Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Η Βία ντέι Κορονάρι (ιταλικά: Via dei Coronari) είναι μια διάσημη οδός της Ρώμης, μήκους περίπου 500 μέτρων, που ξεκινά από το Βίκολο ντελ Κουράτο και καταλήγει στο Σαντ' Αγκοστίνο στη συνοικία Πόντε, σε μικρή απόσταση από την Πιάτσα Ναβόνα.
Κατασκευάστηκε όταν ο Πάπας Σίξτος Δ΄ διέταξε την ανακατασκευή της ευρύτερης περιοχής που ένωνε το κέντρο της πόλης με τη Γέφυρα Σαντ' Άντζελο, ώστε να δημιουργηθεί δρόμος που να οδηγεί απευθείας στην Πόλη του Βατικανού.
Κατά τον ύστερο Μεσαίωνα οι προσκυνητές που κατευθύνονταν στον Άγιο Πέτρο διένυαν αυτό το δρόμο ώστε να διασχίσουν τον ποταμό Τίβερη από τη Γέφυρα Σαντ' Άντζελο. Εξαιτίας του πλήθους αυτού, άνοιξαν στην περιοχή πολυάριθμα μαγαζιά που πουλούσαν θρησκευτικά αντικείμενα, κυρίως προσευχητάρια και ροζάρια (θρησκευτικά κομπολόγια που χρησιμοποιούνται από τους Καθολικούς κατά την προσευχή). Καθώς τα αντικείμενα αυτά αποκαλούνται στα ιταλικά corone del rosario, ο δρόμος μετονομάστηκε από Βία Ρέκτα, που ήταν το παλαιό του όνομα, σε Βία ντέι Κορονάρι.
Το Άγιο Έτος 1450, περίπου 200 προσκυνητές έχασαν τη ζωή τους καθώς είτε ποδοπατήθηκαν είτε έπεσαν στον Τίβερη από το συνωστισμό. Μετά από αυτήν την τραγωδία, ο Πάπας Νικόλαος Ε΄ κατεδάφισε την αψίδα στην είσοδο της Γέφυρας Σαντ' Άντζελο.
Από τις αρχές του 16ου αιώνα η οδός και η γύρω περιοχή κατοικήθηκε από διάσημες εταίρες της εποχής, ανάμεσα στις οποίες συναντούμε την Ιμπέρια και τη Φιαμμέττα, ερωμένη του Καίσαρα Βοργία.
Την ίδια περίοδο ο δρόμος παραδοσιακά χωριζόταν σε δύο τμήματα: το πρώτο ονομαζόταν Σκορτικλάρια, από τους πολυάριθμους πωλητές δερμάτινων ειδών που έδρευαν εκεί, ενώ το δεύτερο Ιμμάτζινε ντι Πόντε, από το θρησκευτικό ανάθημα που κατασκεύασε εκεί το 1523 ο Αντόνιο ντα Σάνγκαλλο ο νεότερος (1484–1546) στον τοίχο της κατοικίας του καρδιναλίου Σέρρα ντι Μονσερράτο. Η εικόνα που απεικονίζει μια Στέψη της Παρθένου - σήμερα αχνοφαίνεται αλλά βρίσκεται ακόμη εκεί - έγινε παραγγελία από τον ντα Σάνγκαλλο στον Περίνο ντελ Βάγκα (1501-1547).
Σήμερα τα μαγαζιά θρησκευτικών αντικειμένων έχουν πλέον αντικατασταθεί από καταστήματα με αντίκες, ενώ ο ίδιος ο δρόμος είναι από τους πολυτελέστερους της πόλης με πολλά αυθεντικά κτίρια του 15ου και 16ου αιώνα.