Αρριδαίος (σατράπης)

Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 05/04/2021.
Αρριδαίος (σατράπης)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση4ος αιώνας π.Χ.
Θάνατος3ος αιώνας π.Χ. (πιθανώς)
Χώρα πολιτογράφησηςΜακεδονία[1]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςαρχαία ελληνικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααντιβασιλιάς
Οικογένεια
ΑδέλφιαAmphimachus[2]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμασατράπης
δεδομένα

Ο Αρριδαίος ήταν ένας από τους στρατηγούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου τον 4ο αιώνα π.Χ..[3]

Το 321 π.Χ., δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου, και ενώ το σώμα του επέστρεφε από τη Βαβυλώνα για να ταφεί στη Μακεδονία, ο Αρριδαίος σε συνενόηση με τον Πτολεμαίο, απέκτησε τον έλεγχο του σώματος και το μετέφερε στην Αίγυπτο αντίθετα με τις διαταγές του αντιβασιλέα της αυτοκρατορίας πλέον Περδίκκα. Σύντομα ο Περδίκκας εκστράτευσε εναντίον του Πτολεμαίου, και μετά την ήττα του στον Νείλο ποταμό, δολοφονήθηκε από τους ίδιους τους αξιωματικούς του.

Μετά τον θάνατο του Περδίκκα, ο Αρριδαίος και ο Πείθων ορίστηκαν απο κοινή απόφαση όλων των εμπλεκομένων ως οι προσωρινοί διοικητές των στρατευμάτων της αυτοκρατορίας. Ακολούθησε η Συμφωνία του Τριπαραδείσου λίγο αργότερα το ίδιο έτος, στην οποία ο Αρριδαίος πήρε την διοίκηση της Ελλησποντικής Φρυγίας. Το 319 π.Χ., μετά τον θάνατο του Αντίπατρου, ο Αρριδαίος επιτέθηκε ανεπιτυχώς στην πόλη Κύζικο η οποία βρισκόταν εκτός των συνόρων της επικράτειάς του, κάτι που έκανε τον Αντίγονο τον Μονόφθαλμο που είχε τον έλεγχο των γειτονικών περιοχών, να του ζητήσει να παραιτηθεί της σατραπείας του. Ο Αρριδαίος αρνήθηκε και οχυρώθηκε στην πόλη της Κίου.[4]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 1  Οκτωβρίου 2021.
  2. ↑ Ανακτήθηκε στις 1  Οκτωβρίου 2021.
  3. ↑ Smith, William (editor); Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, "Arrhidaeus (2) Αρχειοθετήθηκε 2005-10-26 στο Wayback Machine.", Boston, (1867)
  4. ↑ Ιουστίνος, Επιτομή του Πομπήιου Τρόγου, xiii. 4 / Φώτιος, Βιβλιοθήκη, cod. 92 / Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη, xviii. 39, 51, 52, 72