Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Αυτό το λήμμα τεκμηριώνεται κυρίως με πρωτογενείς πηγές. Παρακαλούμε βελτιώστε το προσθέτοντας δευτερογενείς ή τριτογενείς πηγές. |
Σερ Αλφρέντ-Μπάριν Γκάροντ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 13 Μαΐου 1819[1] Ίπσουιτς |
Θάνατος | 28 Δεκεμβρίου 1907[1] Λονδίνο |
Τόπος ταφής | New Southgate Cemetery |
Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Σπουδές | UCL Medical School |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ιατρός διδάσκων πανεπιστημίου |
Εργοδότης | Πανεπιστημιακό Κολλέγιο Λονδίνου |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Archibald Garrod[2] Alfred Henry Garrod |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Εταίρος της Βασιλικής Εταιρίας Goulstonian Lectures (1857) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Άλφρεντ-Μπάριν Γκάροντ (αγγ.: Alfred Baring Garrod) ήταν Άγγλος ιατρός. Γεννήθηκε στο Ίπσουιτς το 1819 από τον Ρίτσαρντ και την Σάρα Γκάροντ.
Εκπαιδεύτηκε αρχικά στο νοσοκομείο του Ίπσουιτς και συνέχισε τις σπουδές του στο νοσοκομείο του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (University College Hospital) από όπου αποφοίτησε το 1843. Μετά από εργασία σε άλλα νοσοκομεία του Λονδίνου, το 1849 τιμήθηκε με το διορισμό του ως ιατρός του University College Hospital.
Το όνομα του Sir Alfred Baring Garrod συνδέεται με την αιτιοπαθογένεια της ουρικής αρθρίτιδας, καθώς πρώτος το 1848 δημοσίευσε την ανίχνευση αυξημένου ουρικού οξέος στο αίμα πασχόντων από ουρική αρθρίτιδα. Το 1859 απέδειξε τη συσσώρευση ουρικού οξέως στους αρθρικούς χόνδρους πασχόντων. Την ίδια χρονιά δημοσιεύθηκε στο Λονδίνο, από τον οίκο Walton και Maberly, το βιβλίο του, που αριθμεί 601 σελίδες και έχει τίτλο "Πραγματεία για τη φύση και τη θεραπεία της ουρικής αρθρίτιδας και της ρευματοειδούς αρθρίτιδας"[3][4]. Σημειωτέον ότι ο όρος “ρευματοειδής αρθρίτιδα” διαμορφώθηκε από τον ίδιο σε επόμενη έκδοση του βιβλίου.[5]
Το 1863 κατόπιν παραιτήσεώς του από το University College Hospital, εξελέγη καθηγητής της Θεραπευτικής στην Ιατρική Σχολή του Βασιλικού Κολλεγίου (King's College Hospital). Δέχθηκε πολλούς τιμητικούς τίτλους και θέσεις, ενώ το 1887 χρίσθηκε ιππότης από τη βασίλισσα Βικτωρία. Μετά το θάνατο της συζύγου του, τη φροντίδα του στο σπίτι της Harley Street ανέλαβε η κόρη του μέχρι τον θάνατό του, το 1907.