Αχερονογωβιός | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Κατάσταση διατήρησης | ||||||||||||||||||
Συστηματική ταξινόμηση | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
Διώνυμο | ||||||||||||||||||
Knipowitschia milleri (Ahnelt & Bianco, 1990) | ||||||||||||||||||
Συνώνυμα | ||||||||||||||||||
|
Ο αχερονογωβιός (Knipowitschia milleri - Κνιποβίτσια του Μίλλερ), είναι είδος ψαριού του γένους Κνιποβίτσια της οικογένειας των Γωβιιδών ενδημικό στον ποταμό Αχέροντα και ειδικότερα στην περιοχή των εκβολών του· άτομα του είδους έχουν καταγραφεί στο παρελθόν και στους παραποτάμους του Αχέροντα Κωκυτό και Βωβό.[3][4]. Περιγράφηκε και καταχωρήθηκε ως ξεχωριστό είδος το 1990.
Ο Αχερονογωβιός απαντάται σε νερά σχεδόν στάσιμα, διαυγή, γλυκά μέχρι ελαφρώς υφάλμυρα, με άφθονη υδρόβια βλάστηση και λασπώδη ή αμμώδη βυθό. Το μήκος του φτάνει μέχρι 2,6 cm (σταθερό ή τυπικό μήκος - Standard Length[5][6]). Ζει μέχρι δύο χρόνια. Γεννά τα αυγά του τον Φεβρουάριο-Μάρτιο. Τα νεαρά άτομα κολυμπούν ελεύθερα ενώ τα ενήλικα είναι βενθικά. Τρέφεται με προνύμφες των διπτέρων εντόμων Chironomidae και μικρά καρκινοειδή.[7]
Το είδος χαρακτηρίζεται Τρωτό (VU [D2]) στο Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας του 2009 που εκδόθηκε από το ελληνικό Υπουργείο Περιβάλλοντος· στην έκθεση εκτιμάται ότι πέρα από την έντονη θήρευση από τα χέλια και την περιορισμένη εξάπλωση, το είδος δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει κάποιο σοβαρό κίνδυνο.[8] Η IUCN, στην πιο πρόσφατη έκθεσή της (2006), το κατατάσσει στα κρισίμως κινδυνεύοντα λόγω μόλυνσης των υδάτων και απόρριψης αποβλήτων στην περιοχή του ενδιαιτήματός του καθώς και σχεδίων αποξήρανσης περίπου 50% των ελών της περιοχής των εκβολών του Αχέροντα, παρόλο που αυτή ανήκει στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστατευόμενων περιοχών Natura 2000.[1]