Βίλχελμ Τράουγκοτ Κρουγκ

Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης.
Αίτιο: απόδοση ξένων ονομάτων, συνδεσμοι
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.
Βίλχελμ Τράουγκοττ Κρουγκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Wilhelm Traugott Krug (Γερμανικά)
Γέννηση22  Ιουνίου 1770[1][2][3]
Ράντις
Θάνατος12  Ιανουαρίου 1842[1][2][3]
Λειψία
Τόπος ταφήςAlter Johannisfriedhof, Leipzig
ΨευδώνυμοKantharos[4], Urceus[4], Squenz von Zettel[4], Beatus Lucifer[4] και Christianus Sincerus[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Πρωσίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[5]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν
Πανεπιστήμιο της Ιένας
Πανεπιστήμιο Μαρτίνου Λούθηρου του Χάλλε-Βιτεμβέργης[6]
Πανεπιστήμιο της Λειψίας[6]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφιλόσοφος[7]
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Λειψίας
Πανεπιστήμιο του Βίτενμπεργκ[8]
Alma Mater Viadrina[9]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Βίλχελμ Τράουγκοτ Κρουγκ (Wilhelm Traugott Krug, 22 Ιουνίου 1770 Radis – 12 Ιανουαρίου 1842 Λειψία) ήταν Γερμανός φιλόσοφος.

Η Ζωή του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κρουγκ γεννήθηκε τη νύχτα 21-22 Ιουνίου 1770. Εκείνη την εποχή, ο πατέρας του Johann Christian Krug ήταν ο μισθωτής του αρχοντικού στο Radis, αργότερα έγινε διαχειριστής του επιμελητηρίου Strohwalde και τέλος ήταν ο ξενοδόχος του Gräfenhainichen.

Η μητέρα του Κρουγκ ήταν η Κριστιάνε Κρουγκ (Christiane Krug), το γένος Steude. Ο Κρουγκ πήγε πρώτα στο σχολείο του χωριού, αλλά η διδασκαλία ήταν κακή. Οι γονείς λοιπόν έβαλαν τα παιδιά τους να διδαχθούν από ειδικευμένους συμβούλους / δασκάλους.

Από το 1782 παρακολούθησε το Landesschule Pforta, το οποίο αποφοίτησε το 1788 ως ο τρίτος καλύτερος στη χρονιά του. Αφού σπούδασε Φιλοσοφία και Θεολογία το 1788 στο Leucorea της Wittenberg, το 1792 στο Πανεπιστήμιο της Jena και το 1794 στο Georg-August University του Göttingen, τελικά ο Krug εγκαταστάθηκε το 1794 στη Wittenberg ως Επίκουρος Καθηγητής. Δίδαξε Φιλοσοφία και Γενικές γνώσεις. Με άλλη διδακτική αποστολή πήγε το 1801 ως Aναπληρωτής Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βρανδεμβούργου της Φρανκφούρτης. Εκεί γνώρισε την Wilhelmine von Zenge και την παντρεύτηκε στις 8 Ιανουαρίου 1804 στο St. Marienkirche της Φρανκφούρτης (Oder). Ο Wilhelmine είχε στο παρελθόν αρραβωνιαστεί τον Heinrich von Kleist από το 1800. Ο γιος τους August Otto Krug γεννήθηκε την επόμενη χρονιά.

Από το 1805 ο Κρουγκ ήταν ο διάδοχος του Ιμμάνουελ Καντ στο Πανεπιστήμιο Albertus στο Königsberg. Ήταν ο εμπνευστής και ιδρυτικό μέλος του Tugendbund που ιδρύθηκε το 1807[10] Από το 1809 εργάστηκε στη Λειψία, όπου επιμελήθηκε μεταξύ άλλων τη Leipziger Literaturzeitung. Ως αρχηγός του Ιππικού με τους Σάξονες έφιππους κυνηγούς, πολέμησε στους απελευθερωτικούς πολέμους. Το 1830 διηύθυνε την πρυτανεία του πανεπιστημίου και -το 1834 αποσύρθηκε κατόπιν αιτήματός του- εργάστηκε ως φιλοσοφικός, δημοσιογραφικός και ορθολογιστής-θεολόγος συγγραφέας, το 1833 και ως φιλελεύθερος βουλευτής μέχρι το θάνατό του.

Ως εκπρόσωπος του Πανεπιστημίου της Λειψίας, ήταν μέλος της πρώτης αίθουσας του πρώτου Συνταγματικού Κοινοβουλίου της Σαξονικής πολιτείας το 1833/34[11]. Εκ μέρους της Εβραϊκής Κοινότητας στη Δρέσδη, υπέβαλε αίτηση για τη χειραφέτηση των Εβραίων στο Βασίλειο της Σαξονίας στην Άνω Πρώτη Αίθουσα του Landtag, η οποία αντιτάχθηκε σθεναρά από τους αντιπάλους της χειραφέτησης[12]

Ήταν μέλος της Μασονικής Στοάς της Λειψίας Minerva zu den Drei Palmen. Υπό την πρυτανεία του Κrug το 1830, η παραδοσιακή διαίρεση του Πανεπιστημίου σε έθνη στη Λειψία καταργήθηκε και το Πανεπιστημιακό Σύνταγμα προσαρμόστηκε στο νέο κρατικό Σύνταγμα. Μεταξύ των μαθητών του ήταν οι μεταγενέστεροι συνθέτες Ρόμπερτ Σούμαν και Ρίχαρντ Βάγκνερ.[13]

Η Φιλοσοφία του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η βασική ιδέα του φιλοσοφικού του συστήματος, την οποία περιγράφει στη «Θεμελιώδη Φιλοσοφία» του (Züllichau 1803· 3η έκδοση, Λειψία 1827) ως μια υπερβατική σύνθεση ύπαρξης και γνώσης («Υπερβατικός Συνθετισμός»), είναι ότι ούτε ο Ρεαλισμός ούτε ο Ιδεαλισμός είναι λόγος ικανοποίησης, επομένως ένα τρίτο σύστημα το οποίο προέρχεται από τη αρχική σύνδεση του Όντος και της Γνώσης της Συνείδησης ως υπερβατική σύνθεση είναι το μόνο επιτρεπτό.

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Hμιτελής Λίστα

  • Ehrenbürger Leipzigs (1841)
  • Ehrendoktor der Universität Leipzig (1841)[14]

Τα έργα του

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Grundlinien zu einer allgemeinen deutschen Republik gezeichnet von einem Märtyrer der Wahrheit; Altona und Wien, 1797
  • Philosophie der Ehe, ein Beytrag zur Philosophie des Lebens für beyde Geschlechter. Roch, Leipzig, 1800 (Digitalisat)
  • Die Staatswissenschaft im Restaurazionsprozesse der Herren von Haller, Adam Müller und Konsorten betrachtet. Leipzig, 1817. (komplett bei Google Books)
  • Entwurf zur deutschen, und Darstellung der englischen Gesetzgebung über die Preßfreiheit. Brockhaus, Leipzig 1818 (Digitalisat)
  • Griechenlands Wiedergeburt. Ein Programm zum Auferstehungsfeste; 2. Auflage, Leipzig 1821
  • Fundamentalphilosophie; Züllichau 1803, 3. Auflage, Leipzig 1827
  • System der theoretischen Philosophie; Königsberg 1806–10, 3 Bände; 1. Band, 3. Auflage 1825; 2. Band, 3. Auflage 1830; 3. Band, 2. Auflage 1823
  • Geschichte der Philosophie alter Zeit; Leipzig 1815, 2. Auflage 1826
  • System der praktischen Philosophie; Königsberg 1817–19, 3 Bände; 2. Auflage 1829–38
  • Handbuch der Philosophie und philosophischen Literatur; Leipzig 1820–21, 2 Bände; 3. Auflage 1828
  • Geschichtliche Darstellung des Liberalismus alter und neuer Zeit; Leipzig 1823
  • Grundlage zu einer neuen Theorie der Gefühle und des sogenannten Gefühlvermögens; Königsberg 1824
  • Dikäopolitik, oder neueste Restauration des Staats mittels des Rechtsgesetzes; Leipzig 1824
  • Nachtrag zur Schrift: Welche Folgen kann und wird der neuliche Übertritt eines protestantischen Fürsten zur katholischen Kirche haben?; zweite verbesserte und mit einem Zusatz vermehrte Auflage; Kollmann i. Komm., Leipzig 1826 (Digitalisat)
  • Allgemeines Handwörterbuch der philosophischen Wissenschaften nebst ihrer Literatur und Geschichte; Leipzig 1827–28, 4 Bände; 5. Band 1829–34; 2., verbesserte und vermehrte Auflage 1832–1838. – Reprint der 2. Aufl.: Frommann-Holzboog, Stuttgart-Bad Cannstatt 1970, ISBN 978-3-7728-0209-6
  • Universalphilosophische Vorlesungen für Gebildete beiderlei Geschlechts; Neustadt an der Orla 1831
  • Schelling und Hegel. Oder die neueste Philosophie im Vernichtungskriege mit sich selbst begriffen; Leipzig 1835 (komplett bei Google Books)
  • Gesammelte Schriften; Braunschweig und Leipzig 1830–1841, 12 Bände

Σχετική Λογοτεχνία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Wilhelm Traugott Krug, Franz Volkmar Reinhard: . Baumgärtner, Leipzig 1825 (eingeschränkte Vorschau in der Google-Buchsuche).
  • Walther Killy (Hg.): Literaturlexikon. Autoren und Werke deutscher Sprache (15 Bände). Gütersloh, München: Bertelsmann-Lexikon-Verl., 1988–1991 (CD-ROM: Berlin 1998, ISBN 3-932544-13-7)
  • Carl von Prantl: Krug, Wilhelm Traugott. In: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 17, Duncker & Humblot, Leipzig 1883, S. 220–222.
  • Friedbert Holz: Krug, Wilhelm Traugott. In: Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 13, Duncker & Humblot, Berlin 1982, ISBN 3-428-00194-X, S. 114 f. (Digitalisat).
  • Uwe Backes: Der Philosoph Wilhelm Traugott Krug: Seine Stellung im vormärzlichen Liberalismus und sein Wirken für die Judenemanzipation in Sachsen, in: Bausteine einer jüdischen Geschichte der Universität Leipzig (Leipziger Beiträge zur Jüdischen Geschichte und Kultur Bd. IV), hrsg. Stephan Wendehorst, Leipzig 2006, S. 483–504.
  • Hans-Joachim Böttcher: Der Philosoph Wilhelm Traugott Krug – Ein prominenter Sohn der Dübener Heide. In: Jahrbuch der Dübener Heide 2016, S. 38–42.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) SNAC. w6jd7fcw. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Internet Philosophy Ontology project» (Αγγλικά) thinker/3402. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2007364610. Ανακτήθηκε στις 30  Αυγούστου 2020.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12362769k. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ 6,0 6,1 (Αγγλικά) Mathematics Genealogy Project.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2015.
  8. ↑ Ανακτήθηκε στις 3  Ιουλίου 2019.
  9. ↑ Ανακτήθηκε στις 4  Ιουλίου 2019.
  10. ↑ Richter, Walter (1979). Der Constantistenorden im Wandel des Zeitgeistes. Einst und Jetzt, Jahrbuch des Vereins für corpsstudentische Geschichtsforschung, Τόμος 24. σελ. 116–165, σελ. 157. 
  11. ↑ Matzerath, Josef. Aspekte sächsischer Landtagsgeschichte – Präsidenten und Abgeordnete von 1833 - 1952, Sächsischer Landtag 2001. σελ. 45. 
  12. ↑ Petition des Handelsstandes und der Gewerbetreibenden in den Städten Leisnig, Oschatz, Grimma, Döbeln, Mitweida und Kolditz wider die Emanzipation der Juden im Königreiche Sachsen, Leisnig 1833. 
  13. ↑ Todte, Mario. Robert Schumann und die Universität Leipzig 1828/29, in: Der „akademische“ Schumann und die Jenaer Promotion von 1840, (Schriftenreihe des Universitätsarchivs Leipzig Bd. 14), hrsg. von Joachim Bauer und Jens Blecher, Leipzig 2010. σελ. 9-22. 
  14. ↑ Verzeichnis der Ehrenpromotionen. Archiv der Universität Leipzig, abgerufen am 21. Οktober 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]