Αναστάσιο Σομόζα Γκαρσία | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Anastasio Somoza García (Ισπανικά) |
Γέννηση | 1 Φεβρουαρίου 1896[1][2][3] Σαν Μάρκος |
Θάνατος | 29 Σεπτεμβρίου 1956[1][2][3] Ancón |
Αιτία θανάτου | τραύμα από πυροβολισμό |
Συνθήκες θανάτου | ανθρωποκτονία |
Τόπος ταφής | Μανάγκουα |
Χώρα πολιτογράφησης | Νικαράγουα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά[1] |
Σπουδές | Peirce College |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Nationalist Liberal Party |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Salvadora Debayle |
Τέκνα | Anastasio Somoza Debayle Luis Somoza Debayle Lillian Somoza Debayle José R. Somoza |
Οικογένεια | Somoza family |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Βαθμός/στρατός | στρατηγός |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Πρόεδρος της Νικαράγουας (1937–1947) Πρόεδρος της Νικαράγουας (1950–1956) |
Βραβεύσεις | Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αναστάσιο Σομόζα Γκαρσία[α] (ισπαν.: Anastasio Somoza García), (1 Φεβρουαρίου 1896 – 29 Σεπτεμβρίου 1956) υπήρξε ηγέτης της Νικαράγουας από το 1937 έως τη δολοφονία του το 1956. Ήταν επίσημα ο 21ος Πρόεδρος της Νικαράγουας από την 1η Ιανουαρίου 1937 έως την 1η Μαΐου 1947 και μέχρι τη δολοφονία του στις 29 Σεπτεμβρίου 1956[4], κυβερνώντας για το υπόλοιπο διάστημα ως μη εκλεγμένος στρατιωτικός δικτάτορας. Ήταν ο πατριάρχης της οικογένειας Σομόζα, η οποία κυβέρνησε τη Νικαράγουα ως οικογενειακή δικτατορία για 42 χρόνια.
Γιος ενός πλούσιου καλλιεργητή καφέ, ο Σομόζα σπούδασε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μετά την επιστροφή του στη Νικαράγουα, βοήθησε να ανατραπεί ο Πρόεδρος Αντόλφο Ντίας. Έγινε υπουργός Εξωτερικών και πήρε τον τίτλο του «Στρατηγού». Με τη βοήθεια του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ, που κατείχε τη Νικαράγουα εκείνη την εποχή, ο Σομόζα έγινε επικεφαλής της Εθνικής Φρουράς. Αυτό του έδωσε την εξουσία να αφαιρέσει από τον θείο της συζύγου του, Χουάν Μπατίστα Σακάσα, από την προεδρία και να γίνει πρόεδρος το 1937. Το 1947, ένας σύμμαχος τον διαδέχθηκε ονομαστικά, αλλά διατήρησε την εξουσία.
Ένα μήνα μετά την ορκωμοσία του διαδόχου του, ο Σομόζα χρησιμοποίησε τον στρατό για να πραγματοποιήσει πραξικόπημα. Ο πρόεδρος κηρύχθηκε «ανίκανος» από το Κογκρέσο και ο Σομόζα υπηρέτησε στη θέση του. Επιστρέφοντας στην εξουσία το 1950, διατήρησε μια σιδερένια πυγμή στο δικό του Φιλελεύθερο Κόμμα ενώ έκανε μια συμφωνία με τους Συντηρητικούς. Έτσι, δεν αντιμετώπισε καμία αντίθεση. Αυτό τον άφησε ελεύθερο να συγκεντρώσει μια τεράστια προσωπική περιουσία. Στις 21 Σεπτεμβρίου 1956, πυροβολήθηκε από τον ποιητή Ριγκομπέρτο Λόπες Πέρες. Τραυματισμένος θανάσιμα, μεταφέρθηκε με αεροπλάνο στη ζώνη της διώρυγας του Παναμά όπου πέθανε μια εβδομάδα αργότερα. Ο μεγαλύτερος γιος του Λουίς Σομόζα Ντεμπάιλε, ο οποίος ήταν Πρόεδρος της Βουλής την εποχή του θανάτου του Σομόζα Γκαρσία, ανέλαβε καθήκοντα εν ενεργεία προέδρου και εξελέγη από μόνος του το 1957. Υπηρέτησε ως πρόεδρος μέχρι το 1963 και ως η εξουσία πίσω από μαριονέτες προέδρους μέχρι το θάνατό του το 1967. Ο μικρότερος αδερφός του, Αναστάσιο Σομόζα Ντεμπάιλε, εξελέγη για να υπηρετήσει μέχρι το 1972 και στη συνέχεια υπηρέτησε ως η πραγματική δύναμη πίσω από μια ονομαστικά δικομματική χούντα μέχρι να επανεκλεγεί το 1974. Ο Σομόζα Ντεμπάιλε αναγκάστηκε να παραιτηθεί το 1979 και δολοφονήθηκε στην εξορία στην Παραγουάη τον επόμενο χρόνο.[5]