Βασιλιάς της Βαυαρίας | |
---|---|
Πρώην Μοναρχία | |
Βασιλικός θυρεός | |
Λουδοβίκος Γ΄ | |
Πρώτος μονάρχης | Μαξιμιλιανός Α΄ |
Τελευταίος μονάρχης | Λουδοβίκος Γ΄ |
Διορίζεται από | Κληρονομική σχέση |
Έναρξη μοναρχίας | 1806 |
Λήξη μοναρχίας | 1918 |
Σημερινός διεκδικητής | Φραγκίσκος της Βαυαρίας |
Βασιλιάς της Βαυαρίας ήταν το αξίωμα των μοναρχών του Βασιλείου της Βαυαρίας (1806-1918), το οποίο κρατούσε ο επικεφαλής του Οίκου των Βίττελσμπαχ. Το βασίλειο, με πρωτεύουσα το Μόναχο, διαλύθηκε ως αποτέλεσμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.[1][2]
Σύμφωνα με τους όρους της Συνθήκης του Πρέσμπουργκ του 1805, μεταξύ της Ναπολεόντειας Γαλλίας και του Φραγκίσκου Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αρκετά πριγκιπάτα που είχαν συμμαχήσει με τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη αναβαθμίζονταν σε βασίλεια. Ένα από αυτά ήταν και εκείνο της Βαυαρίας του οποίου ο πρίγκιπας-ελέκτορας Μαξιμιλιανός Δ΄ Ιωσήφ θα λάβει επίσημα τον τίτλο του Βασιλιά της Βαυαρίας ως Μαξιμιλιανός Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας την 1η Ιανουαρίου 1806. Ο Μαξιμιλιανός υπήρξε μέλος του Οίκου των Βίττελσμπαχ.[1][2]
Οι διάδοχοι του Μαξιμιλιανού αντιστάθηκαν στον αναδυόμενο γερμανικό εθνικισμό και η Βαυαρία ανέλαβε την προστασία μικρότερων κρατιδίων, τα οποία αισθάνονταν ότι απειλούνταν από την Πρωσία ή την Αυστρία εντός της Γερμανικής Συνομοσπονδίας. Οι θρησκευτικοί δεσμοί συνέδεαν το Βασίλειο της Βαυαρίας περισσότερο με την Αυστρία, ωστόσο με την ήττα και των δύο στον Αυστροπρωσικό πόλεμο, το 1866, ο Λουδοβίκος Β΄ της Βαυαρίας υπέγραψε συμμαχία με την Πρωσία, παραιτούμενος έτσι ουσιαστικά από την εθνική κυριαρχία της Βαυαρίας.[1]
Με τη συνθήκη της 23ης Νοεμβρίου του 1870 η Βαυαρία εντάχθηκε στη Γερμανική Αυτοκρατορία, έχοντας ωστόσο ένα σχετικά μεγάλο βαθμό αυτοδιάθεσης. Οι βασιλείς της Βαυαρίας διατηρούσαν τους τίτλους τους, καθώς και ξεχωριστό διπλωματικό και στρατιωτικό σώμα. Όταν η Γερμανική Αυτοκρατορία έπαψε να υπάρχει το Νοέμβριο του 1918, ως αποτέλεσμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο τελευταίος βασιλιάς της Βαυαρίας, Λουδοβίκος Γ΄, εκθρονίστηκε.[1]