Βασίλι Τρεντιακόφσκι

Βασίλι Τρεντιακόφσκι
Βασίλι Τρεντιακόφσκι, Ρώσος συγγραφέας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Василий Кириллович Тредиаковский (Ρωσικά)
Γέννηση	22 Φεβρουαρίου^ιουλ. / 5  Μαρτίου 1703^γρηγ.[1][2][3] Άστραχαν[4][1][5]
Θάνατος	6^ιουλ. / 17  Αυγούστου 1768^γρηγ.[2][3] Αγία Πετρούπολη[6][7][5]
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο Σμολένσκι
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρωσικά
Σπουδές	Σλαβοελληνολατινική Ακαδημία (1723–1726)[1] Πανεπιστήμιο του Παρισιού (1727–1730)[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποιητής συγγραφέας μεταφραστής λεξικογράφος[8]
Περίοδος ακμής	1721
Οικογένεια
Τέκνα	Λεβ Βασιλιέβτιτς Τρεντιακόφσκι
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Βασίλι Κιρίλοβιτς Τρεντιακόφσκι ( Ρωσικά: Василий Кириллович Тредиаковский ), γεννήθηκε στο Αστραχάν στις 22 Φεβρουαρίου 1703 (5 Μαρτίου 1703 στο Γρηγοριανό ημερολόγιο), πέθανε στις 6 Αυγούστου 1769 (17 Αυγούστου 1769 στο Γρηγοριανό ημερολόγιο) στην Αγία Πετρούπολη, ήταν Ρώσος ποιητής, θεωρητικός της λογοτεχνίας και μεταφραστής που συνέβαλε στην ανάπτυξη της κλασικής ρωσικής λογοτεχνίας και στη διαμόρφωση της νέας λογοτεχνικής γλώσσας.^[9]

Ο Τρεντιακόφσκι ήταν ο πρώτος πολύγλωσσος Ρώσος μελετητής, που μιλούσε, διάβαζε και έγραφε σε ξένη γλώσσα.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Τρεντιακόφσκι γεννήθηκε ως γιος φτωχού ιερέα. Στα παιδικά του χρόνια φοίτησε σε ιερατική σχολή Καπουτσίνων. Το 1723-1725 σπούδασε στη Μόσχα, στη Σλαβοελληνολατινική Ακαδημία. Ήταν ο πρώτος μη ευγενής που έλαβε ανθρωπιστική εκπαίδευση στο εξωτερικό χρηματοδοτούμενος από Ρώσους διπλωμάτες. Κατά τα έτη 1727 έως 1730 σπούδασε φιλοσοφία, γλωσσολογία και μαθηματικά στη Σορβόννη του Παρισιού. Αμέσως μετά την επιστροφή του στη Ρωσία, έγινε αναπληρωτής γραμματέας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και ποιητής της αυλής της αυτοκράτειρας Άννας. Οι απόψεις του αυτή την περίοδο χαρακτηρίζονται από ριζοσπαστισμό και θρησκευτική ελεύθερη σκέψη.^[10]

Έργο

Το 1730 εξέδωσε το Ταξίδι στο νησί της αγάπης, το οποίο αποτελείται από δύο μέρη: το πρώτο είναι η μετάφραση του ομώνυμου έργου του Γάλλου Πωλ Ταλμάν, το δεύτερο είναι ένα διήγημα και ποιήματα για τον έρωτα, έργα του Τρεντιακόφσκι, το πρώτο έργο που χρησιμοποίησε τη ρωσική καθομιλουμένη γλώσσα σε αντίθεση με την επίσημη και ξεπερασμένη εκκλησιαστική-σλαβική. Το έργο είχε μεγάλη επιτυχία καθώς έδειχνε μια ακριβή κατανόηση των αναγκών του σύγχρονου αναγνωστικού κοινού, το οποίο ενδιαφερόταν έντονα για τη συναισθηματική λογοτεχνία, και εισήγαγε δύο νεωτερισμούς στη ρωσική λογοτεχνία: η γυναίκα δεν θεωρείται πλέον ως διαβολικό αντικείμενο, αλλά ως πρόσωπο που εμπνέει τον έρωτα. Επιπλέον, ο έρωτας δεν είναι πια συνώνυμος με την αμαρτία. Στη δεκαετία του 1730, ήταν το μοναδικό έντυπο βιβλίο του είδους και, ταυτόχρονα, το πρώτο κοσμικό μυθιστόρημα στη ρωσική λογοτεχνία εκείνης της εποχής, έτσι έθεσε τα θεμέλια για το μελλοντικό μοντέλο μυθιστορηματικής αφήγησης.^[11]

Γελωτοποιοί στην Αυλή της αυτοκράτειρας Άννας, (1872). Ο Τρεντιακόφσκι απεικονίζεται στο άκρο αριστερά, σκυφτός. Βαλέρι Γιάκομπι, πινακοθήκη Τρετιακόφ

Το 1735 ο Τρεντιακόφσκι δημοσίευσε το θεωρητικό έργο Ένας νέος και σύντομος τρόπος για τη σύνθεση ρωσικών στίχων (Новый и краткий способ к сложенью российских стихов), ένα έργο με το οποίο έγινε γνωστός, εισάγοντας για πρώτη φορά στη ρωσική λογοτεχνία ποιητικά είδη όπως το σονέτο, το ροντώ, το μαδριγάλι και η ωδή. ^[12]Στην προσέγγισή του στην ποίηση, που ήταν καινούργια για τη Ρωσία, τον υποστήριξε ο φίλος του ποιητής Αντίοχος Καντεμίρ. Το 1748 έγραψε την Συζήτηση μεταξύ ενός ξένου και ενός Ρώσου για την παλιά και νέα ορθογραφία, η πρώτη μελέτη της φωνητικής δομής της ρωσικής γλώσσας. Συνέχισε την υπεράσπιση της ποιητικής μεταρρύθμισης με το έργο Περί αρχαίας, μέσης και νέας ρωσικής ποίησης (O drevney, средней и newy rossiyskoy poesions (1752).^[9]

Ο Τρεντιακόφσκι εισήγαγε επίσης τους Ρώσους αναγνώστες σε είδη όπως το ηρωικό ποίημα: Εξήγηση του ηρωικού έπους και την κωμωδία: Λόγος για την Κωμωδία γενικά.

Ο συγγραφέας, που ήταν ένας από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους της εποχής του, υπήρξε παράλληλα πολυγραφότατος μεταφραστής κλασικών συγγραφέων, μεσαιωνικών φιλοσόφων και γαλλικής λογοτεχνίας. Από το 1738 ασχολήθηκε με τη μετάφραση ενός τεράστιου έργου, στο οποίο αφιέρωσε τριάντα χρόνια από τη ζωή του, μια πολύτομη ιστορία της Ελλάδας και της Ρώμης, που είχε μεγάλη εκπαιδευτική αξία για τους Ρώσους αναγνώστες. ^[13]Το τελευταίο του σημαντικό μεταφραστικό έργο ήταν μια μετάφραση του έργου του Φρανσουά Φενελόν Οι περιπέτειες του Τηλέμαχου (1766), το οποίο απέδωσε σε ρωσικό εξάμετρο. Τα έργα του σημάδεψαν τη μετάβαση από τη συλλαβική στιχουργική στον μετρικό στίχο, που θεωρούσε ότι αντιστοιχούσε περισσότερο στον ήχο της ρωσικής γλώσσας.^[14]

Η συμβολή του Τρεντιακόφσκι στην ανάπτυξη της ρωσικής μουσικής ήταν επίσης σημαντική. Μετέφρασε τα πρώτα ιταλικά ιντερμέδια και την πρώτη όπερα που ανέβηκε στη Ρωσία, εισάγοντας τον Ρώσο ακροατή στα διάφορα είδη της ιταλικής όπερας από τη δεκαετία του 1730 και αργότερα. Από αυτή την άποψη, σηματοδότησε την αρχή όλων των επόμενων σταδίων στην ανάπτυξη του ρωσικού μουσικού και δραματικού θεάτρου.

Δυσκολίες

Ο Τρεντιακόφσκι γνώρισε πολλές δυσκολίες και εχθρικό περιβάλλον. Οι μεταφράσεις του προκαλούσαν συχνά την οργή της λογοκρισίας και έπεσε στη δυσμένεια των ανωτέρων του στην Ακαδημία και των συντηρητικών αυλικών κύκλων. Η λογοτεχνική διαμάχη του με συγγραφείς όπως ο Μιχαήλ Λομονόσοφ και ο Αλεξάντερ Σουμαρόκοφ ήταν έντονη. Το 1759 απολύθηκε από την Ακαδημία. Οι εκφοβισμοί και οι ενοχλήσεις ήταν βαριές και το 1755 ο Τρεντιακόφσκι είπε: «Αφήστε στην ησυχία του αυτόν που φιλοδοξεί μόνο τη μοναξιά... παρακαλώ, λυπηθείτε με, αφήστε με ήσυχο».

Τον Απρίλιο του 1768, ο Τρεντιακόφσκι παραπονέθηκε για την επισφαλή οικονομική του κατάσταση. Τελικά πέθανε τον Αύγουστο του 1769, ταπεινωμένος από τους συγχρόνους του, αλλά αναγνωρισμένος από τους διαδόχους του. Οι θεωρίες του επιβεβαιώθηκαν εντυπωσιακά στα έργα του λογοτεχνικού αντιπάλου του Μιχαήλ Λομονόσοφ. Καθορίζοντας την ιστορική και λογοτεχνική σημασία της δημιουργικής δραστηριότητας του Τρεντιακόφσκι, ο κριτικός της λογοτεχνίας Βισαριόν Μπελίνσκι έγραψε: «Ο Τρεντιακόφσκι δεν θα ξεχαστεί ποτέ, γιατί γεννήθηκε στην ώρα του».^[13]

Παραπομπές

1. «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
2. «Большая российская энциклопедия». (Ρωσικά) Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 4200717. Ανακτήθηκε στις 5  Νοεμβρίου 2021.
3. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Vasily-Kirillovich-Trediakovsky. Ανακτήθηκε στις 5  Νοεμβρίου 2021.
4. Evgeny Lyatsky: «Тредьяковский, Василий Кириллович» (Ρωσικά)
5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 26  Φεβρουαρίου 2017.
6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
7. «Краткая литературная энциклопедия». (Ρωσικά) Συνοπτική Λογοτεχνική Εγκυκλοπαίδεια. Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1962.
8. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
9. . «britannica.com/biography/Vasily-Kirillovich-Trediakovsky». 
10. . «hiddenshell.ru/el/testy-kakoe-iz-hudozhestvennyh-proizvedenii-sleduet-otnesti-k/». 
11. . «kerchtt.ru/el/rossiiskaya-imperiya-v-18-veke-kratko-russkaya-literatura-xviii-veka/». 
12. . «mylandrover.ru/el/Ρωσική λογοτεχνία του 18ου αιώνα». 
13. . «selfiemag.ru/el/dogs-health/trediakovskii-v-biografiya-kratko-trediakovskii-vasilii-kirillovich/». 
14. . «eurodomik.ru/el/buildings/russkii-literaturnyi-yazyk-pervoi-chetverti-xviii-v-petrovskaya-epoha». 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Vasily Trediakovsky στο Wikimedia Commons