Ο Πετάκκο υπήρξε κατά διαστήματα ανταποκριτής, αρχισυντάκτης και εκτελεστικός διευθυντής της εφημερίδας La Nazione και του περιοδικού La Storia Illustrata, καθώς και συγγραφέας των κειμένων του ομώνυμου μηνιαίου τηλεοπτικού προγράμματος στη RAI.[4]
Γεννήθηκε στην κωμόπολη Καστελνουόβο Μάγκρα της ανατολικής Λιγυρίας και άρχισε τη δημοσιογραφική σταδιοδρομία του στην εφημερίδα Il Lavoro της Γένοβας, όπου διευθυντής ήταν τότε ο Σάντρο Περτίνι. Στη μακρά σταδιοδρομία του ως δημοσιογράφος, ο Πετάκκο πήρε συνεντεύξεις από κάποιους εκ των πρωταγωνιστών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.[4]
Το 1957 ο Πετάκκο νυμφεύθηκε τη Λουτσέττα Ντε Μαρτίνο, με την οποία απέκτησαν δύο θυγατέρες, τη Μόνικα και την Καρλόττα. Ο Πετάκκο έμεινε χήρος το 1989 και από τότε ζούσε μόνος του στο Πόρτο Βένερε της Λιγυρίας[4], καθώς η Μόνικα εγκαταστάθηκε στη Ρώμη και η Καρλόττα στο Μιλάνο.
Αφότου έγινε έμπειρος δημοσιογράφος, ο Πετάκκο άρχισε να ασχολείται και με ιστορικά θέματα, και έγραψε πάμπολλα σχετικά βιβλία, αλλά και αρκετά σενάρια κινηματογραφικών ταινιών[5]
Το 1983 κέρδισε το Βραβείο Δημοσιογραφίας του Σαιν-Βενσάν και το 2006 το Βραβείο Δημοσιογραφίας «Capo d'Orlando».
Το σημαντικότερο έργο του Πετάκκο θεωρείται το ιστορικό δοκίμιο L'esodo: la tragedia negata d'Istria, Dalmazia e Venezia Giulia 1942-1956, που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1999 από τις εκδόσεις Mondadori του Μιλάνου και αργότερα μεταφράσθηκε σε αρκετές γλώσσες. Είχε αμέσως μεγάλη εμπορική επιτυχία. Το βιβλίο εκθέτει ένα από τα μεγάλα δράματα του 20ού αιώνα: τη μεταπολεμική εκδίωξη του ιταλικού πληθυσμού της Ίστριας και της Δαλματίας. Αρκετές προσωπικές συνεντεύξεις επιζώντων από αυτούς τους διωγμούς παρουσιάζονται στο βιβλίο.