Συγγραφέας | Πλάτων |
---|---|
Τίτλος | Ἀλκιβιάδης αʹ |
Γλώσσα | Αρχαία ελληνικά |
Σειρά | Πλατωνικός διάλογος |
Χαρακτήρες | Σωκράτης και Αλκιβιάδης |
Τόπος | Αθήνα |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα ( ) |
Ο Αλκιβιάδης Α´ ή Αλκιβιάδης μείζων, ως ο μεγαλύτερος σε έκταση από τους δύο ομώνυμους πλατωνικούς διαλόγους, που αμφισβητούνται για τη γνησιότητά τους, γράφτηκε μεταξύ 399 π.Χ. και 371 π.Χ.[1] Ο Θράσυλλος ο γραμματικός τους συμπεριέλαβε στους ψευδεπίγραφους πλατωνικούς διαλόγους μαζί με τον Ίππαρχο και τους Εραστές.
Με αφορμή την πρόθεση του Αλκιβιάδη να εμφανιστεί στην Εκκλησία του Δήμου ως σύμβουλος των Αθηναίων, ο Σωκράτης αρχίζει μαζί του ένα διάλογο, με θέμα τη σχέση της πολιτικής και παιδείας.[103a].
Το συμπέρασμα που συνάγεται είναι ότι η πολιτική πρέπει να στηριχθεί στην παιδεία και η παιδεία στην αυτογνωσία (Το γνώθι σαυτόν) και στην ανάταση της ψυχής προς το θείο.[109d κ.ε.].
Ο Αλκιβιάδης δεύτερος, που είναι και συντομότερος, έχει ως θέμα την προσευχή προς τους θεούς και τον τρόπο που πρέπει να γίνεται. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι δεν είναι καλό να ζητάει κάποιος πράγματα, τις συνέπειες των οποίων αγνοεί και θεωρεί ότι η γνώση μπορεί να είναι επιβλαβής όταν είναι αποσπασματική και δεν συνοδεύεται από την ικανότητα κατανόησης του βελτίστου, δηλαδή του αγαθού.