Αργυριωδιούχο ρουβίδιο

Αργυριωδιούχο ρουβίδιο
Γενικά
Όνομα IUPAC Αργυριωδιούχο ρουβίδιο
Άλλες ονομασίες Ιωδίδιο αργύρου-ρουβιδίου
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος RbAg4I5
Μοριακή μάζα 1.151,4598 amu[1]
Δομή
Ισομέρεια
Φυσικές ιδιότητες
Χημικές ιδιότητες
Επικινδυνότητα
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το αργυριωδιούχο ρουβίδιο ή ιωδίδιο αργύρου-ρουβιδίου (αγγλικά: rubidium silver iodide) είναι η ανόργανη τριαδική ένωση με εμπειρικό τύπο RbAg4I5.

Ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια έρευνας για χημικά που θα είχαν ιδιότητες ιονικής αγωγιμότητας α-φάσης ιωδιούχου αργύρου (AgI) σε θερμοκρασίες κάτω από 146°C.[2]

Δομή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κρυσταλλική δομή του αποτελείται από σύνολα τετραέδρων ιωδίου, που μοιράζονται έδρες διαμέσου των οποίων διαχέονται τα ιόντα αργύρου.[3][4]

Παραγωγή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το αργυριωδιούχο ρουβίδιο παράγεται με σύντηξη[5] ή συνάλεση[6] ιωδιούχου ρουβιδίου (RbI) και ιωδιούχου αργύρου, σε στοιχειομετρικές ποσότητες.

Ιδιότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αγωγιμότητά του συμπεριλαμβάνει την κινητικότητα των ιόντων αργύρου (Ag+) μέσα στο κρυσταλλικό πλέγμα του.

Η αναφερόμενη αγωγιμότητα (της ένωσης) είναι 25 S/m.

Εφαρμογές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το αργυριωδιούχο ρουβίδιο προτάθηκε γύρω στο 1970 ως στερεός ηλεκτρολύτης για μπαταρίες, και χρησιμοποιήθηκε σε σύνδεση με ηλεκτρόδια αργύρου (Ag) και τριιωδιούχου ρουβιδίου (RbI3).[2]

Ομώνυμη οικογένεια ενώσεων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η οικογένεια ενώσεων αργυριωδιούχου ρουβιδίου είναι μια ομάδα ενώσεων ή και στερεών διαλυμάτων που είναι ισοδομικά με το αργυριωδιούχο ρουβίδιο, α-τροποποίησης. Παραδείγματα τέτοιων προχωρημένων υπεριονικών αγωγών με κινητά ιόντα αργύρου ή χαλκού (Cu+) συμπεριλαμβάνουν τις ακόλουθες ενώσεις:[7] [8] [9] [10]

  1. Αργυριωδιούχο ρουβίδιο (RbAg4I5).
  2. Αργυριωδιούχο αμμώνιο (ΝΗ4Ag4I5).
  3. Αργυριωδιούχο κάλιο (KAg4I5).
  4. Αργυριωδιούχο καίσιο (CsAg4I5).
  5. Αργυροβρωμοτετριωδιούχο καίσιο (CsAg4BrI4).[11]
  6. Αργυροδιβρωμοτριωδιούχο καίσιο (CsAg4Br2I3).
  7. Αργυροδιιωδοτριβρωμιούχο καίσιο (CsAg4Br3I2).
  8. Αργυριωδοτετραβρωμιούχο καίσιο (CsAg4Br4I).
  9. Αργυροβρωμιούχο καίσιο (CsAg4Br5).
  10. Αργυροδιβρωμοδιιωδοχλωριούχο ρουβίδιο (CsAg4ClBr2I2).
  11. Χαλκοδιιωδοτριχλωριούχο ρουβίδιο (RbCu4Cl3I2).
  12. Χαλκιωδιούχο κάλιο (KCu4I5).

Παρατηρήσεις, υποσημειώσεις και αναφορές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Σημείωση:Υπολογισμένο από τις ατομικές μάζες των χημικών στοιχείων που το αποτελούν. Δείτε τα οικεία λήμματα.
  2. ↑ 2,0 2,1 Smart, Lesley & Elaine A. Moore (2005). Solid State Chemistry: An Introduction. CRC Press. σελ. 192. ISBN 0-7487-7516-1. 
  3. ↑ Σημείωση: Ένα κατιόν ανά έδρα και ένα στο κέντρο του τετραέδρου.
  4. ↑ Geller, S. (1967). «Crystal Structure of the Solid Electrolyte, RbAg4I5». Science 157 (3786): 310–312. doi:10.1126/science.157.3786.310. PMID 17734228. Bibcode: 1967Sci...157..310G. https://archive.org/details/sim_science_1967-07-21_157_3786/page/n65. 
  5. ↑ Popov, A. S.; Kostandinov, I. Z.; Mateev, M. D.; Alexandrov, A. P.; Regel, Liia L.; Kostandinov; Mateev; Alexandrov; Regel (1990). «Phase analysis of RbAg4I5 crystals grown in microgravity». Microgravity Science and Technology 3: 41–43. Bibcode: 1990MiST....3...41P. 
  6. ↑ Peng H.; Machida N. Shigematsu T. (2002). «Mechano-chemical Synthesis of RbAg4I5 and KAg4I5 Crystals and Their Silver Ion Conducting Properties». Journal of the Japan Society of Powder and Powder Metallurgy 49 (2): 69–74. doi:10.2497/jjspm.49.69. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-16. https://web.archive.org/web/20110716235554/http://sciencelinks.jp/j-east/article/200207/000020020702A0227545.php. 
  7. ↑ Geller S.; Akridge J.R.; Wilber S.A. (1979). «Crystal structure and conductivity of the solid electrolyte α-RbCu4Cl3I2». Phys. Rev. B 19 (10): 5396–5402. doi:10.1103/PhysRevB.19.5396. Bibcode: 1979PhRvB..19.5396G. 
  8. ↑ Hull S. Keen D.A.; Sivia D.S.; Berastegui P. (2002). «Crystal Structures and Ionic Conductivities of Ternary Derivatives of the Silver and Copper Monohalides – I. Superionic Phases of Stoichiometry MAg4I5: RbAg4I5, KAg4I5, and KCu4I5». Journal of Solid State Chemistry 165 (2): 363–371. doi:10.1006/jssc.2002.9552. Bibcode: 2002JSSCh.165..363H. 
  9. ↑ Despotuli A.L.; Zagorodnev V.N.; Lichkova N.V.; Minenkova N.A. (1989). «New high conductive CsAg4Br1−xI2+x (0.25 < x < 1) solid electrolytes». Sov. Phys. Solid State 31: 242–244. 
  10. ↑ Lichkova N.V.; Despotuli A.L.; Zagorodnev V.N.; Minenkova N.A.; Shahlevich K.V. (1989). «Ionic conductivity of solid electrolytes in the two- and three-components AgX–CsX (X = Cl, Br, I) glass-forming systems». Sov. Electrochem. 25: 1636–1640. 
  11. ↑ Σημείωση: Η δομή CsAg4Br1−xI2+x είναι προφανώς λανθασμένη, αφού δεν είναι ισοδομική με τις υπόλοιπες, ενώ για x>1 βγάζει αρνητικούς δείκτες για το βρώμιο. Ισοδομική είναι η δομή CsAg4BrxI5-x, που πιθανότατα εννοείται. Αλλά κι αυτή για x = 0 βγάζει CsAg4I5, ένωση που προαναφέρθηκε.