Αμέρικο Κάστρο

Αμέρικο Κάστρο
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Américo Castro Quesada (Ισπανικά)
Γέννηση	4  Μαΐου 1885[1][2][3] Cantagalo
Θάνατος	25  Ιουλίου 1972[1][2][3] Lloret de Mar[4]
Τόπος ταφής	Civil Cemetery, Madrid (40°25′19″ s. š., 3°38′8″ z. d.)
Χώρα πολιτογράφησης	Ισπανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ισπανικά[5][6]
Εκπαίδευση	διδακτορικό δίπλωμα
Σπουδές	Facultad de Filosofía y Letras (Universidad de Granada) Κεντρικό Πανεπιστήμιο[7] Φιλοσοφική Σχολή των Παρισίων Πανεπιστήμιο της Γρανάδας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	διπλωμάτης ιστορικός πολιτισμού ιστορικός της λογοτεχνίας ανθρωπολόγος ιστορικός συγγραφέας κριτικός λογοτεχνίας διδάσκων πανεπιστημίου φιλόλογος
Εργοδότης	Κεντρικό Πανεπιστήμιο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν[7] Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν στο Μάντισον[7] Πανεπιστήμιο του Πρίνστον[7][8] Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης[9]
Οικογένεια
Τέκνα	Carmen Castro
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Spanish ambassador to the German Reich (από 1931)[7]
Βραβεύσεις	Υποτροφία Γκούγκενχαϊμ (1953) Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής doctor honoris causa from the University of Toulouse (1921)[10][11]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Αμέρικο Κάστρο ήταν Ισπανός διανοούμενος, ακαδημαϊκός, φιλόλογος και ιστορικός. Ανήκε στη φιλελεύθερη ισπανική διανόηση του πρώτου μισού του 20ού αιώνα που συγκεντρώθηκε γύρω από το Φιλελεύθερο Μορφωτικό Ίδρυμα ενώ συμμετείχε στην ίδρυση του Περιοδικού Ισπανικής Φιλολογίας μαζί με τον Ραμόν Μενέντεθ Πιδάλ. Πολιτικά ήταν φιλελεύθερος και υποστηρικτής της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας, γεγονός που τον οδήγησε στην εξορία κατά τη διάρκεια και με το πέρας του Ισπανικού Εμφυλίου. Εδραίωσε τις ισπανικές σπουδές στις ΗΠΑ και έκτισε τη φήμη του ως ο θεωρητικός της μεσαιωνικής Ιβηρικής των τριών πολιτισμών με το βιβλίο La realidad histórica de España που προκάλεσε πολεμική με τον έτερο Ισπανό ιστορικό Κλάουδιο Σάντσεθ Αλβορνόθ. Η κύρια σχολή σκέψης που ακολούθησε ήταν ο ιστορικός σχετικισμός.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Βραζιλία αλλά σύντομα η οικογένειά του επέστρεψε στις πατρικές γαίες της στη Γρανάδα. Ο Κάστρο σπούδασε αρχικά Δίκαιο και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας ενώ έλαβε το διδακτορικό σε αυτό της Σορβόννης. Επί τη επιστροφή του στη Μαδρίτη, συνεργάστηκε με τα μέλη της ισπανικής διανόησης της εποχής όπως τον Ραμόν Μενέντεθ Πιδάλ, τον Μιγέλ ντε Ουναμούνο και τον Αθορίν, στο Κέντρο Ιστορικών Σπουδών και το Φιλελεύθερο Μορφωτικό Ίδρυμα. Το 1915 έλαβε την έδρα Ιστορίας της Ισπανικής Γλώσσας στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης· μετέφρασε τον Βίλχελμ Μέγερ-Λύμπκε και δημοσίευσε έργα γύρω από την ιστοριά των ιδεών του Εράσμου στην Ισπανία όπως το El pensamiento de Cervantes («Η σκέψη του Θερβάντες», 1925), το Santa Teresa y otros ensayos («Η Αγία Τερέζα και άλλα δοκίμια», 1929) και το Lo hispánico y el erasmismo (1940-42). Το 1923 συνεργάστηκε με το ευρωπαϊστικό Περιοδικό της Δύσης, ένα από τα σημαντικότερα ακαδημαϊκά περιοδικά της ιστορίας της χώρας υπό την καθοδήγηση του Χοσέ Ορτέγα ι Γκασέτ.^[12] Η συνεργασία του με τη Δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία τον ανάγκασε σε εξορία, αρχικά στη Βραζιλία κι έπειτα στις ΗΠΑ. Εκεί δημιούργησε τη δική του σχολή στα πλαίσια των αμερικανικών Ισπανικών Σπουδών και εξέδωσε πολλά έργα όπως το Aspectos del vivir hispánico («Απόψεις της ιβηρικής ζωής», 1949) και La Celestina como contienda literaria («Η Θελεστίνα ως λογοτεχνικός διαγωνισμός», 1965) Επέστρεψε στην Ισπανία το 1969 και απεβίωσε τρία χρόνια αργότερα κατά τη διάρκεα των διακοπών του στο Λιορέτ ντελ Μαρ στην Καταλονία.

Έργο και φιλοσοφία

Ο Αμέρικο Κάστρο γεννήθηκε σε μια εποχή κατά την οποία ο θετικιστικός ιστορικισμός (υιοθετητής του οποίου υπήρξε ο Πιδάλ) βρισκόταν σε κρίση.^[13] Απομακρύνθηκε επομένως από τις παραδοσιοκρατικές θέσεις και αναζήτησε τη διαφοροποίηση που επέφερε το άτομο στη διαχρονία της γλώσσας και στην εξέλιξη της λογοτεχνίας (ιδέα ενταγμένη στον κλάδο της ιστορίας της σκέψης), θέση του El pensamiento de Cervantes.^[14] Στην ένταξή του στην ιστορία των ιδεών, εντοπίζεται η επιρροή του Γερμανού κοινωνιολόγου και ιστορικού Βίλχελμ Ντίλταϋ, με το οποίο ήρθε σε επαφή μέσω του δασκάλου του, Φρανθίσκο Χινέρ ντε λος Ρίος.^[15] Την ίδια εποχή έκδοσης του παραπάνω βιβλίου, κυρίαρχος προβληματισμός Ισπανών διανοουμένων όπως του, φίλου του Κάστρο, Ορτέγα ι Γκασέτ ήταν η ενσωμάτωση του ισπανικού πολιτισμού στον ευρύτερο ευρωπαϊκό. Ο Αμέρικο Κάστρο συμμετείχε σε αυτόν τον προβληματισμό και υιοθετεί τις θέσεις του Ορτέγα σχετικές με τον ιστορικό σχετικισμό που εφαρμόζει στην ιστορία της λογοτεχνίας.^[16]

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 29  Απριλίου 2014.
2. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Americo-Castro. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
3. (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. castro-americo. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118668781. Ανακτήθηκε στις 13  Αυγούστου 2015.
5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12029255v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
6. CONOR.SI. 82787683.
7. JSTOR. 339691.
8. www.biografiasyvidas.com/biografia/c/castro.htm.
9. Ανακτήθηκε στις 3  Ιουλίου 2019.
10. shs.hal.science/halshs-01981191/document.
11. books.openedition.org/cvz/2238.
12. Portoles 1986: 96.
13. Portoles 1986: 87.
14. Portoles 1986: 89.
15. Portoles 1986: 90.
16. Portoles 1986: 94.

Βιβλιογραφία

• Carlos García Santa Cecília: «Américo Castro, la inteligencia apasionada de un español polémico». El País, 3 Μαΐου 1985. Άρθρο με αφορμή τα εκατό χρόνια από τη γέννηση του Αμέρικο Κάστρο.
• Portoles (1986), José, Medio siglo de Filología Española. Crítica: Μαδρίτη.