Ανθρώπινα δικαιώματα στη Ρωσία

Οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Ρωσία έχουν συχνά επικριθεί από διεθνείς οργανισμούς και ανεξάρτητα εγχώρια μέσα ενημέρωσης.^[1][2][3] Μερικές από τις πιο συχνά αναφερόμενες παραβιάσεις περιλαμβάνουν τους θανάτους υπό κράτηση,^[4] την εκτεταμένη και συστηματική χρήση βασανιστηρίων από τις δυνάμεις ασφαλείας και τους δεσμοφύλακες,^{[5][6][7][8][9][10]} τελετουργίες καταιγισμού (γνωστές ως dedovshchina, που σημαίνει «βασιλεία των παππούδων») στο Ρωσικό Στρατό, εκτεταμένες παραβιάσεις των δικαιωμάτων των παιδιών,^[11][12] βία και διακρίσεις κατά των εθνικών μειονοτήτων^[13][14] και δολοφονίες δημοσιογράφων.^[15][16]

Ως διάδοχο κράτος της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσική Ομοσπονδία παραμένει δεσμευμένη από τις ίδιες συμφωνίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα που υπογράφηκαν και επικυρώθηκαν από τον προκάτοχό της, όπως τα διεθνή σύμφωνα για τα ατομικά και πολιτικά δικαιώματα, καθώς και τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα.^[17] Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η Ρωσία επικύρωσε επίσης την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (με επιφυλάξεις) και από το 1998 και μετά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο έγινε το τελευταίο εφετείο για Ρώσους πολίτες από το εθνικό τους σύστημα δικαιοσύνης. Σύμφωνα με το Κεφάλαιο 1, Άρθρο 15 του Συντάγματος του 1993, αυτές οι ενσωματώσεις του διεθνούς δικαίου υπερισχύουν της εθνικής ομοσπονδιακής νομοθεσίας.^[18][19]

Ως πρώην μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και υπογράφων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, η Ρωσία είχε διεθνείς υποχρεώσεις σχετικά με το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.^[20] Στην εισαγωγή της έκθεσης του 2004 για την κατάσταση στη Ρωσία, ο Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης σημείωσε τις «σαρωτικές αλλαγές μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης αναμφισβήτητες».^[21]

Ωστόσο, από τη δεύτερη θητεία του Βλαντίμιρ Πούτιν ως Προέδρου (2004–2008) και μετά υπήρχαν αυξανόμενες αναφορές για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Από τις εκλογές της Κρατικής Δούμας του 2011 και την επανάληψη της προεδρίας από τον Πούτιν την άνοιξη του 2012, υπήρξε νομοθετική επίθεση σε πολλά διεθνή και συνταγματικά δικαιώματα, όπως π.χ. το Άρθρο 20 (Ελευθερία του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι) της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το οποίο ενσωματώνεται στα άρθρα 30 και 31 του Συντάγματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας (1993). Το Δεκέμβριο του 2015 ψηφίστηκε νόμος που δίνει στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρωσίας το δικαίωμα να αποφασίσει εάν η Ρωσία μπορεί να επιβάλει ή να αγνοήσει ψηφίσματα διακυβερνητικών οργάνων όπως το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.^[22] Από τις 16 Μαρτίου 2022, η Ρωσία δεν είναι πλέον κράτος μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Εμπορία ανθρώπων

Το τέλος του κομμουνισμού και η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας συνέβαλε στην αύξηση της εμπορίας ανθρώπων, με την πλειονότητα των θυμάτων να είναι γυναίκες που εξαναγκάζονται στην πορνεία.^[23][24] Η Ρωσία είναι χώρα προέλευσης ατόμων, κυρίως γυναικών και παιδιών, που διακινούνται με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση. Η Ρωσία είναι επίσης χώρα προορισμού και διέλευσης ατόμων που διακινούνται για σεξουαλική και εργασιακή εκμετάλλευση από περιφερειακές και γειτονικές χώρες προς τη Ρωσία και όχι μόνο. Η Ρωσία αντιπροσώπευε το ένα τέταρτο των 1.235 ταυτοποιημένων θυμάτων που αναφέρθηκαν το 2003 που διακινήθηκαν στη Γερμανία. Η ρωσική κυβέρνηση έχει δείξει κάποια δέσμευση για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων, αλλά έχει επικριθεί για την αποτυχία να αναπτύξει αποτελεσματικά μέτρα για την επιβολή του νόμου και την προστασία των θυμάτων.^[25][26]

Παραπομπές

1. Rough Justice: The law and human rights in the Russian Federation (PDF). Διεθνής Αμνηστία. 2003. ISBN 0-86210-338-X. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Δεκεμβρίου 2003. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2008. 
2. Διεθνής Αμνηστία Report 2020/21 (στα Αγγλικά). Διεθνής Αμνηστία. 2021. σελίδες 302–307. ISBN 9780862105013. Ανακτήθηκε στις 3 Μαρτίου 2022. 
3. «Russia: Events of 2019». World Report 2020: Russia. Human Rights Watch. 2020. 
4. «Dozens of Russian Prisoners Tortured, Found Dead in Jail - Washington Free Beacon». Freebeacon.com. 14 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2017. 
5. «Torture by police in Russia is an everyday occurrence—and it isn't going to stop». Newsweek.com. 29 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2017. 
6. «Russia: Peaceful Protester Alleges Torture». Hrw.org. 27 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2017. 
7. «Torture and ill-treatment». Διεθνής Αμνηστία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2008. 
8. «Chechnya: Research Shows Widespread and Systematic Use of Torture: UN Committee against Torture Must Get Commitments From Russia to Stop Torture». Human Rights Watch. 12 Νοεμβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2015. 
9. «There is torture at penal colony number 7: Prisoners and their relatives talk about the situation in the Segezha prison». Meduza.io. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2017. 
10. «Russian prisons are essentially torture chambers». Dw.com. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2017. 
11. «Children's rights». Διεθνής Αμνηστία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2009. 
12. «ABANDONED TO THE STATE - CRUELTY AND NEGLECT IN RUSSIAN ORPHANAGES» (PDF). Human Rights Watch. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2009. 
13. «Ethnic minorities under attack». Διεθνής Αμνηστία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2002. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2008. 
14. 'Dokumenty!': Discrimination on grounds of race in the Russian Federation (PDF). Διεθνής Αμνηστία. 2003. ISBN 0-86210-322-3. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 6 Απριλίου 2003. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2008. 
15. «Journalists killed: Statistics and Background». Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2009.  (As of 9 July 2009).
16. «Partial Justice: An Enquiry into Deaths of Journalists in Russia 1993 - 2009». Ifj.org. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2017. 
17. Ratified, respectively, in 1973 and 1975 by the USSR. Although a Soviet lawyer helped to draft the UN's Universal Declaration of Human Rights (198), the Communist bloc abstained as a whole from that voluntary affirmation, see A Chronicle of Current Events, "International Agreements" Αρχειοθετήθηκε 2019-03-23 στο Wayback Machine..
18. The Constitution of the Russian Federation. Washington, D.C.: Embassy of the Russian Federation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2008. 
19. «The Constitution of the Russian Federation». www.russianembassy.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2004. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019. Article 15. 4. The commonly recognized principles and norms of the international law and the international treaties of the Russian Federation shall be a component part of its legal system. If an international treaty of the Russian Federation stipulates other rules than those stipulated by the law, the rules of the international treaty shall apply. 
20. Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms. CoE.int. Retrieved on 25 September 2015.
21. «Report by Mr. Alvaro Gil-Robles on his Visits to the Russian Federation». Συμβούλιο της Ευρώπης, Επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. 20 Απριλίου 2005. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2008. 
22. «Russian law on the priority of the RF Constitution over resolutions of intergovernmental human rights bodies». 2 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2018. 
23. «Trafficking in human beings». Συμβούλιο της Ευρώπης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2008. 
24. «A modern slave's brutal odyssey». BBC News. 3 November 2004. http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/3979725.stm. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2008. 
25. «Trafficking in Persons Report». Στέιτ Ντιπάρτμεντ. 3 Ιουνίου 2005. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2008. 
26. «Russia: Trafficking». The Factbook on Global Sexual Exploitation. Coalition Against Trafficking of Women. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2008. 

Περαιτέρω ανάγνωση

• Gilligan, Emma (2004). Defending Human Rights in Russia: Sergei Kovalyov, Dissident and Human Rights Commissioner, 1969-2003. Routledge. ISBN 978-1-134-34850-3. 
• Jordan, Pamela A. (2006). Defending Rights in Russia: Lawyers, the State, And Legal Reform in the Post-Soviet Era. Βανκούβερ: University of British Columbia. ISBN 0-7748-1163-3. 
• Mälksoo, Lauri, επιμ. (2017). Russia and the European Court of Human Rights: The Strasbourg Effect (στα Αγγλικά). Cambridge University Press. ISBN 978-1-108-41573-6. 
• McAuley, Mary (2015). Human Rights in Russia: Citizens and the State from Perestroika to Putin (στα Αγγλικά). Bloomsbury Publishing. ISBN 978-0-85772-585-1. 
• Meier, Andrew (2003). Black Earth: A Journey Through Russia After the Fall. Norton. ISBN 978-0-393-05178-0. 
• Politkovskaya, Anna (2004). Putin's Russia. Λονδίνο: Harvill Press. ISBN 1-84343-050-9. 
• Pyati, Archana (2005). The New Dissidents: Human Rights Defenders and Counterterrorism in Russia (PDF). New York: Human Rights First. ISBN 0-9753150-0-5. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 28 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2023. 
• Satter, David (2004). Darkness at Dawn: The Rise of the Russian Criminal State. Yale University Press. ISBN 978-0-300-10591-9. 
• Weiler, Jonathan Daniel (2004). Human Rights in Russia: A Darker Side of Reform. Lynne Rienner Publishers. ISBN 978-1-58826-279-0. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

εικονίδιο Ρωσία

Πύλη Ρωσία

• Επίτροπος για τα ανθρώπινα δικαιώματα της Ρωσικής Ομοσπονδίας Αρχειοθετήθηκε 2022-04-27 στο Wayback Machine. - Γραφείο Διαμεσολαβητή Tatyana Moskalkova . (Οι αγγλικές μεταφράσεις ορισμένων αναφορών βρίσκονται στο ευρετήριο . )
• «Πώς η ρωσική κυβέρνηση χρησιμοποιεί τους νόμους κατά του εξτρεμισμού για να πολεμήσει τους αντιπάλους». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουλίου 2021.