| Ανδρέας Β΄ Τόπια | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Ο Ανδρέας Β΄, αλβανικά: Andrea Topia, (απεβ. πριν από τον Μάρτιο του 1445) ήταν Αλβανός ευγενής του 15ου αι., του οποίου οι περιοχές περιλάμβαναν την επικράτεια της Σκουρία (μεταξύ του Δυρραχίου και αυτού που αργότερα θα γίνει τα σημερινά Τίρανα). Ήταν μέλος τού Οίκου Τόπια και ένας από τους ιδρυτές της Ένωσης της Λέζα.
Ο Aνδρέας Β΄ ήταν ανιψιός του Kαρόλου πρίγκιπα της Αλβανίας[1]. Είχε δύο γιους τον Kάρολο Μουάκα και τον Kομνίν. Ήταν γιος του Νικήτα Τόπια, που απεβίωσε το 1414/15.
Μετά τη μάχη της Σάβρα το 1385, η περιοχή της Αλβανίας τέθηκε υπό ισχυρή οθωμανική επιρροή και σταδιακά το μεγαλύτερο μέρος τής επικράτειάς της προσαρτήθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία μέσα σε ξεχωριστή διοικητική ενότητα: το σαντζάκ της Αλβανίας. Ο Ανδρέας Β΄ επαναστάτησε κατά της οθωμανικής κυριαρχίας το 1432 και νίκησε μία μικρή οθωμανική στρατιωτική μονάδα στα βουνά της Κεντρικής Αλβανίας. Η νίκη του ενέπνευσε άλλους οπλαρχηγούς στην Αλβανία, ιδιαίτερα τον Γεώργιο Αριανίτη, να επαναστατήσουν κατά των Οθωμανών[α].
Μαζί με τον ανιψιό του Tάνους Τόπια, ο Aνδρέας συμμετείχε στην ίδρυση της Ένωσης της Λέζε (στρατιωτική συμμαχία με επικεφαλής τον Σκεντέρμεη το 1444)[3]. Τα μέλη ήταν οι Λέκα Ζαχαρία, Πιέταρ Σπάνι, Λέκα Δούσμανι, Aνδρέας Τόπια, Γιέργι Αριανίτι, Τεοντόρ Μουζάκα, Στέφαν Κρνογιέβιτς και οι υπήκοοί τους[A]. Ο τίτλος του ήταν κύριος της Σκουρία (κοντά στο Δυρράχιο).
Σύμφωνα με τον Γκιον Μουζάκα, ο Aνδρέας Τόπια ήταν μεταξύ των μελών αυτής της ένωσης, που έζησε περισσότερο από την πτώση του Σκουτάρι στα Οθωμανικά χέρια το 1479[4].
Ο Τζιρόλαμο ντε Ράντα, ένας Ιταλός συγγραφέας της ιταλο-αλβανικής λογοτεχνίας, αφιέρωσε το έργο του 1839 «Αλβανικά Ιστορικά Τραγούδια της Σεραφίνας Τόπια, συζύγου του πρίγκιπα Νικολάου Ντουκαγκίνι» (ιταλικά: Canti storici albanesi di Serafina Thopia, moglie del principe Nicola Ducagino) στον ανεκπλήρωτο έρωτα της Σεραφίνα Τόπια και του Μποσντάρε Στρέσα (οι Αλβανοί Ρωμαίος και Ιουλιέτα). Η Σεραφίνα, η οποία ήταν κόρη του Aντρέα Τόπια σε αυτό το τραγούδι, θυσίασε τον έρωτά της στον Μποσντάρε και παντρεύτηκε τον Nικόλα Ντουκαγκίνι, για να βοηθήσει στην ένωση της νότιας και της βόρειας Αλβανίας, για να πολεμήσουν ενάντια στους Οθωμανούς[5].