδιους πωλητές στη Μόσχα. Το μαχαίρι έκοψε την αρτηρία του, άγγιξε ένα από τα νεφρά του και κατέστρεψε τον υπεζωκότα του, τη μεμβράνη που περικλείει τους πνεύμονες. Είχε επείγουσα χειρουργική επέμβαση και πέρασε τρεις μήνες για να αναρρώσει. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1997 στη Σεβίλλη της Ισπανίας υπερασπίστηκε με επιτυχία τους τίτλους του στα 50 και 100 μέτρα.[9][10]
Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης το 2003, ο Ποπόφ έκανε για άλλη μια φορά εύκολες νίκες στα 50 και 100 μέτρα ελεύθερης κολύμβησης ανδρών, ενώ ανέφερε ότι η Βαρκελώνη θα ήταν πάντα ξεχωριστή γι΄ αυτόν, γιατί εκεί ήταν που ξεκίνησαν για πρώτη φορά όλα.[11] Στους Ολυμπιακούς του 2004 στην Αθήνα ήταν ο σημαιοφόρος της Ρωσίας στην τελετή έναρξης. Ωστόσο, ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία αθλητής στην πισίνα, χωρίς να καταφέρει να αποκτήσει το χρυσό μετάλλιο. Τον Ιανουάριο του 2005 ανακοίνωσε την απόσυρσή του από το άθλημα.