Αλεξάκης Βλαχόπουλος

Αλεξάκης Βλαχόπουλος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Αλεξάκης Βλαχόπουλος (Ελληνικά) και Αλέξιος Βλαχόπουλος (Ελληνικά)
Γέννηση1787[1] ή 1780
Νικόπολη
Θάνατος1865[1]
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΟθωμανική Αυτοκρατορία
Βασίλειο της Ελλάδας
Επτάνησος Πολιτεία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός
επαναστάτης
Οικογένεια
ΑδέλφιαΚωνσταντίνος Βλαχόπουλος
Δημήτριος Βλαχόπουλος
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΕλληνική Επανάσταση του 1821
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Στρατιωτικών της Ελλάδας
μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Αλεξάκης Βλαχόπουλος ή Αλέξιος Βλαχόπουλος (1787-1865) ήταν Έλληνας πολιτικός και αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, πληρεξούσιος, γερουσιαστής και υπουργός Στρατιωτικών.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Νικόπολη Πρέβεζας τo 1787,[2] γόνος μεγάλης οικογένειας αρματολών της Δυτικής Ελλάδας. Μικρότερα σε ηλικία αδέλφια του ήταν οι Κωνσταντίνος και Δημήτριος. Ήταν μυημένος στη Φιλική Εταιρεία από το 1819 κι είχε το βαθμό του αποστόλου.[3] Μικρός βρέθηκε στην Αυλή του Αλή Πασά, για να γίνει αργότερα αρματολός. Το 1806 βρέθηκε στα ρωσοκρατούμενα Επτάνησα, και αργότερα κατατάχτηκε στον αγγλικό στρατό παίρνοντας μέρος στην κατάληψη της Λευκάδας (1811). Αργότερα εγκατέλειψε τον αγγλικό στρατό και ως απόστολος της Φιλικής Εταιρείας βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και φυλακίστηκε.

Με δικό του στρατιωτικό σώμα πήρε μέρος σε πολλές μάχες του 1821, όπως στου Πέτα, στο Ζαπάντι, στο Μεσολόγγι και στην απελευθέρωση του Βραχωρίου. Στην απελευθέρωση του Βραχωρίου αναφέρεται ότι σε αυτόν παραδόθηκαν οι Οθωμανοί,[4] αλλά ότι δεν δέχτηκε την αναίμακτη παράδοσή τους και το βράδυ κρυφά από τους υπόλοιπους οπλαρχηγούς διέταξε τους άντρες του και επιτέθηκαν στους άοπλους παραδοθέντες Οθωμανούς και Εβραίους με τα γιαταγάνια, σφάζοντάς τους και λαφυραγωγώντας τους. Απ' όσους Οθωμανούς επέζησαν κάποιοι ανταλλάχτηκαν με την οικογένεια του Βλαχόπουλου που κρατούνταν όμηροι στην Πρέβεζα, ενώ οι υπόλοιποι ή κρατήθηκαν σκλάβοι των ντόπιων κατοίκων ή ανταλλάχθηκαν με άλλους Έλληνες αιχμαλώτους.[5]

Χρημάτισε πληρεξούσιος των επαρχιών Βλοχού και Βραχωρίου στη Συνέλευση της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος το Νοέμβριο του 1821 υπό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον οποίο ακολούθησε στην πολιτική δράση σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, και γερουσιαστής του Οργανισμού Δυτικής Χέρσου Ελλάδος.[6] Πήρε μέρος στη Γ΄ Συνέλευση της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος στο Ανατολικό.[7] Υπήρξε μέλος της δικαστικής επιτροπής στη δίκη του Γεωργίου Καραϊσκάκη το 1824. Το 1825, με τον Σπύρο Κοντογιάννη και τον Γιαννάκη Ράγκο μπήκε στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, και μετά την Έξοδο (Απρίλιος 1826) διορίστηκε Γενικός Επιθεωρητής Στρατού στη Στερεά Ελλάδα.[6] Μεταξύ 1828 και 1829 υπηρέτησε ως έκτακτος επίτροπος στην Αρκαδία[5] [8]. Μετεπαναστατικά χρημάτισε υπουργός Στρατιωτικών στην Κυβέρνηση Καποδίστρια και στην κυβέρνηση Όθωνα το 1841, από τις 19 Αυγούστου 1841 έως τον Σεπτέμβριο του 1843, όταν με την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου συνελήφθη και φυλακίστηκε. Έλαβε μέρος στην επανάσταση της Θεσσαλίας το 1854 και το 1864 διετέλεσε υπασπιστής του βασιλιά Γεωργίου Α΄.[6] Απεβίωσε στην Αθήνα το 1865.[2]

Τιμητικές διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους τιμήθηκε με το Αργυρούν Αριστείον του Αγώνος 1821-1829, μετά το 1833 με τον Αστέρα Ανωτέρου Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος, και αργότερα με το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Σωτήρος.

Αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) CERL Thesaurus. Consortium of European Research Libraries. cnp01086877. Ανακτήθηκε στις 2  Αυγούστου 2018.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Πανδέκτης: Βλαχόπουλος Αλέξιος (Αλεξάκης)». pandektis.ekt.gr. Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2017. 
  3. ↑ Διαδικτυακή πύλη ενημέρωσης Αιτωλοακαρνανίας 29 Δυτικά Αρχειοθετήθηκε 2014-05-17 στο Wayback Machine.
  4. ↑ ΛΟΓΟΣ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΕΙΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΝ Εκφωνηθείς εν τω ιερώ ναώ της Μητροπόλεως κατά την κηδείαν αυτού την 7 Αυγούστου 1865 [1][νεκρός σύνδεσμος]
  5. ↑ 5,0 5,1 Εφημερίδα Νέα Εποχή Αγρινίου Η τύχη των παραδοθέντων Τούρκων και Εβραίων του Βραχωρίου Αρχειοθετήθηκε 2010-02-27 στο Wayback Machine. Αναδημοσιευμένο από το βιβλίο "Βραχώρι 11 Ιουνίου 1821" του συγγραφέα Ιωάννη Διονυσάτου
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Πάπυρος Larousse Britanicca. τόμ. 12. Αθήνα: Πάπυρος. 2007. σελίδες σ. 170. 
  7. ↑ Ιωάννης Ιάκωβος Μάγερ, Ελληνικά Χρονικά, αριθμός 104, 24 Δεκεμβρίου 1824, σελ. 2-3
  8. ↑ Βλ., επίσης, Μανόλης Βουρλιώτης & Αργύρης Πετρονώτης, «Απογραφικός κατάλογος επαρχίας αγίου Πέτρου Κυνουρίας 1828», Χρονικά των Τσακώνων, τόμος κα΄(21) 2ο μέρος, Αθήνα, 2010, σελ. 94-171, όπου με αφορμή την καταγραφή της εκκλησιαστικής περιουσίας της επαρχίας του Αγίου Πέτρου της Κυνουρίας από τον έκτακτο επίτροπο Αρκαδίας Αλεξάκη Βλαχόπουλο (1787-1865) προκύπτουν στοιχεία που συμβάλλουν στην έρευνα της ιστορίας της αρχιτεκτονικής, με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και δύο έγγραφα του Αλεξάκη Βλαχόπουλου και σύντομη βιογραφία του.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]