Αποτέφρωση

Αυτό το λήμμα αφορά τη μέθοδο διάθεσης απορριμάτων. Για την αποτέφρωση νεκρών, δείτε: καύση των νεκρών.
Αποτεφρωτήρας στο Στρασβούργο.
Εργοστάσιο αποτέφρωσης SYSAV στο Μάλμε της Σουηδίας, ικανό να χειρίζεται 25 τόνους οικιακών απορριμμάτων ανά ώρα. Στα αριστερά της κύριας καμινάδας, μια νέα είναι υπό κατασκευή (Μάρτιος 2007).

Η αποτέφρωση είναι διαδικασία επεξεργασίας απορριμμάτων που περιλαμβάνει την καύση ουσιών που περιέχονται στα απόβλητα υλικά.[1] Η αποτέφρωση και άλλα συστήματα επεξεργασίας αποβλήτων σε υψηλές θερμοκρασίες περιγράφονται ως «θερμική επεξεργασία». Η αποτέφρωση των απορριμμάτων μετατρέπει τα απόβλητα σε τέφρα, καυσαέρια και θερμότητα. Η τέφρα σχηματίζεται ως επί το πλείστον από τα ανόργανα συστατικά των αποβλήτων και μπορεί να πάρει τη μορφή στερεών σβώλων ή σωματιδίων που μεταφέρονται από τα καυσαέρια. Τα καυσαέρια πρέπει να καθαρίζονται από αέριους και σωματιδιακούς ρύπους πριν διασκορπιστούν στην ατμόσφαιρα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η θερμότητα που παράγεται από την αποτέφρωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

Η αποτέφρωση με ανάκτηση ενέργειας είναι μία από τις πολλές τεχνολογίες μετατροπής αποβλήτων σε ενέργεια, όπως η αεριοποίηση, η πυρόλυση και η αναερόβια χώνευση. Ενώ οι τεχνολογίες αποτέφρωσης και αεριοποίησης είναι κατ' αρχήν παρόμοιες, η ενέργεια που παράγεται από την αποτέφρωση είναι θερμότητα υψηλής θερμοκρασίας, ενώ το καύσιμο αέριο είναι συχνά το κύριο ενεργειακό προϊόν από την αεριοποίηση. Η αποτέφρωση και η αεριοποίηση μπορούν επίσης να πραγματοποιηθούν χωρίς ανάκτηση ενέργειας και υλικών.

Σε πολλές χώρες, εξακολουθούν να υπάρχουν ανησυχίες από ειδικούς και τοπικές κοινότητες σχετικά με τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των αποτεφρωτηρίων. Σε ορισμένες χώρες, οι αποτεφρωτήρες που κατασκευάστηκαν στο παρελθόν συχνά δεν περιλάμβαναν διαχωρισμό υλικών για την αφαίρεση επικίνδυνων, ογκωδών ή ανακυκλώσιμων υλικών πριν από την καύση. Αυτές οι εγκαταστάσεις έτειναν να θέτουν σε κίνδυνο την υγεία των εργαζομένων στο εργοστάσιο και το τοπικό περιβάλλον λόγω των ανεπαρκών επιπέδων ελέγχου της διαδικασίας καθαρισμού και καύσης αερίου. Οι περισσότερες από αυτές τις εγκαταστάσεις δεν παρήγαγαν ηλεκτρική ενέργεια.

Οι αποτεφρωτήρες μειώνουν τη στερεά μάζα των αρχικών απορριμμάτων κατά 80%-85% και τον όγκο (ήδη συμπιεσμένο κάπως στα απορριμματοφόρα) κατά 95%-96%, ανάλογα με τη σύνθεση και τον βαθμό ανάκτησης υλικών όπως τα μέταλλα από την τέφρα για ανακύκλωση.[2] Αυτό σημαίνει ότι ενώ η αποτέφρωση δεν αντικαθιστά πλήρως την υγειονομική ταφή, μειώνει σημαντικά τον απαραίτητο όγκο. Τα απορριμματοφόρα συχνά μειώνουν τον όγκο των απορριμμάτων με έναν ενσωματωμένο συμπιεστή πριν από την παράδοση στον αποτεφρωτήρα. Εναλλακτικά, στις χωματερές, ο όγκος των ασυμπίεστων σκουπιδιών μπορεί να μειωθεί κατά περίπου 70%  χρησιμοποιώντας σταθερό συμπιεστή χάλυβα, αν και με σημαντικό ενεργειακό κόστος. Σε πολλές χώρες, η απλούστερη συμπίεση απορριμμάτων είναι μια κοινή πρακτική για τη συμπύκνωση σε χώρους υγειονομικής ταφής.

Η αποτέφρωση έχει ιδιαίτερα οφέλη για την επεξεργασία ορισμένων τύπων αποβλήτων σε εξειδικευμένες περιοχές, όπως κλινικά απόβλητα και ορισμένα επικίνδυνα απόβλητα όπου παθογόνα και τοξίνες μπορούν να καταστραφούν από υψηλές θερμοκρασίες. Παραδείγματα περιλαμβάνουν εγκαταστάσεις χημικών προϊόντων με ποικίλα τοξικά ή πολύ τοξικά ρεύματα λυμάτων, τα οποία δεν μπορούν να μεταφερθούν σε μια συμβατική μονάδα επεξεργασίας λυμάτων.

Η καύση απορριμμάτων είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σε χώρες όπως η Ιαπωνία, η Σιγκαπούρη και η Ολλανδία, όπου οι διαθέσιμες εκτάσεις είναι περιορισμένες. Η Δανία και η Σουηδία είναι πρωτοπόροι χρησιμοποιώντας την ενέργεια που παράγεται από την αποτέφρωση για περισσότερο από έναν αιώνα, σε τοπικές εγκαταστάσεις συνδυασμένης παραγωγής θερμότητας και ηλεκτρικής ενέργειας που υποστηρίζουν συστήματα τηλεθέρμανσης.[3] Το 2005, η αποτέφρωση απορριμμάτων παρήγαγε το 4,8% της κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας και το 13,7% της συνολικής οικιακής κατανάλωσης θερμότητας στη Δανία.[4] Ορισμένες άλλες ευρωπαϊκές χώρες βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στην αποτέφρωση για τη διαχείριση των αστικών απορριμμάτων, ιδίως το Λουξεμβούργο, η Ολλανδία, η Γερμανία και η Γαλλία.[2]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Knox, Andrew (Φεβρουάριος 2005). «An Overview of Incineration and EFW Technology as Applied to the Management of Municipal Solid Waste (MSW)» (PDF). University of Western Ontario. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Δεκεμβρίου 2008. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «Waste to Energy in Denmark». Ramboll. 2006. 
  3. ↑ Kleis, Heron· Dalager, Søren (2004). 100 Years of Waste Incineration in Denmark. 
  4. ↑ Danish Energy Statistics 2005. Danish Energy Authority. 9 Ιανουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Incineration στο Wikimedia Commons