Βίσεγκραντ (Βοσνία και Ερζεγοβίνη)

Αυτό το λήμμα αφορά την πόλη της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης. Για άλλες χρήσεις, δείτε: Βίσεγκραντ.
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 18/10/2011.
Βίσεγκραντ

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Βίσεγκραντ
43°46′57″N 19°17′33″E
ΧώραΒοσνία και Ερζεγοβίνη[1]
Διοικητική υπαγωγήVišegrad Municipality
Ίδρυση1407
Έκταση1,91 km²
Υψόμετρο389 μέτρα
Πληθυσμός5.869 (2013)
Ταχ. κωδ.73240
Ζώνη ώραςUTC+01:00
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Βίσεγκραντ (βοσνιακά: Višegrad, σερβικά: Вишеград, προφέρεται: [ʋǐʃɛɡraːd]) είναι πόλη της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης και βρίσκεται στη Σερβική δημοκρατία της Βοσνίας, μια από τις δύο οντότητες της χώρας. Έγινε γνωστό από το βιβλίο του συγγραφέα Ίβο Άντριτς Το γεφύρι του Δρίνου.[2] Η εν λόγω γέφυρα που χτίστηκε το 1571 από τον μεγάλο βεζύρη Σοκολού Μεχμέτ Πασά (Σοκολλού Μεχμέντ Πασά ή Μεχμέντ Πασά Σοκόλοβιτς),διατηρείται μέχρι σήμερα και έχει συμπεριληφθεί στην λίστα με τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Στη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Βίσεγκραντ έχει ιδιαίτερη στρατηγική σημασία καθώς βρίσκεται πάνω στο δρόμο που συνδέει τη σερβική πόλη Ούζιτσε (Užice) και γενικότερα όλη τη Σερβία με το Γκόραζντε και το Σαράγεβο. Στις 6 Απριλίου του 1992 το γιουγκοσλαβικό πυροβολικό άρχισε να βομβαρδίζει την πόλη και κυρίως τις γειτονιές που κατοικούσαν Βόσνιοι μουσουλμάνοι όπως επίσης και τα γειτονικά χωριά με βοσνιακό πληθυσμό.

Στη συνέχεια κάποιοι Βόσνιοι πήραν ομήρους ντόπιους Σέρβους και κατέλαβαν το γειτονικό φράγμα, που χρησίμευε για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και τον έλεγχο του ύψους των νερών του Δρίνου, και απειλούσαν ότι θα το ανατινάξουν. Στις 12 Απριλίου δυνάμεις του γιουγκοσλαβικού στρατού κατέλαβαν το φράγμα και πήραν τον έλεγχο πόλης. Οι κάτοικοι που είχαν φύγει στη διάρκεια της κρίσης επέστρεψαν στο Βίσεγκραντ. Μέχρι τα μισά του Μαΐου της ίδιας χρονιάς το κλίμα ήταν σχετικά ήρεμο στην πόλη. Στις 19 Μαΐου ο γιουγκοσλαβικός στρατός (JNA) αποσύρθηκε και ντόπιοι Σέρβοι ηγέτες πήραν τον έλεγχο της πόλης και της ευρύτερης περιοχής.

Έπειτα Σερβοβόσνιοι στρατιώτες και παραστρατιωτικές ομάδες άρχισαν τις δολοφονίες Βόσνιων μουσουλμάνων, πολλές Βόσνιες γυναίκες υπήρξαν θύματα βιασμού από Σέρβους ενόπλους, τα σπίτια των Βόσνιων λεηλατήθηκαν και τα τζαμιά της πόλης καταστράφηκαν ολοσχερώς. Πολλοί από τους Βόσνιους που δε δολοφονήθηκαν συνελήφθησαν και κρατήθηκαν σε διάφορα σημεία της πόλης και στα πρώην στρατόπεδα του γιουγκοσλαβικού στρατού στην Uzamnica καθώς και στο ξενοδοχείο Vilina Vlas. Οι κρατούμενοι στα δύο τελευταία σημεία κρατούνταν υπό απάνθρωπες συνθήκες, τους επιβάλλονταν καταναγκαστικές εργασίες και συχνά υπέστησαν ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια και σεξουαλική κακοποίηση.

Οι Σέρβοι Μίλαν Λούκιτς (Milan Lukic) και Σρεντόγιε Λούκιτς, συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν ο πρώτος(το 2009) σε ισόβια κάθειρξη και ο δεύτερος σε κάθειρξη τριάντα ετών για: τη δολοφονία, την παράνομη κράτηση υπό απάνθρωπες συνθήκες, την κακοποίηση, τον εξευτελισμό και την τρομοκράτηση εκατοντάδων Βόσνιων και άλλων μη Σέρβων κατοίκων της περιοχή, καθώς και για την κλοπή και την καταστροφή των περιουσιών τους.

Σύμφωνα με απογραφή που διενεργήθηκε το 1991 ο δήμος του Βίσεγκραντ είχε πληθυσμό 21.199 κατοίκους. Από αυτούς 62,8% ήταν Βόσνιοι, το 32,8% Σέρβοι και το υπόλοιπο 4,4% ανήκε σε άλλες εθνότητες. Μετά τον πόλεμο ελάχιστοι Βόσνιοι επέστρεψαν στο Βίσεγκραντ.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ GEOnet Names Server. 11  Ιουνίου 2018. -100384.
  2. ↑ Χώρα-ακρίτας μ’ άπλετο φως kathimerini.gr

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]