Αποστολή στη Νικαράγουα

Αποστολή στη Νικαράγουα
(Under Fire)
ΣκηνοθεσίαΡότζερ Σποότισγουντ[1][2][3]
ΠαραγωγήJonathan Taplin
ΣενάριοΡον Σέλτον
ΠρωταγωνιστέςΝικ Νόλτε[2][3][4], Τζοάνα Κάσιντι[3][4][5], Εντ Χάρις[2][3][4], Τζιν Χάκμαν[2][3][4], Ζαν Λουί Τρεντινιάν[4][5], Ρίτσαρντ Μασούρ[4][5], Ελπίντια Κορίγιο[5], Hamilton Camp[4][5], Μαρτέν ΛαΣαλ[4][5] και René Enríquez[5]
ΜουσικήΤζέρρυ Γκόλντσμιθ
ΦωτογραφίαΤζων Άλκοτ
ΜοντάζMark Conte
Εταιρεία παραγωγήςLions Gate Films
ΔιανομήOrion Pictures και Netflix
Πρώτη προβολή11  Νοεμβρίου 1983 (Γερμανία)[6] και 1983
Διάρκεια128 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Αποστολή στη Νικαράγουα (Πρωτότυπος τίτλος: Under Fire) είναι Αμερικανικό πολιτικό θρίλερ του 1983 που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια των τελευταίων ημερών της Επανάστασης της Νικαράγουας που τερμάτισε το καθεστώς Σομόζα το 1979. Σε σκηνοθεσία Ρότζερ Σπότισγουντ στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Νικ Νόλτε, Τζιν Χάκμαν και Τζοάνα Κάσιντι. Η μουσική παρτιτούρα του Τζέρυ Γκόλντσμιθ, στην οποία συμμετείχε ο κιθαρίστας της τζαζ Πατ Μέθενι, ήταν υποψήφια για βραβείο Όσκαρ στην κατηγορία Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής[7] ενώ οι Μαρκ Κόντε και Τζον Μπλουμ προτάθηκαν για βραβείο BAFTA για το Καλύτερο μοντάζ. Η ταινία γυρίστηκε στις μεξικανικές πολιτείες Τσιάπας και Οαχάκα.

Πλοκή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ράσελ Πράις είναι φωτορεπόρτερ που καλύπτει μια στρατιωτική σύγκρουση στο Τσαντ, όπου συναντά τον Όουτς, έναν μισθοφόρο που γνωρίζει. Στη συνέχεια, ο Ράσελ επιστρέφει στο ξενοδοχείο του, όπου παρευρίσκεται σε ένα πάρτι "Καλό Ταξίδι" για τον φίλο του Άλεξ Γκράτσιερ, ο οποίος εγκαταλείπει την κάλυψη ξένων συγκρούσεων για να αναλάβει μια προσοδοφόρα δουλειά ως παρουσιαστής ειδήσεων στη Νέα Υόρκη. Αποκαλύπτεται ότι ο Ράσελ έχει σχέση με την κοπέλα του Άλεξ, τη συνάδελφο δημοσιογράφο Κλερ Στράιντερ. Το άρθρο του Άλεξ για τη σύγκρουση στο Τσαντ συνδυάζεται με τη φωτογραφία του Ράσελ για να αποκτήσει εξώφυλλο στο περιοδικό Time .

Στη συνέχεια, οι δημοσιογράφοι ταξιδεύουν στη Νικαράγουα για να ενταχθούν στη διεθνής αποστολή Τύπου που καλύπτουν μια σύγκρουση μεταξύ της κυβέρνησης του προέδρου Σομόζα και των ανταρτών με επικεφαλής τον Ραφαέλ, μια υπόγεια φιγούρα που δεν έχει φωτογραφηθεί ποτέ. Ο Ράσελ συλλαμβάνεται χωρίς νόμιμο λόγο και περνάει μια νύχτα στη φυλακή. Αυτός και η Κλερ συναντούν τον Μαρσέλ Τζαζί, έναν Γάλλο κατάσκοπο που είναι στενά συνδεδεμένος με τον Σομόζα, ο οποίος τους ενημερώνει ότι μπορεί να βρουν τον Ραφαέλ στο Λεόν, παρόλο που το σώμα του Τύπου πιστεύει ότι οι μάχες μεταφέρονται στη Μασάγια.

Πηγαίνουν στο Λεόν και καλύπτουν μια έντονη μάχη στον τελευταίο όροφο μεταξύ ανταρτών και κυβερνητικών στρατευμάτων. Ο Ράσελ συναντά αντάρτες με επικεφαλής τον Πέδρο που του δίνει μια μπάλα του μπέιζμπολ για να την πάει στον Ντένις Μαρτίνεζ. Μετά από περισσότερες μάχες, ο Ράσελ συναντά ξανά τον Όουτς, ο οποίος τώρα αγωνίζεται για την κυβέρνηση της Νικαράγουας. Στη συνέχεια, ο Όουτς πυροβολεί τον Πέδρο στην πλάτη, σκοτώνοντάς τον, αλλά ο Ράσελ δεν αποκαλύπτει την τοποθεσία του Όουτς προκειμένου να αποφύγει να επιλέξει πλευρά στη σύγκρουση.

Η Κλερ και ο Ράσελ παρευρίσκονται σε μια συνέντευξη Τύπου όπου ο Πρόεδρος Σομόζα ανακοινώνει ότι ο Ραφαέλ σκοτώθηκε. Στη συνέχεια συναντούν επαναστάτες που υπόσχονται να τους πάρουν για να συναντήσουν τον Ραφαέλ. Οδηγημένοι σε ένα απομακρυσμένο προπύργιο των ανταρτών, συνειδητοποιούν ότι ο Ραφαέλ είναι πράγματι νεκρός και οι αντάρτες ζητούν από τον Ράσελ να πλαστογραφήσει μια φωτογραφία του αρχηγού τους, πιστεύοντας ότι αυτό θα διατηρήσει το κίνημα αρκετά για να κερδίσει μια νίκη. Αν και συγκρούονται, η Κλερ και ο Ράσελ συμφωνούν να βοηθήσουν τους επαναστάτες.

Η φωτογραφία είναι επιτυχημένη και ο Άλεξ έρχεται στη Νικαράγουα για να πείσει τον Ράσελ να κανονίσει μια συνέντευξη με τον Ραφαέλ. Ο Άλεξ μαθαίνει για τη σχέση του Ράσελ με την κοπέλα του, αλλά δεν διακόπτει τη σχέση του με τον φωτογράφο. Οι δυο τους πάνε να βρουν τον Ραφαέλ καθώς ο πόλεμος κλιμακώνεται. Κρατούνται και συναντούν ξανά τον Όουτς, ο οποίος αυτή τη φορά είναι με τα κυβερνητικά στρατεύματα που διεξάγουν μαζικές εκτελέσεις. Ο Ράσελ μαθαίνει από τον Όουτς ότι ο Τζαζί τον χρησιμοποιούσε για να πάρει φωτογραφίες ηγετών των ανταρτών, οι οποίοι στη συνέχεια γίνονται στόχος δολοφονιών.

Ο Άλεξ μαθαίνει ότι ο Ραφαέλ είναι νεκρός και ότι η Κλερ και ο Ράσελ έχουν παραβιάσει τη δημοσιογραφική δεοντολογία. Παρ 'όλα αυτά, συμφωνεί να μην τους εκθέσει. Ο Ράσελ προσπαθεί να κανονίσει μια συνέντευξη με τον Τζαζί, αλλά οι μάχες έχουν γίνει ακόμη πιο έντονες καθώς η κυβέρνηση χάνει τον πόλεμο. Χαμένος στο δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο, ο Άλεξ ζητά βοήθεια από τα κυβερνητικά στρατεύματα, αλλά εκείνοι είναι παρανοϊκοί και τον εκτελούν στο δρόμο ενώ ο Ράσελ βγάζει φωτογραφίες. Στη συνέχεια ο Ράσελ δραπετεύει από τα στρατεύματα με τη βοήθεια μιας ντόπιας γυναίκας που τον κρύβει στο σπίτι της.

Συνειδητοποιώντας ότι θα τερματίσει το καθεστώς του εάν αποκαλυφθεί ότι τα κυβερνητικά στρατεύματα σκότωσαν έναν διάσημο Αμερικανό δημοσιογράφο, ο Πρόεδρος Σομόζα αναφέρει ότι οι αντάρτες σκότωσαν τον Άλεξ και τα στρατεύματα αναζητούν απεγνωσμένα τον Ράσελ για να τον σκοτώσουν και να καταστρέψουν τις φωτογραφίες. Ο Ράσελ γίνεται μάρτυρας μιας ομάδας ανταρτών που σκοτώνουν τον Τζαζί. Η Κλερ μπορεί να πάρει τα αρνητικά πίσω στο ξενοδοχείο και μετά πηγαίνει να βρει τον Ράσελ.

Οι φωτογραφίες του Ράσελ μεταδίδονται σε όλο τον κόσμο και ο Σομόζα καταφεύγει στο Μαϊάμι. Με τους επαναστάτες νικητές, η Κλερ και ο Ράσελ επανενώνονται και εγκαταλείπουν τη χώρα. Στην τελευταία σκηνή, η Κλερ ρωτάει τον Ράσελ: Λες να ερωτευτήκαμε πάρα πολύ; και εκείνος απαντά Θα το έκανα ξανά.

Διανομή ρόλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιστορική βάση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και η ταινία είναι σε μεγάλο βαθμό φανταστική, εμπνεύστηκε από τη δολοφονία του δημοσιογράφου τουABC Μπιλ Στιούαρτ και του μεταφραστή του Χουάν Εσπινόζα από τα στρατεύματα της Εθνικής Φρουράς της Νικαράγουας στις 20 Ιουνίου 1979. [8] Ο κάμεραμαν του ABC Τζακ Κλαρκ τραβούσε «συμπτωματικά» πλάνα και κατέγραψε ολόκληρο το επεισόδιο σε κασέτα. Το βίντεο προβλήθηκε στην εθνική τηλεόραση των Ηνωμένων Πολιτειών και έγινε ένα σημαντικό διεθνές περιστατικό, υπονομεύοντας ό,τι απέμεινε από την υποστήριξη του δικτάτορα Αναστάσιο Σομόζα. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ είχε ήδη σταματήσει τη στρατιωτική βοήθεια στη Νικαράγουα και την Εθνοφρουρά της το 1978, αλλά το περιστατικό ήταν η τελευταία σταγόνα για τη σχέση της κυβέρνησης Κάρτερ με τον Σομόζα, [9] το καθεστώς της οποίας έπεσε στις 19 Ιουλίου.

Υποδοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εισπράξεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Αποστολή στη Νικαράγουα άνοιξε στις 21 Οκτωβρίου 1983 σε 816 κινηματογράφους, κερδίζοντας $1.837.768 δολάρια (2.252 κατά μέσο όρο ανά κινηματογράφο) το Σαββατοκύριακο της πρεμιέρας της. Η ταινία απέσπασε συνολικά $5.696.391 δολάρια στη Βόρεια Αμερική. [10]

Κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Αποστολή στη Νικαράγουα έλαβε θετική ανταπόκριση από τους κριτικούς και κατέχει βαθμολογία 91% στο ιστότοπο κριτικών Rotten Tomatoes από 22 κριτικές. [11]

Ο Ρότζερ Ίμπερτ των Chicago Sun-Times βράβευσε την ταινία με τρεισήμισι στα τέσσερα αστέρια, επαινώντας τις ερμηνείες και ανακηρύσσοντάς την ως μία από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς, λέγοντας: Οι ηθοποιοί στο Αποστολή στη Νικαράγουα δεν κάνουν ποτέ λάθος. Ο Νόλτε είναι υπέροχος να τον παρακολουθείς ως ο άθλιος φωτογράφος. Ο Χάκμαν δεν με έπεισε ποτέ ότι θα μπορούσε να είναι παρουσιαστής ειδήσεων, αλλά έκανε κάτι καλύτερο. Με έπεισε ότι πίστευε ότι θα μπορούσε να είναι ένας. Η Κάσιντι παίρνει έναν ρόλο που θα μπορούσε να είχε απορριφθεί και το γεμίζει ως ένας συναρπαστικός ενήλικας με υφή. Η ταινία περιβάλλει αυτές τις παραστάσεις με μια ζωντανή αίσθηση του τόπου και γίνεται, κάπως εκπληκτικά, μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.[12] Ο Τζεφ Άντριου του Time Out επαίνεσε την ταινία καθώς κατέλαβε μια τιμητική θέση δίπλα σε κλασικές ρομαντικές ταινίες όπως η Καζαμπλάνκα και την σειρήνα της Μαρτινίκα και ολοκλήρωσε αποκαλώντας την μια συναρπαστική ταινία, με κεφάλι, καρδιά και μυς. [13]

Ο Τζον Σάιμον του National Review έγραψε: η Αποστολή στη Νικαράγουα δεν είναι αριστούργημα, αλλά σου δίνει πολλά να απορροφήσεις και να σκεφτείς. Πόσες ταινίες στις μέρες μας μπορούν να κάνουν αυτόν τον ισχυρισμό; [14]

Ο Βίσεντ Κάνμπι των New York Times, ωστόσο, είδε την ταινία λιγότερο ευνοϊκά, λέγοντας ότι, μια ιστορία του κυρίου Φρόμαν, σημαίνει αρκετά, αλλά είναι μοιραία μπερδεμένη. Είναι αρκετά ανόητο να χρησιμοποιήσει έναν πραγματικό, αιματηρό πόλεμο ως φόντο - ως δικαιολογία, πραγματικά - για την αύξηση των συνειδήσεων μερικών μίνι χαρακτήρων». [15]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0086510/. Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 stopklatka.pl/film/pod-ostrzalem. Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=31397.html. Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 www.filmaffinity.com/en/film783188.html. Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2016.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 www.imdb.com/title/tt0086510/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 11  Ιουλίου 2016.
  6. ↑ www.zweitausendeins.de/filmlexikon/?sucheNach=titel&wert=28367.
  7. ↑ 1984|Oscars.org
  8. ↑ Charlton, Linda (21 Ιουνίου 1979). «ABC Reporter and Aide Killed By Soldier in Nicaraguan Capital; Carter Calls Killings Barbaric». Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2012. 
  9. ↑ Jimmy Carter (21 Ιουνίου 1979). «Bill Stewart Statement on the Death of the ABC News Correspondent». The American Presidency Project. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2012. 
  10. ↑ «Box Office Information for Under Fire». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2014. 
  11. ↑ «Under Fire». Rotten Tomatoes. Flixster. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2023. 
  12. ↑ Ebert, Roger (21 Οκτωβρίου 1983). «Under Fire». Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2014. 
  13. ↑ Andrew, Geoff (1983). «Under Fire». Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2014. 
  14. ↑ Simon, John (2005). John Simon on Film: Criticism 1982-2001. Applause Books. σελ. 59. 
  15. ↑ Canby, Vincent (21 Οκτωβρίου 1983). «Under Fire (1983)». Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2014. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]