Αλλάλ αλ-Φασί | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | علال الفاسي (Αραβικά) |
Γέννηση | 10 Ιανουαρίου 1910[1] Φεζ |
Θάνατος | 13 Μαΐου 1974[2][3][1] Βουκουρέστι |
Αιτία θανάτου | καρδιαγγειακή νόσος |
Χώρα πολιτογράφησης | Μαρόκο |
Θρησκεία | Ισλάμ |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Αραβικά[4] |
Σπουδές | University of al-Qarawiyyin |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός ποιητής λογοτέχνης επαναστάτης συγγραφέας πολυμαθής |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Istiqlal Party |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Abdelouahed El Fassi |
Συγγενείς | Mohammed al Fassi (ξάδελφος), Αμπάς Ελ Φασί (γαμπρός), Mohamed El Ouafa (γαμπρός) και Nizar Baraka (εγγονός) |
Οικογένεια | Al-Fassi Family |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων του Μαρόκου |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Μουχάμαντ Αλλάλ αλ-Φασί (علال الفاسي στην αραβική, 10 Ιανουαρίου 1910 – 13 Μαΐου 1974), ήταν Μαροκινός πολιτικός, συγγραφέας, ποιητής και μελετητής του Ισλάμ.[5]
Ο Αλλάλ αλ-Φασί γεννήθηκε στη μεγάλη πόλη Φεζ του Μαρόκου και σπούδασε στο εκεί Πανεπιστήμιο Αλ-Καραουιγίν, όπου είχε καθηγητή (και μέντορά του αργότερα για πολλά χρόνια) τον Αμπντεσλάμ Σεργκινί. Ο Αλλάλ αλ-Φασί ίδρυσε το εθνικιστικό Κόμμα Ιστικλάλ (δηλαδή «της ανεξαρτησίας»), που υπήρξε μια οδηγήτρια δύναμη μαζί με τον «Μαροκινό Απελευθερωτικό Στρατό» (jaish at-tahreer), για τον μαροκινό αγώνα της ανεξαρτησιας από το γαλλικό αποικιοκρατικό καθεστώς. Ωστόσο ο ίδιος έφυγε από το κόμμα στα μέσα της δεκαετίας του 1950, συμπαρατασσόμενος με τους ένοπλους επαναστάτες και αντάρτες πόλεων, που επιδίδονταν σε ένοπλο αγώνα κατά της γαλλικής κυριαρχίας, ενώ οι περισσότεροι εθνικιστές προτιμούσαν μια διπλωματική λύση. Το 1956, καθώς το Μαρόκο κέρδισε την ανεξαρτησία του, ο Αλλάλ αλ-Φασί επανήλθε στο κόμμα και παρουσίασε τα επιχειρήματά του υπέρ της διεκδικήσεως εδαφών «που κάποτε υπήρξαν μαροκινά» στην εφημερίδα Αλ-Αλάμ (= «Η σημαία»). Το 1959, μετά την απόσχιση του αριστερής «Εθνικής Ενώσεως Λαϊκών Δυνάμεων» (UNFP) από το κόμμα Ιστικλάλ, ο αλ-Φασί έγινε ο αρχηγός του Ιστικλάλ.[6]
Το 1962 ο αλ-Φασί διετέλεσε για μικρό χρονικό διάστημα Υπουργός Ισλαμικών Υποθέσεων. Το επόμενο έτος εκλέχθηκε βουλευτής. Στο Κοινοβούλιο του Μαρόκου αναδείχθηκε ως ηγέτης της αντιπολιτεύσεως κατά τη δεκαετία του 1960 και τις αρχές της δεκαετίας του 1970, αγωνιζόμενος εναντίον των συνταγματικών μεταρρυθμίσεων του βασιλέως Χασάν Β΄, οι οποίες ήσαν αντικοινοβουλευτικές.
Ο Αλλάλ αλ-Φασί πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 64 ετών[7] ενώ βρισκόταν σε επίσκεψη στη Ρουμανία, όπου επρόκειτο να συναντηθεί με τον Νικολάε Τσαουσέσκου.[8]
Το φράγμα στον ποταμό Σεμπού κοντά στη Φεζ, που ολοκληρώθηκε το 1991, ονομάσθηκε προς τιμή του «Φράγμα Αλλάλ αλ-Φασί».
Ο Αλλάλ αλ-Φασί δημοσίευσε την πρώτη ποιητική συλλογή του σε ηλικία μόλις 15 ετών, το 1925. Το 1948 συνέγραψε στην αραβική γλώσσα βιβλίο με τίτλο Τα κινήματα ανεξαρτησίας στην αραβική Βόρεια Αφρική, που μεταφράσθηκε το 1954 στη γαλλική γλώσσα ως Les mouvements indépendantistes au Maroc.