Αλεξάντρα Άντλερ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Alexandra Adler (Γερμανικά) |
Γέννηση | 24 Σεπτεμβρίου 1901[1] Βιέννη[2] |
Θάνατος | 4 Ιανουαρίου 2001[3][4] Νέα Υόρκη |
Χώρα πολιτογράφησης | Αυστρία Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής Κισλεϊθανία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Εκπαίδευση | διδακτορικό δίπλωμα |
Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Βιέννης |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ψυχίατρος[5] νευρολόγος[5] |
Οικογένεια | |
Γονείς | Άλφρεντ Άντλερ και Raissa Adler |
Αδέλφια | Valentine Adler |
Η Αλεξάντρα Άντλερ (24 Σεπτεμβρίου 1901 - 4 Ιανουαρίου 2001) ήταν Αυστριακή νευρολόγος και κόρη του ψυχαναλυτή Άλφρεντ Άντλερ και της Ραΐσσα Άντλερ. Θεωρείται ως μία από τους πιο διαπρεπείς επιστήμονες, που συστηματοποίησαν και ερμήνευσαν την Αντλεριανή ψυχολογία.[6] Η αδελφή της, η Βαλεντίν Άντλερ, ήταν ακτιβίστρια και υπέρμαχος του σοσιαλισμού.[7] Ο σύζυγος της Αλεξάνδρας Άντλερ ήταν ο Χάλφνταν Γκρέγκερσεν.
Η Άντλερ ολοκλήρωσε τις ιατρικές της σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης το 1926, και στη συνέχεια εξειδικεύτηκε στην ψυχιατρική στο Νοσοκομείο Νευροψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1935, όπου εργάστηκε ως καθηγήτρια νευρολογίας στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ.[8] Επίσης το 1935, ίδρυσε το περιοδικό Psychology. Το 1938, η Άντλερ έγινε ιατρικός διευθυντής της Κλινικής Άλφρεντ Άντλερ, που πήρε το όνομά της από τον πατέρα της.[8] Το 1946 εντάχθηκε στο τμήμα ψυχιατρικής του Ιατρικού Κολλεγίου του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και έγινε καθηγήτρια εκεί το 1969.[6] Υπηρέτησε επίσης ως πρόεδρος της Αμερικανικής Εταιρείας Αντλεριανής Ψυχολογίας. [9]
Από το 1928 έως το 1938, η Αλεξάντρα Άντλερ διεξήγαγε έρευνα για γνωστές περιπτώσεις εγκεφαλίτιδας ή εγκεφαλομυελίτιδας στο νοσοκομείο της πόλης της Βοστώνης. Η μελέτη περιελάμβανε περισσότερους από 100 ασθενείς. Οι ασθενείς εισήχθησαν μόνο αν η εγκεφαλίτιδα ήταν η μόνη ασθένεια του ατόμου. Στόχος της μελέτης ήταν να συμβάλει στη γνώση για αυτές τις ασθένειες.[8]
Το 1937, η Άντλερ διεξήγαγε μια μελέτη μαζί με τον νευροχειρουργό του Χάρβαρντ Τρέισι Πούτναμ.[10] Η μελέτη διεξήχθη στον εγκέφαλο ενός ασθενούς με πολλαπλή σκλήρυνση, με αποτέλεσμα να προκύψουν νέες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο η ασθένεια επηρέασε το ανθρώπινο σώμα.[6] Οι εικόνες από τη μελέτη χρησιμοποιούνται συχνά σε ιατρικά επιστημονικά συγγράμματα. [6]
Το 1943, η Άντλερ μελέτησε επιζώντες της πυρκαγιάς του νυχτερινού κλαμπ του Cocoanut Grove του 1942. Η μελέτη διαπίστωσε ότι το 50% των επιζώντων εξακολουθούσαν να υποφέρουν από τραύματα και διαταραχές ένα χρόνο μετά το ατύχημα. Αυτά τα συμπτώματα περιλάμβαναν αλλαγές στην προσωπικότητα, όπως έλλειψη ύπνου, άγχος, ενοχές και φόβοι για το γεγονός. Διαπιστώθηκε επίσης ότι οι επιζώντες αναγνώριζαν μόνο αποσπασματικά του τι συνέβη. Θεωρήθηκε ότι αυτό οφείλεται στο στρες ή σε πιθανή βλάβη στον εγκέφαλο λόγω της έκθεσης στο μονοξείδιο του άνθρακα. Η Άντλερ έγινε μία από τους πρώτους νευρολόγους που δημιούργησε λεπτομερή τεκμηρίωση αυτού που είναι γνωστό ως διαταραχή του μετατραυματικού στρες.[10]
Στη δεκαετία του 1950 και καθ' όλη τη δεκαετία του 1960, η Άντλερ συνέχισε το έργο του πατέρα της στην Αντλεριανή Ψυχολογία για πιθανές θεραπείες για τη σχιζοφρένεια, τις νευρώσεις και τις διαταραχές της προσωπικότητας. Πίστευε ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει μέσω της σύγχρονης θεραπείας με φάρμακα, της ομαδικής θεραπείας και της υπαρξιακής και θρησκευτικής ψυχοθεραπείας.[10]