Βία Σάκρα
| Βία Σάκρα | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | οδός |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°53′30″N 12°29′10″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Ρώμη |
| Τοποθεσία | Ρωμαϊκό Φόρουμ |
| Χώρα | Ιταλία |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Ιερά Οδός, λατιν.: Via Sacra, ήταν η κεντρική οδός της αρχαίας Ρώμης, που οδηγούσε από την κορυφή του Καπιτωλίνου λόφου, μέσω μερικών από τους σημαντικότερους θρησκευτικούς χώρους της Αγοράς (όπου είναι ο πιο φαρδύς δρόμος), στο Κολοσσαίο.
Ο δρόμος ήταν μέρος της παραδοσιακής διαδρομής του ρωμαϊκού θριάμβου, που ξεκινούσε στις παρυφές της πόλης και προχωρούσε μέσα από τη Ρωμαϊκή Αγορά. Αργότερα η Οδός πλακοστρώθηκε και επί Νέρωνα τοποθετήθηκαν κιονοστοιχίες εκατέρωθεν αυτής.
Ο δρόμος παρείχε το σκηνικό για πολλές πράξεις και παραπτώματα της ιστορίας της Ρώμης, τις επίσημες θρησκευτικές εορτές, τους υπέροχους θριάμβους των νικητών στρατηγών και το καθημερινό πλήθος που συγκεντρωνόταν στις βασιλικές για να συνομιλήσει, να παίξει ζάρια, να συμμετάσχει σε επιχειρήσεις ή να εξασφαλίσει δικαιοσύνη. Πολλές ιερόδουλες παρατάσσοντο επίσης στον δρόμο, αναζητώντας πιθανούς πελάτες. Από τη βασιλεία του Αυγούστου, η Ιερά Οδός έπαιξε ρόλο στην τελετή αποθέωσης, με την οποία οι νεκροί Ρωμαίοι Αυτοκράτορες θεοποιούντο επίσημα: το σώμα του Αυτοκράτορα, καλυμμένο με μία κέρινη μάσκα προσώπου επάνω σε μία κλίνη, κατέβαινε από τον λόφο του Παλατίνου μέσω της Ιεράς Οδού στην Αγορά, όπου τελούντο οι επικήδειοι λόγοι, πριν η πομπή των Ιππέων και των Συγκλητικών συνεχίσει την πορεία της προς το Πεδίον του Άρεως.[1]
Η διαδρομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ενώ το δυτικό τμήμα της Ιεράς Οδού που διασχίζει την Αγορά ακολουθεί την αρχική διαδρομή του δρόμου, το ανατολικό τμήμα -μεταξύ του τέλους της Αγοράς και του Κολοσσαίου, το οποίο περνά κάτω από την Αψίδα του Τίτου- είναι μία ανακατεύθυνση του δρόμου, που κατασκευάστηκε μετά τη Μεγάλη πυρκαγιά της Ρώμης το 64 μ.Χ.[2] Στην εποχή της Δημοκρατίας και της Πρώιμης Αυτοκρατορίας η διαδρομή διαχωριζόταν προς τα βόρεια κοντά στον Οίκο των Εστιάδων και περνούσε από ένα ύψωμα στον Βέλιο λόφο, που τώρα καταλαμβάνεται κυρίως από τη βασιλική του Μαξέντιου και τη σύγχρονη Βία ντεϊ φόρι Ιμπεριάλι. Ως μέρος του προγράμματος ανοικοδόμησής του μετά την πυρκαγιά, ο Νέρων ουσιαστικά ευθυγράμμισε την Οδό διευθετώντας την μεταξύ των λόφων Βέλιου και Παλατίνου, δημιουργώντας μεγάλες κιονοστοιχίες και στις δύο πλευρές για καταστήματα, όπου έμποροι έβαζαν τους πάγκους τους.[2]
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Filippo Coarelli (2014). Rome and Environs. University of California Press. σελίδες 81–82.
- L. Richardson, jr (Οκτωβρίου 1992). A New Topographical Dictionary of Ancient Rome: Sacra Via. ISBN 9780801843006.
Βιβλιογραφικές αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Harry Thurston Peck. Harpers Dictionary of Classical Antiquities. perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 2018.
- ↑ 2,0 2,1 Coarelli. Rome and Environs. σελ. 82.