Ανρί Ντεκουέν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Henri Decoin (Γαλλικά) |
Γέννηση | 18 Μαρτίου 1890[1][2][3] 4ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[4][5] |
Θάνατος | 4 Ιουλίου 1969[1][2][6] Νεγί-συρ-Σεν[7] |
Τόπος ταφής | d:Q110477967[8] |
Κατοικία | Νεγί-συρ-Σεν Παρίσι |
Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
Ύψος | 1,79 m |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | σκηνοθέτης κινηματογράφου σεναριογράφος θεατρικός συγγραφέας υδατοσφαιριστής κολυμβητής[9] δημοσιογράφος |
Αξιοσημείωτο έργο | Abused Confidence La Vérité sur Bébé Donge |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Ντανιέλ Νταριέ (1935–1941) Μπλανς Μοντέλ (1927–1934) |
Τέκνα | Ντιντιέ Ντεκουέν |
Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Βραβεύσεις | Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής[10] Πολεμικός Σταυρός 1914-1918 (Γαλλία) |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ανρί Ντεκουέν (γαλλικά: Henri Decoin (18 Μαρτίου 1890 - 4 Ιουλίου 1969) ήταν Γάλλος σκηνοθέτης και σεναριογράφος, ο οποίος σκηνοθέτησε περισσότερες από 50 ταινίες μεταξύ 1933 και 1964. Ήταν επίσης κολυμβητής που κέρδισε τον εθνικό τίτλο το 1911 και κατείχε το εθνικό ρεκόρ στα 500 m freestyle. Συμμετείχε στο 400 μέτρα freestyle στους θερινούς Ολυμπιακούς του 1908 και στο τουρνουά υδατοσφαίρισης στους θερινούς Ολυμπιακούς του 1912.[11]
Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ο Ντεκόιν υπηρέτησε ως πιλότος. Στη συνέχεια εργάστηκε ως αθλητικός δημοσιογράφος για τις εφημερίδες L'Auto, L'Intransigeant και Paris-Soir. Το 1926 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, επηρεασμένο από το κίνημα του Ντανταϊσμού, το πειραματικό και βραβευμένο Quinze Combats (Δεκαπέντε Γύροι), το οποίο αναφέρεται σε έναν αγώνας πυγμαχίας όπου παρατηρείται υποκειμενικά από έναν μπόξερ. Το 1933 σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία Les requins du pétrole (Οι καρχαρίες του πετρελαίου).
Ήταν γνωστός για την σκηνοθεσία ταινιών πολλών ειδών: ιστορικών όπως The Iron Mask (1962), ψυχολογικών δραμάτων Green Domino (1935) (όπου συναντήθηκε για πρώτη φορά με τη δεύτερη γυναίκα του, τη Ντανιέλ Νταριέ), κατασκοπικών όπως η Cat (1958) και αστυνομικών όπως η Επιδρομή σε κύκλωμα ναρκωτικών (1955). Συνεργάστηκε με αστέρες του γαλλικού κινηματογράφου όπως ο Ζαν Μαρέ, ο Λίνο Βεντούρα, η Ζαν Μορό και ο Ζαν Γκαμπέν.
|