Αμπρουάζ Παρέ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ambroise Paré (Γαλλικά) |
Γέννηση | 1510[1][2][3] Λαβάλ |
Θάνατος | 20 Δεκεμβρίου 1590[4][2][5] Παρίσι |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Μέσα Γαλλικά[4] Γαλλικά[6] |
Σπουδές | Κολλέγιο της Γαλλίας Πανεπιστήμιο του Παρισιού |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | χειρουργός ανατόμος[7] medical instrument maker στρατιωτικός ιατρός |
Αξιοσημείωτο έργο | Des monstres et prodiges Bec de Corbin (hemostat) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αμπρουάζ Παρέ (γαλλικά: Ambroise Paré) (περ. 1510 - 20 Δεκεμβρίου 1590) ήταν Γάλλος γιατρός, ένας από τους πιο διακεκριμένους χειρουργούς της Γαλλικής Αναγέννησης. Θεωρείται πατέρας της χειρουργικής και της σύγχρονης παθολογίας και πρωτοπόρος στις χειρουργικές τεχνικές και την ιατρική στο πεδίο της μάχης, ειδικά στην ανώδυνη θεραπεία των τραυμάτων. Ήταν επίσης ανατόμος, εφηύρε νέα χειρουργικά όργανα και ήταν μέλος της παρισινής συντεχνίας γιατρών-κουρέων.[8]
Στις προσωπικές του σημειώσεις σχετικά με την περίθαλψη στρατιωτών κατά τον Όγδοο Ιταλικό Πόλεμο (1536–1538), ο Παρέ έγραψε, συνοψίζοντας τη φιλοσοφία του: «Je le pansai, Dieu le guérit» («Τον περιέθαλψα και ο Θεός τον θεράπευσε»), φράση που παραπέμπει στο λατινικό ρητό Medicus curat, natura sanat.[9]
Ο Αμπρουάζ Παρέ γεννήθηκε το 1510 στο Μπουρ-Ερσάν κοντά στη Λαβάλ (Μαγιέν) στη βορειοδυτική Γαλλία. Μαθήτευσε στον μεγαλύτερο αδερφό του, που ήταν γιατρός κουρέας στο Παρίσι. Το 1533 μπήκε μαθητευόμενος γιατρός κουρέας στο Οτέλ Ντιέ, το παλαιότερο νοσοκομείο της Γαλλίας.
Διδάχθηκε την ανατομία και τη χειρουργική και το 1536 έγινε χειρουργός στον γαλλικό στρατό, όπου εργάστηκε για 20 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ανέπτυξε τις ιδέες του για τη χειρουργική επέμβαση. Το 1552 είχε αποκτήσει τέτοια φήμη που έγινε βασιλικός χειρουργός. Διετέλεσε στην υπηρεσία τεσσάρων Γάλλων βασιλιάδων: Ερρίκος Β΄, Φραγκίσκος Β΄, Κάρολος Θ΄ και Ερρίκος Γ΄.[10]
Ο Παρέ έφερε στο πεδίο της χειρουργικής μια αποκάλυψη: ότι ένας χειρουργός θα μπορούσε να θεραπεύσει ασθενείς, περιορίζοντας ταυτόχρονα τον πόνο που προέκυπτε από τη θεραπεία: [11]Εκείνη την εποχή, οι χειρουργοί θεράπευαν τα τραύματα από πυροβόλα όπλα με καυτό λάδι επειδή πίστευαν ότι τέτοια τραύματα ήταν δηλητηριώδη. Ο Παρέ έκανε ένα πείραμα: μια ομάδα τραυματιών υποβλήθηκε σε θεραπεία με τον παραδοσιακό τρόπο με βραστό λάδι και μια δεύτερη ομάδα με μια αλοιφή φτιαγμένη από κρόκο αυγού, ροδέλαιο και τερεβινθίνη (νέφτι). Σύντομα διαπίστωσε ότι οι στρατιώτες που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με καυτό λάδι υπέφεραν, ενώ αυτοί που έλαβαν αλοιφή είχαν αναρρώσει λόγω των αντισηπτικών ιδιοτήτων του τερεβινθίου. Αυτό απέδειξε την αποτελεσματικότητα αυτής της μεθόδου, και στη συνέχεια απέφευγε τον καυτηριασμό. Τα ευρήματα αυτά ανακοίνωσε στο σύγγραμμα Η μέθοδος θεραπείας των τραυμάτων που προέρχονται από αρκεβούζια και άλλα πυροβόλα όπλα, το 1545.[12]
Κατά τη διάρκεια ακρωτηριασμών, για την αποφυγή αιμορραγιών, αντικατέστησε τον καυτηριασμό με καυτό σίδερο με την απολίνωση [13], δέσιμο των μεγάλων αρτηριών και των αποκομμένων τμημάτων (που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Γαληνό). Αν και η μέθοδος αυτή προκαλούσε συχνά λοίμωξη, ήταν ακόμη μια σημαντική ανακάλυψη στη χειρουργική πρακτική.
Κατά τη διάρκεια της εργασίας του με τραυματίες στρατιώτες, ο Παρέ κατέγραψε τον πόνο που βίωναν οι ακρωτηριασμένοι στο άκρο που έλειπε εξηγώντας ότι προέρχεται από τον εγκέφαλο (όπως δέχεται η σύγχρονη ιατρική) και όχι από τα υπολείμματα του άκρου. Πραγματοποίησε πολλές νευροχειρουργικές επεμβάσεις. Ασχολήθηκε επίσης και συνέβαλε στην εξέλιξη της μαιευτικής και της παιδιατρικής.[14]
Αντίθετα με τους περισσότερους χειρουργούς της εποχής του, κατέφευγε σε εγχειρήσεις μόνο όταν το θεωρούσε απολύτως απαραίτητο. Ήταν από τους πρώτους χειρουργούς που απέρριψαν τη μέθοδο του ευνουχισμού των ασθενών κατά την εγχείρηση της κήλης.[15]
Ο Παρέ εισήγαγε την εμφύτευση δοντιών και την εφαρμογή προσθετικών μελών και ματιών, από χρυσό και άργυρο. Εφηύρε πολλά επιστημονικά όργανα, διέδωσε τη χρήση των κηλεπιδέσμων και ήταν ο πρώτος που απέδωσε στη σύφιλη την εμφάνιση ανευρισμάτων.
Ο Αμπρουάζ Παρέ ήταν Ουγενότος σε ένα περιβάλλον που κυριαρχούνταν από τον Καθολικισμό. Ως εκ τούτου, η εργασία του και η ζωή του παρεμποδίστηκαν αρκετές φορές από τις πολιτικές συνθήκες και τις θρησκευτικές προκαταλήψεις. Έζησε τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου και επέζησε χάρη στην προστασία του Καρόλου Θ΄, ο οποίος όταν είχε τραυματιστεί στο χέρι, δέχθηκε τη χειρουργική θεραπεία που πρότεινε ο Παρέ και όχι την επώδυνη θεραπεία των άλλων βασιλικών γιατρών και από ευγνωμοσύνη τον προστάτευσε κλειδώνοντάς τον σε μια νουλάπα.[16]
|title=
(βοήθεια)
|title=
(βοήθεια)
|title=
(βοήθεια)