Αρρίγκο Μπόιτο

Αρρίγκο Μπόιτο
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Arrigo Boito (Ιταλικά)
Ψευδώνυμο	Tobia Gorrio[1] και Almaviva[1]
Γέννηση	24  Φεβρουαρίου 1842[2][3][4] Πάντοβα[5][6][7]
Θάνατος	10  Ιουνίου 1918[2][8][3] Μιλάνο[9][6][10]
Τόπος ταφής	Μνημειακό Νεκροταφείο του Μιλάνου[11]
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Ιταλίας (1861–1918)
Εκπαίδευση	Διδάκτωρ Μουσικής[12]
Σπουδές	Ωδείο του Μιλάνου
Ιδιότητα	λιμπρετίστας[10], συνθέτης[13], ποιητής[14][15][10], δημοσιογράφος, σεναριογράφος, πολιτικός και συγγραφέας[16]
Γονείς	Silvestro Boito
Κίνημα	Scapigliatura
Είδος τέχνης	όπερα και κλασική μουσική
Καλλιτεχνικά ρεύματα	Scapigliatura
Σημαντικά έργα	Nerone και Μεφιστοφελής
Βραβεύσεις	Τάγμα των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Αρρίγκο Μπόιτο (ιταλ.Arrigo Boito, 24 Φεβρουαρίου 1842 - 10 Ιουνίου 1918) ήταν Ιταλός συνθέτης, ποιητής και λιμπρετίστας.

Σπούδασε μουσική στο Ωδείο του Μιλάνου και νέος ακόμη διακρίθηκε ως ποιητής που επένδυε ο ίδιος μουσικά τις συνθέσεις του.

Έγραψε δύο μόνο όπερες εκ των οποίων επιζεί σήμερα ο Μεφιστοφελής σε λιμπρέτο δικό του, βασισμένη στον Φάουστ του Γκαίτε. Η πρεμιέρα της το 1868 στην Σκάλα ήταν μια αποτυχία και προκάλεσε επεισόδια και επέμβαση της αστυνομίας. Ο Μπόιτο την επανεπεξεργάστηκε και η όπερα ανέβηκε τον Απρίλιο του 1875 στην Μπολόνια με επιτυχία. Είναι ένα έργο που παίζεται τακτικά μέχρι σήμερα. Η δεύτερη όπερα λέγεται Νέρων, στον οποίο εργάστηκε πολλά από τα τελευταία του χρόνια, παρουσιάστηκε μετά από τον θάνατο του, από τον Τοσκανίνι, στο Μιλάνο το 1924.^[17]

Εκεί που ευτύχησε περισσότερο ο Μπόιτο ήταν στην συγγραφή λιμπρέτων. Εκτός από τις άλλες συνεργασίες του, γνωστότερη των οποίων ήταν η Τζοκόντα του Πονκιέλλι, ιδιαίτερα επιτυχημένη ήταν αυτή με τον Βέρντι. Έγραψε τους στίχους του Inno delle nazioni (Ύμνου των εθνών) και τα έξοχα λιμπρέτα των δύο τελευταίων και σπουδαίων έργων του Βέρντι, Οθέλλος και Φάλσταφ, βασισμένα το μεν πρώτο στο ομώνυμο έργο του Σαίξπηρ, το δε δεύτερο στα έργα του ίδιου ποιητή Οι εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ και (εν μέρει) Ερρίκος Δ΄.

Επιλογή έργων

Όπερες

• Μεφιστοφελής, 1868 και 1875
• Νέρωνας, 1877-1915 (μεταθανάτια πρεμιέρα το 1924)

Λιμπρέτα

(εκτός των αμέσως ανωτέρω δικών του μελοδραμάτων)

• Το δρεπάνι του Αλφρέντο Καταλάνι (1875)
• Η Τζοκόντα του Αμίλκαρε Πονκιέλλι (1876)
• Οθέλος του Τζουζέπε Βέρντι (1887)
• Φάλσταφ του Τζουζέπε Βέρντι (1893)

Παραπομπές

1. Renzo Frattarolo: «Dizionario degli scrittori italiani contemporanei pseudonimi: 1900-1975» (Ιταλικά) Angelo Longo Editore. Ραβέννα. 1975. σελ. 153.
2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
3. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11892633n. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
4. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Arrigo-Boito. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
5. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
6. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
7. www.operanews.com/Opera_News_Magazine/2012/10/Departments/Live_in_HD_Otello.html.
8. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
9. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
10. Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 11. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
11. (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 3  Μαΐου 2024.
12. «Доктор музыки» (Ρωσικά)
13. www.forvo.com/word/arrigo_boito/.
14. (Αγγλικά) NNDB. 581/000093302.
15. www.britannica.com/EBchecked/topic/526627/scapigliatura.
16. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
17. Τολίκα, Ολυμπία. ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΛΕΞΙΚΟ της ΜΟΥΣΙΚΗΣ. Αθήνα: Στοχαστής. σελ. 305. ISBN 960-303-083-X. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Arrigo Boito στο Wikimedia Commons