Αντούν Μιχάνοβιτς | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 10 Ιουνίου 1796[1][2][3] Ζάγκρεμπ[4] |
Θάνατος | 14 Νοεμβρίου 1861[1][2][4] Klanjec[4] |
Τόπος ταφής | Klanjec Memorial Cemetery |
Χώρα πολιτογράφησης | Αρχιδουκάτο της Αυστρίας Αυστριακή Αυτοκρατορία |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Κροατικά[5][4] Ιταλικά[4] Γερμανικά[4] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | ποιητής[4] συγγραφέας[4] στιχουργός[4] διπλωμάτης[4] νομικός[6][4] |
Αξιοσημείωτο έργο | Ljepa naša Domovino[4] |
Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αντούν Μιχάνοβιτς (10 Ιουνίου 1796 - 14 Νοεμβρίου 1861) ήταν Κροάτης ποιητής και στιχουργός, πιο διάσημος για τη σύνταξη του εθνικού ύμνου της Κροατίας, ο οποίος μελοποιήθηκε από τον Γιόσιφ Ρούνιανιν και υιοθετήθηκε το 1891. Το Κλάντζεκ, η γενέτειρά του, κρατά ένα μνημείο για αυτόν και μία έκθεση των έργων του.
Ο Μιχάνοβιτς σπούδασε νομικά και εργάστηκε ως στρατιωτικός δικαστής. Αφού ασχολήθηκε με τη διπλωματία, ήταν ο Αυστριακός πρόξενος στο Βελιγράδι, τη Θεσσαλονίκη, τη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη και το Βουκουρέστι. Αποσύρθηκε το 1858 ως υπουργικός σύμβουλος και έζησε στο Νόβι Ντόρι μέχρι το θάνατό του.
Το ποίημα που θα γινόταν ο Κροατικός ύμνος ήταν το Horvatska domovina. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο πολιτιστικό περιοδικό Danica ilirska, Νο. 10, επιμελημένο από τον Λιούντεβιτ Γκάι, το 1835. Ο ίδιος ο ύμνος θα γίνει γνωστός ως Lijepa naša (Όμορφη πατρίδα), καθώς αυτές είναι οι δύο πρώτες λέξεις του ποιήματος.
Ο Μιχάνοβιτς έγραψε επίσης ένα μικρό αλλά σημαντικό βιβλίο, το Rěč domovini o hasnovitosti pisanja vu domorodnom jeziku (Λόγος για την πατρίδα για τα οφέλη από το γράψιμο στη μητρική γλώσσα), που δημοσιεύτηκε στη Βιέννη το 1815. Οι ιδέες σε αυτό το βιβλίο έγιναν ένα από τα θεμέλια του Ιλιριανού Κινήματος.